5 θρίλερ με αριθμούς στον τίτλο!

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΒΕΒΑΙΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!
Για σήμερα σου έχω πέντε ταινιούλες που δεν έχουν και πολλά κοινά μεταξύ τους, πέρα από το ότι όλες τους έχουν ένα νούμερο στον τίτλο τους. (Κάποιες έχουν και νούμερα για πρωταγωνιστές, αλλά αυτή είναι διαφορετική ιστορία!) Μην αρχίσεις τις πράξεις και τις εξισώσεις, ψάχνοντας για κάποια μαθηματική σχέση μεταξύ τους, ούτε να το ρίξεις στην αριθμολογία μπας και εντοπίσεις κάποια κρυφή σύνδεση -τα μαθηματικά δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου και το μόνο που γνωρίζω από αριθμολογία είναι ότι υπάρχουν πολλοί βλαμμένοι εκεί έξω που πιστεύουν σε αυτή. Ο μόνος λόγος που επέλεξα τις συγκεκριμένες ταινίες είναι όντως επειδή έχουν έναν αριθμό στον τίτλο τους και είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους, ώστε να σου χαρίσω ένα ωραίο μπουκετάκι από θρίλερ για να περάσεις την εβδομάδα σου. Μερικές φορές έχει πλάκα να κάνεις πράγματα που δεν βγάζουν κανένα νόημα!


HOUSE OF 1000 CORPSES (2003)

Σκηνοθεσία: Rob Zombie
Σενάριο: Rob Zombie
Μουσική: Rob Zombie, Scott Humphrey
Ηθοποιοί: Sid Haig, Bill Moseley, Karen Black κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο ζευγάρια περιοδεύουν στην αμερικανική επαρχία μαζεύοντας υλικό για ένα βιβλίο που ετοιμάζουν, με θέμα τις διάφορες τουριστικές ατραξιόν που βρίσκονται στις μικρές πόλεις των ΗΠΑ. Σε ένα βενζινάδικο γνωρίζονται με τον Captain Spaulding, τον γραφικό ιδιοκτήτη του καταστήματος, που παράλληλα διευθύνει και ένα Μουσείο Τεράτων και Ψυχασθενών. Όταν τους ενημερώνει για ένα τοπικό μύθο που ονομάζεται Dr. Satan αποφασίζουν να ερευνήσουν την ιστορία για το βιβλίο τους. Στην διαδρομή, όμως, θα έρθουν σε επαφή με μια πολύ περίεργη οικογένεια –και όλοι ξέρουμε πώς καταλήγουν αυτές οι συναντήσεις στα θρίλερ!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν έχεις δει άλλες ταινίες του Rob Zombie ξέρεις πολύ καλά τι να περιμένεις. Ο τύπος παίζει να γράφει και να σκηνοθετεί μόνο μαστουρωμένος, καθώς οι περισσότερες ταινίες του είναι ένας χαοτικός αχταρμάς από μπλεγμένα πλάνα και βαβούρα. Αν και η ταινία αποτελεί, ουσιαστικά, exploitation παραγωγή και δανείζεται αρκετά στοιχεία από το ύφος του είδους, παρόλα αυτά καταλήγει ένα φασαριόζικο, δυσνόητο, κλισεδιάρικο κακέκτυπο. Παρά το θάψιμο, κατάφερε να βγάλει λεφτά και να οδηγήσει και σε ένα σίκουελ, το The Devil’s Rejects του 2005.


APARTMENT 1303 (2007)

Σκηνοθεσία: Ataru Oikawa
Σενάριο: Ataru Oikawa, Kei Oishi, Takamasa Sato
Μουσική: John Lissauer, Masako Miyoshi
Ηθοποιοί: Noriko Nakagoshi, Arata Furuta, Yuka Itaya κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια νεαρή γυναίκα αυτοκτονεί πηδώντας από το μπαλκόνι του νέου της διαμερίσματος, κατά τη διάρκεια ενός πάρτι. Η αδελφή της, η Mariko, επισκέπτεται το διαμέρισμα προσπαθώντας να βρει απαντήσεις γύρω από την ανεξήγητη αυτοκτονία, ενώ παράλληλα αναλαμβάνει και τη φροντίδα της μητέρας τους, η οποία δείχνει να έχει πληγεί από το θλιβερό αυτό γεγονός. Σύντομα, όμως, μαθαίνει ότι το διαμέρισμα έχει πολύ άσχημο και βίαιο παρελθόν και ότι η αυτοκτονία της αδελφής της είναι απλώς ένα κομμάτι στο παζλ…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν και η ταινία είναι ιαπωνική –και ξέρουμε ότι οι Ιάπωνες το έχουν με τον τρόμο- δεν κατορθώνει παρόλα αυτά να περάσει τη μετριότητα, καθώς μοιάζει περισσότερο με μια πιο low budget εκδοχή του The Grudge. Η ιστορία είναι συνηθισμένη, το σενάριο χλιαρό από άποψη αγωνίας και τρόμου και τα εφέ δεν αποτελούν κάτι το αξιοσημείωτο. Έχει σίγουρα 2-3 δυνατές σκηνές που θα κάνουν την καρδιά σου να χτυπήσει δυνατά, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα είναι αδύναμο. Η ταινία απέκτησε και αγγλόφωνο remake το 2012, το οποίο (ως συνήθως) πάτωσε και έφαγε θάψιμο.


1408 (2007)

Σκηνοθεσία: Mikael Håfström
Σενάριο: Matt Greenberg, Scott Alexander
Μουσική: Gabriel Yared
Ηθοποιοί: John Cusack, Samuel L. Jackson, Mary McCormack κ.α.
Είδος: Psychological Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Mike Enslin είναι ένας σκεπτικιστής συγγραφέας τρόμου, ο οποίος επισκέπτεται τοποθεσίες που εικάζεται ότι είναι στοιχειωμένες, με κύριο σκοπό να τις απομυθοποιήσει. Όταν λαμβάνει μια ανώνυμη καρτ ποστάλ του ξενοδοχείου Dolphin της Νέας Υόρκης, η οποία τον προειδοποιεί να αποφύγει το δωμάτιο 1408, το θεωρεί ως κάποιο είδος πρόκλησης και αποφασίζει να ερευνήσει τον θρύλο που λέει ότι κανείς δεν αντέχει να μείνει στο 1408 πάνω από μία ώρα. Ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου τον ενημερώνει για το άσχημο παρελθόν του κλειστού, πλέον, δωματίου και τους δεκάδες θανάτους που έχουν σημειωθεί σε αυτό και προσπαθεί να τον πείσει να μείνει κάπου αλλού. Ο Mike, όμως, είναι σίγουρος ότι όλα αποτελούν κάποιο διαφημιστικό κόλπο ή φάρσα και δεν κρύβεται τίποτε το παραφυσικό πίσω από την ιστορία. Μόνο που θα διαπιστώσει ότι κάθε θρύλος έχει μια δόση αλήθειας…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν σου αρέσει ο King, τότε η ταινία θα σε ενθουσιάσει, καθώς είναι βασισμένη σε μια μικρή ιστορία του. Και όχι από τις μέτριες, κακές ή χαζές ιστορίες του, προφανώς, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι η ταινία έσπασε τα ταμεία και σάρωσε στις κριτικές. Ο Cusack, εξαιρετικός στην ερμηνεία του, σηκώνει όλη την ταινία στους ώμους του –αφού την περισσότερη ώρα είναι ο μόνος που εμφανίζεται. Το σενάριο είναι τρομακτικό, γεμάτο μυστήριο, αγωνία και ανατροπές και η ένταση κλιμακώνεται σταδιακά μέχρι που πιάνεις τον εαυτό σου να παρακολουθεί με κομμένη ανάσα. Η ταινία γυρίστηκε με τέσσερα διαφορετικά τέλη (και όλα διαφορετικά από αυτό της αρχικής ιστορίας) –άλλα πιο αισιόδοξα και άλλα τελείως σκοτεινά- ώστε να επιλεχθεί αυτό που αντιπροσώπευε περισσότερο το κοινό.


7 NIGHTS OF DARKNESS (2007)

Σκηνοθεσία: Allen Kellogg
Σενάριο: Allen Kellogg
Μουσική: –
Ηθοποιοί: Jennifer Hoffman, Allen Kellogg, Meredith Kochan κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Έξι παίκτες ενός ριάλιτι σώου πρέπει να περάσουν εφτά βραδιές μέσα σε ένα παλιό, εγκαταλελειμένο άσυλο που εικάζεται ότι είναι στοιχειωμένο. Το βραβείο για όσους καταφέρουν να φέρουν σε πέρας την αποστολή και δεν εγκαταλείψουν το οίκημα θα είναι ένα εκατομμύριο δολάρια. Φυσικά, μια και η ταινία είναι βασισμένη -και καλά- σε found footage, ξέρουμε από πριν ότι διάφορα φρικαλέα πράγματα θα συμβούν και κανείς δεν θα τη βγάλει ζωντανός!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σε κάμποσες παραλλαγές. Για την ακρίβεια, η ταινία παίζει να πάτησε ακριβώς στην τρέλα της περιόδου εκείνης με ανάλογες ταινίες με «στοιχειωμένα κτίρια» και ντοκιμαντερίστικο found footage, αφού ακολουθεί την ίδια συνταγή κατά γράμμα. Σίγουρα αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια -αν εξαιρέσουμε το πρώτο μισάωρο, κατά το οποίο κάνεις απλώς υπομονή περιμένοντας να μπει η ταινία στο ψητό. Για low budget παραγωγή, είναι καλή η προσπάθεια. Αλλά δεν αρκεί για να ξεχωρίσει από τον σωρό!


11-11-11 (2011)

Σκηνοθεσία: Darren Lynn Bousman
Σενάριο: Darren Lynn Bousman
Μουσική: Joseph Bishara
Ηθοποιοί: Timothy Gibbs, Michael Landes, Wendy Glenn κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Joseph, ένας επιτυχημένος και διάσημος συγγραφέας που βασανίζεται συχνά από εφιάλτες μετά τον φριχτό θάνατο της οικογένειάς του, έχει χάσει πλήρως την πίστη του στον Θεό και θεωρεί ότι δεν έχει πλέον κανέναν σκοπό στη ζωή. Όταν αναγκαστεί να ταξιδέψει στην Ισπανία για να επισκεφτεί τον ετοιμοθάνατο πατέρα του, με τον οποίο έχει διακόψει κάθε επαφή, αλλά και τον πάστορα αδελφό του, θα ξυπνήσουν ξανά μέσα του άσχημες μνήμες από το παρελθόν. Μόλις, όμως, ο αδελφός του του δείξει κάποιες ανεξήγητες εικόνες που καταγράφονται στις κάμερες του σπιτιού κάθε βράδυ στις 11.11, ο Joseph θα συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος αριθμός σχετίζεται με κάποιο τρόπο με όλα τα άσχημα γεγονότα στη ζωή του…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μέτριο το αποτέλεσμα και ολίγον τι μπερδεμένο αφού το σενάριο μπλέκει διάφορα στοιχεία μεταξύ τους και από τη μία στιγμή στην άλλη αλλάζει πορεία και κατεύθυνση, μέχρι την ανατροπή -την οποία έχεις δει να έρχεται χτυπώντας την κόρνα, από τη μέση της ταινίας περίπου! Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ελάττωμα της: αδυνατεί να σε πιάσει απροετοίμαστο ή να σε ξαφνιάσει. Μια δυο σκηνές τρόμου δεν αρκούν για να σώσουν την κατάσταση, ειδικά αν βασίζονται στα κλασικά τεχνάσματα που χρησιμοποιούν όλα τα θρίλερ από το 1970 κι έπειτα. Σε γενικές γραμμές είναι αδύναμη, συνηθισμένη και απογοητευτική.

5 θρίλερ που θα σου χαλάσουν τις διακοπές!

Vinieta_Special
MAINΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ!

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά (ασχέτως αν παθαίνει διαλείψεις που και που και μας πλακώνει στις χαλαζοπτώσεις) και ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για τον Ιούλιο. Δεν θα σε αφήσω έτσι, όμως, σου έχω μαζεμένες πέντε προτάσεις σήμερα, για να μην ψάχνεις τι να δεις τις ερχόμενες Παρασκευές. Αν ανήκεις στους τυχερούς που θα πάνε διακοπές, μάλλον θα σου τις μαγαρίσω, καθώς και οι πέντε ταινίες αφορούν ταξιδάκια και εξορμήσεις που πήγαν πολύ πολύ στραβά. Αν, από την άλλη, δεν πας πουθενά και μείνεις στην πόλη, τότε μπορείς και πάλι να δεις τις ταινίες και να εύχεσαι κάτι από όλα αυτά να συμβεί σε όσους την κάνουν σε νησιά και βουνά –έτσι, επειδή είσαι κι εσύ το ίδιο μνησίκακος με μένα! Μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να σου ρίξω κάνα Hostel στη μάπα και να σε αναγκάσω να μείνεις κλειδωμένος σπίτι σου μέχρι τον μεθεπόμενο χειμώνα –τα σκληρά θρίλερ τα κρατώ για πολύ σπέσιαλ περιπτώσεις! Αυτό δεν σημαίνει ότι το σημερινό μενού δεν έχει όλα τα κλασικά πιάτα: απαγωγές, ψυχάκηδες, ζόμπια, τέρατα και δολοφονικά ζωάκια –όλα περιτριγυρισμένα από χαρούμενους, ανίδεους τουρίστες που ξεκινούν γελώντας και τραβώντας φωτογραφίες και καταλήγουν ουρλιάζοντας και τραβώντας τα μαλλιά τους!


TIMBERTIMBER FALLS (2007)

Σκηνοθεσία: Tony Giglio
Σενάριο: Daniel Kay
Μουσική: Henning Lohner
Ηθοποιοί: Josh Randall, Brianna Brown,
Nick Searcy κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενο (στην αρχή) ζευγαράκι ξεκινά για ένα εβδομαδιαίο ταξιδάκι πεζοπορίας στο δάσος. Παρά τη συμβουλή του δασοφύλακα να παραμείνουν στο μονοπάτι για τους αρχάριους, αποφασίζουν ν΄ακολουθήσουν ένα πιο γραφικό, αλλά και πιο δύσκολο μονοπάτι – το οποίο στα θρίλερ είναι πάντα κακή ιδέα! Όπως ήταν αναμενόμενο, στη διαδρομή θα έχουν διάφορα κακά συναπαντήματα με μερικούς από τους ντόπιους, μέχρι που το πράγμα θα στραβώσει ακόμη περισσότερο και θα βρεθούν να παλεύουν για τη ζωή τους…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε η ταινία είναι συμπαθητικούλα και έχει το καλό ότι ενώ ξεκινά και εξελίσσεται κάπως προβλέψιμα, τουλάχιστον έχει λίγο πιο πρωτότυπο στόρυ από το κλασικό: «τυχαίος ψυχάκιας σφάζει όποιον βρει μπροστά του, επειδή έτσι». Αυτό σημαίνει μεν ότι δεν θα βρεις με την πρώτη τι πρόκειται να επακολουθήσει, αλλά δεν σημαίνει δε και ότι θα τη γλιτώσεις από τα συνηθισμένα κλισέ του είδους. Πάντως, διαθέτει και μπόλικο αιματάκι και φρίκη και θα σε κάνει να το σκεφτείς δεύτερη φορά πριν βγεις ποτέ για πεζοπορία.


ROGUEROGUE (2007)

Σκηνοθεσία: Greg McLean
Σενάριο: Greg McLean
Μουσική: Frank Tetaz
Ηθοποιοί: Michael Vartan, Radha Mitchell, Sam Worthington κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενοι (στην αρχή) τουρίστες διασχίζουν με βάρκα έναν ποταμό της Αυστραλίας, όπου έχουν πάει για παρατήρηση κροκοδείλων (διότι το birdwatching είναι πολύ φλώρικο για τους Αυστραλούς). Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Pete, ένας αμερικανός ταξιδιωτικός δημοσιογράφος που μαζεύει υλικό για το επόμενο άρθρο του. Όταν ένας από τους τουρίστες διακρίνει στον ουρανό μια φωτοβολίδα, η υπεύθυνη της κρουαζιέρας αποφασίζει να βγούνε για λίγο εκτός πορείας για να δούνε αν κάποιος χρειάζεται βοήθεια. Και, φυσικά, πολύ σύντομα θα χρειάζονται όλοι βοήθεια, αφού θα βρεθούνε στο στόχαστρο ενός τεράστιου, πεινασμένου κροκόδειλου…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εντάξει, δεν είναι και κάτι το πρωτότυπο. Ταινίες με κροκόδειλους έχουμε ξαναδεί –άλλη μία θα βρεις εδώ– και συνήθως πάσχουν από το ίδιο πρόβλημα: ένα μεγάλο μέρος τους είναι κάπως «στατικό», αφού για να αποτελέσει απειλή της προκοπής ο κροκόδειλος, τα θύματά του θα πρέπει να είναι εγκλωβισμένα γι’ αρκετή ώρα στο ίδιο σημείο, χωρίς δυνατότητα διαφυγής. Εκ των πραγμάτων, η δράση είναι κάπως περιορισμένη. Η συγκεκριμένη ταινία, τουλάχιστον, είναι σχετικά καλογυρισμένη και έχει λίγο σκηνοθετικό νεύρο παραπάνω.


SOONAND SOON THE DARKNESS (2010)

Σκηνοθεσία: Marcos Efron
Σενάριο: Marcos Efron, Jennifer Derwingson
Μουσική: tomandandy
Ηθοποιοί: Amber Heard, Karl Urban,
Odette Annable κ.α.

Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενες (στην αρχή) αμερικανίδες φίλες κάνουν τις διακοπές τους σε χωριό της Αργεντινής, όπου αποφασίζουν να περάσουν την τελευταία τους νύχτα πίνοντας σαν νεροφίδες σε τοπικό καταγώγιο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάσουν το πρωινό λεωφορείο και ν’ αναγκαστούν να μείνουν άλλη μία μέρα εκεί, αράζοντας δίπλα σε ένα ποτάμι για χαλάρωση. Μετά από έναν καυγά, όμως, η μία τους φεύγει με το ποδήλατό της και όταν τελικά επιστρέφει, συνειδητοποιεί ότι η φίλη της έχει εξαφανιστεί. Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινά την απεγνωσμένη προσπάθεια να ανακαλύψει τι της συνέβη, ενώ στο πλευρό της θα σταθεί κι ένας συμπατριώτης της, που κι εκείνος αναζητά την αδελφή του που χάθηκε στο ίδιο σημείο μήνες πριν…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε πρόκειται για μια τυπική και μάλλον μέτρια ιστορία εξαφάνισης/απαγωγής/αρπαγής. Τίποτε που να μην έχουμε ξαναδεί σε διάφορες παραλλαγές, πράγμα που σημαίνει ότι στην ταινία δεν υπάρχουν και πολλά στοιχεία που να σου προκαλέσουν κάποια έκπληξη, καθώς οι ανατροπές της θα ήταν ανατροπές αν δεν τις είχες ήδη ξαναδεί προηγουμένως σε εκατό ταινίες. Πέρα από κάποια ωραία τοπία που παρουσιάζει και την ατμόσφαιρα μυστηρίου που την περιβάλλει, όλα τα υπόλοιπα είναι ντεμί. Παραδόξως, η ταινία αποτελεί remake της βρετανικής, ομότιτλης ταινίας του 1970, η οποία επίσης είχε πάρει χλιαρές εώς κακές κριτικές.


CREATURECREATURE (2011)

Σκηνοθεσία: Fred M. Andrews
Σενάριο: Fred M. Andrews, Tracy Morse
Μουσική: Kevin Haskins
Ηθοποιοί: Sid Haig, Mehcad Brooks,
Amanda Fuller κ.α.
Είδος: Monster
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενη (στην αρχή) παρέα ταξιδεύει κάπου στη Λουιζιάνα, όπου μαθαίνει για έναν τοπικό θρύλο, τον Lockjaw -ένα τέρας που είναι μισό άνθρωπος και μισό αλλιγάτορας. Αποφασίζοντας να εξερευνήσουν περισσότερο την περιοχή, κατασκηνώνουν κοντά σε ένα παλιό σπίτι, το οποίο εικάζεται ότι ανήκε στο τέρας –πριν υποστεί τη μεταμόρφωσή του. Πολύ σύντομα θ’ ανακαλύψουν ότι ο θρύλος του Lockjaw δεν είναι μόνο μια απλή ιστορία τρόμου των ντόπιων…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, b-movie της κακιάς ώρας, που σώζεται μόνο επειδή παράλληλα είναι και σπλατεριά, οπότε τουλάχιστον προσφέρει θέαμα και επανορθώνει για το τραγικό σενάριο και τις σχεδόν οδυνηρές ερμηνείες. Η ταινία θα μπορούσε κάλλιστα ν΄αποτελεί κάποιο είδος σάτιρας ή παρωδίας, αλλά δυστυχώς αυτό δεν ισχύει, καθώς η ταινία προσπαθεί να πάρει στα σοβαρά τον εαυτό της, ασχέτως αν όλοι οι υπόλοιποι έχουν καταλάβει ότι είναι σκέτο ανέκδοτο! Δες την αν έχει πολλή ζέστη για να κάνεις ο,τιδήποτε άλλο!


DIARIESCHERNOBYL DIARIES (2012)

Σκηνοθεσία: Brad Parker
Σενάριο: Oren Peli, Carey Van Dyke,
Shane Van Dyke

Μουσική: Diego Stocco
Ηθοποιοί: Jesse McCartney, Jonathan Sadowski, Devin Kelley κ.α.
Είδος: Disaster Horror
Αξιολόγηση: ★★★
☆☆

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Χαρούμενοι (στην αρχή) αμερικάνοι φίλοι ταξιδεύουν στην Ευρώπη και καταλήγουν στην Ουκρανία με σκοπό να επισκεφθούν τον αδελφό ενός από αυτούς, πριν συνεχίσουν την τουρνέ τους. Εκείνος τους προτείνει να πάνε για εξερεύνηση στο Pripyat, την ερειπωμένη πόλη δίπλα στο παλιό πυρηνικό εργοστάσιο Τσερνόμπιλ. Καθώς, όμως, η πόλη είναι ακόμη απαγορευμένη ζώνη λόγω της επικινδυνότητάς της, αποφασίζουν να μπούνε κρυφά με τη βοήθεια ενός ντόπιου ξεναγού, αλλά το πράγμα στραβώνει πολύ γρήγορα, καθώς συνειδητοποιούν ότι η περιοχή είναι αποκλεισμένη για πολύ καλό λόγο…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία βλέπεται μεν, χωρίς να έχει κάτι νέο να προσθέσει στο genre του found footage δε. Ο Oren Peli, για ακόμη μία φορά, προσπαθεί απλώς να εκμεταλλευτεί το hype που προκάλεσε με το Paranormal Activity και το κάνει μέτρια και συνηθισμένα. Ενώ η ατμόσφαιρα είναι όντως καθηλωτική και σαγηνευτική -καθώς τα γυρίσματα έχουν γίνει σε μεγάλο ποσοστό στην αληθινή περιοχή της καταστροφής- ο καταιγισμός από κλισέ (με αποκορύφωμα την ίδια την κεντρική ιδέα που ξεκινά με καλές προοπτικές και τελικά αποδεικνύεται μια από τα ίδια) χαλάνε το mood. Δες την για τα σκηνικά και μόνο (κι επειδή θυμάσαι κι εσύ με νοσταλγία τη μάνα σου να τρέχει ν’ αγοράσει γάλατα και κωλόχαρτα μετά την καταστροφή του Τσερνόμπιλ!)