I Spit on Your Grave: Ποτέ ξανά…

Σκηνοθεσία: Steven R. Monroe
Σενάριο: Stuart Morse
Μουσική: Corey Allen Jackson
Ηθοποιοί: Sarah Butler, Jeff Branson, Rodney Eastman, Daniel Franzese κ.α.
Είδος: Rape and Revenge Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★★★★★
Αγωνία: ★★★★★

I SPIT ON YOUR GRAVE (2010)
Για σήμερα έχω μια αρκετά σκληρή ταινία, η οποία επικρίθηκε αρκετά, αν και απέκτησε γρήγορα μεγάλο φαν κλαμπ –κυρίως από γυναίκες, υποθέτω! Το αξιοσημείωτο είναι ότι πρόκειται για remake αρκετά παλαιότερης ταινίας, η οποία είχε πάρει εξίσου αρνητικές κριτικές στην εποχή της. Υποθέτω πως κάποια πράγματα δεν αλλάζουν και τόσο στο πέρασμα του χρόνου! Αλλά μια και το original δεν μου άρεσε καθόλου, σήμερα θ’ ασχοληθώ με το remake που είναι και πιο φρικαλέο!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η συγγραφέας Jennifer Hills νοικιάζει ένα εξοχικό σπίτι στο δάσος, όπου σκοπεύει να γράψει το επόμενο βιβλίο της, μακριά από κάθε περισπασμό. Κατά την επίσκεψή της στη γειτονική πόλη, τραβάει την προσοχή του ιδιοκτήτη του τοπικού βενζινάδικου, αλλά και των άξεστων φίλων του, οι οποίοι θεωρούν ότι η Jennifer είναι απλώς μια σνομπ πρωτευουσιάνα. Ένα βράδυ την επισκέπτονται, με σκοπό να της δώσουν ένα γερό μάθημα, βασανίζοντάς την ψυχολογικά, αλλά και σωματικά. Όταν τα βασανιστήρια καταλήγουν στον άγριο βιασμό της, αποφασίζουν να τη δολοφονήσουν για να καλύψουν τα ίχνη τους, αλλά τελευταία στιγμή ξεφεύγει. Καθώς ο καιρός περνά χωρίς ίχνος της, όλοι θεωρούν ότι η Jennifer είναι πλέον νεκρή. Εκείνη, όμως, καραδοκεί ακόμη μέσα στο δάσος, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να πάρει την εκδίκησή της…

Δύσκολη η σημερινή ταινία κι εγείρει πολλά ερωτηματικά. Θεωρητικά, πρόκειται για μια κλασική ταινία εκδίκησης, όπου το θύμα επιστρέφει και τιμωρεί τους θύτες. Πρακτικά, όμως, η θεματολογία της και ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η ιστορία, την κάνει πολύ πιο σκληρή. Από τη μία, τα βασανιστήρια και ο άγριος βιασμός της ηρωίδας θα σου τσιτώσουν τα νεύρα –ειδικά αν είσαι γυναίκα- και από την άλλη, οι ευφάνταστες και αδυσώπητες μέθοδοι με τις οποίες θα αποφασίσει εκείνη να πάρει πίσω το αίμα της, θα σε αποτελειώσουν ψυχολογικά!

Η υπερβολική σκληρότητα του σεναρίου οδήγησε σε σχεδόν παγκόσμια κατακραυγή από τους κριτικούς, με πολλούς από αυτούς να θεωρούν ότι η εκδικητική μανία της πρωταγωνίστριας την κάνει να φαίνεται ακόμη χειρότερη και από τους πραγματικούς κακούς της ταινίας και ότι η ανταπόδοσή της είναι αρκετά άνιση εις βάρος των θυτών της. Αλλά πώς είναι δυνατόν να κάνει κανείς μια τέτοια σύγκριση; Σίγουρα, καθαρά από την ηθική σκοπιά, το να απαντήσεις σε ένα έγκλημα με ένα μεγαλύτερο έγκλημα δεν σε δικαιώνει, όμως η ζωή δεν είναι τόσο απλή και δεν λειτουργεί με απόλυτα δίπολα. Η βία κατά των γυναικών είναι ένα τεράστιο, υπαρκτό πρόβλημα και μόνο μια γυναίκα γνωρίζει πραγματικά τον τρόμο του να ζεις περιτριγυρισμένη από ανθρώπους που σε θεωρούν κατώτερη, αδύναμη ή απλώς ένα κομμάτι κρέας που υπάρχει μόνο για να ικανοποιεί ορέξεις.

Φυσικά, επειδή στην τελική μιλάμε απλώς για μια ταινία θρίλερ, εννοείται ότι το κυριότερο ερώτημα είναι άλλο: ήθελαν οι συντελεστές να κάνουν με αυτήν κάποια δήλωση ενάντια στη σεξουαλική βία και υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης ή ήθελαν απλώς να εκμεταλλευτούν ένα πιασάρικο θέμα για να δημιουργήσουν ένα exploitation film που θα κάνει ντόρο και θα κόψει εισιτήρια; Το πιο πιθανό είναι το δεύτερο, αλλά κι εκεί απέτυχαν, καθώς η ταινία έφερε λιγότερα έσοδα από το κόστος της –ασχέτως αν πλέον έχει αποκτήσει οπαδούς.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, όπως δήλωσε και ένας από τους ελάχιστους υποστηρικτές της ταινίας: αν μπορείς να την αντέξεις, δες την!

GEEKY TRIVIA
Το σενάριο περιέχει τόσο σκληρές σκηνές, που η Sarah Butler χρειάστηκε να το σκεφτεί μια ολόκληρη εβδομάδα πριν δεχτεί να αναλάβει τον ρόλο. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων δε -σύμφωνα με έναν από τους ηθοποιούς- η πρωταγωνίστρια είχε μια λέξη ασφαλείας την οποία μπορούσε να πει σε περίπτωση που το γύρισμα γινόταν πολύ έντονο για εκείνην ψυχολογικά, ώστε να κάνουν διάλειμμα. Δεν τη χρησιμοποίησε ποτέ.

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ (ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ)
Θα έλεγε κανείς ότι μια ταινία με τόσο κλασικό σενάριο δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε μπέρδεμα, έλα όμως που εκεί στο Hollywood θέλουν να τα κάνουν όλα δύσκολα. Οπότε, έχουμε το original, το remake, τα σίκουελ του remake, ένα άτυπο σίκουελ του original και ένα κανονικό σίκουελ του original που βγήκε μετά τα σίκουελ του remake επειδή ο αρχικός σκηνοθέτης έτσι γούσταρε! Μπερδεύτηκες ή όχι ακόμα;

• I Spit on Your Grave aka Day of the Woman (1978) ★☆☆☆☆
  Το σενάριο είναι πάνω κάτω το ίδιο με του remake, αν και η ταινία είναι σαφώς χειρότερη και πιο ακατανόητη σε κάποια σημεία.
• Savage Vengeance (1993) –
  Πρόκειται για ανεπίσημο σίκουελ της αρχικής ταινίας, το οποίο, όμως, γυρίστηκε χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες άδειες, πράγμα το οποίο οδήγησε σε πενταετή δικαστική διαμάχη για τα πνευματικά δικαιώματα! Στο τέλος αποφασίστηκε να αφαιρεθούν όλες οι αναφορές στο αρχικό φιλμ και να διανεμηθεί με άλλο τίτλο.
• I Spit on Your Grave 2 (2013) ★★★☆☆
  Η Katie είναι ένα ανερχόμενο μοντέλο, το οποίο απαντά στην αγγελία ενός φωτογραφικού πρακτορείου για δωρεάν φωτογράφιση. Καταλήγει φυλακισμένη σε ένα υπόγειο, όπου οι απαγωγείς της, όχι μόνο τη βιάζουν και τη βασανίζουν σε καθημερινή βάση, αλλά επιτρέπουν και σε άλλους να ικανοποιούν πάνω της κάθε αρρωστημένη όρεξή τους. Η συνέχεια είναι η αναμενόμενη!
• I Spit on Your Grave III: Vengeance is Mine (2015) ★★☆☆☆
  Η ταινία επικεντρώνεται ξανά στον χαρακτήρα της Jennifer από το remake, η οποία είναι τραυματισμένη από την εμπειρία της και αντιμετωπίζει κάθε άντρα με δυσπιστία και εχθρικότητα. Σε μια συνάντηση της ομάδας υποστήριξης στην οποία ανήκει, γνωρίζεται με τη Maria, με την οποία αναπτύσσει φιλία. Οι δυο τους αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, αντιμετωπίζοντας όσους άντρες-αρπακτικά ξεφεύγουν από τη δικαιοσύνη.
• I Spit on Your Grave: Deja Vu (2015) –
  Επίσημο σίκουελ της αρχικής ταινίας από τον ίδιο σκηνοθέτη και με την ίδια πρωταγωνίστρια, το οποίο επικεντρώνεται στην Jennifer και την κόρη της.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Με τα πιο πρόσφατα σίκουελ (και της αρχικής ταινίας και του remake) να έχουν κάνει την εμφάνισή μόλις το 2015, είναι νωρίς ακόμα για να ξέρουμε για μελλοντικά σχέδια, αλλά όλα δείχνουν ότι το franchise δεν μας έχει αφήσει ακόμα…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η αρχή.

Το τέλος.

Η σειρά της!