Life: Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κάλβιν…

Σκηνοθεσία: Daniel Espinosa
Σενάριο: Rhett Reese, Paul Wernick
Μουσική: Jon Ekstrand
Ηθοποιοί:  Jake Gyllenhaal, Rebecca Ferguson, Ryan Reynolds κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

LIFE (2017)
Άρχισαν οι μεγάλες ζέστες, οπότε ας μεταφερθούμε για λίγη δροσιά στο παγωμένο διάστημα, εκεί όπου ο ήλιος δεν μπορεί να μας ενοχλήσει και το μόνο που μας απασχολεί είναι οι δεκάδες διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να βρούμε φριχτό θάνατο! Σε αυτούς έρχεται να προσθέσει ακόμη έναν και το σενάριο της σημερινής ταινίας!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Κάπου στο κοντινό μέλλον, μια ομάδα έξι αστροναυτών βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και πειραματίζεται με τα δείγματα χώματος που περισυνέλεξε από τον Άρη ένα μη επανδρωμένο σκάφος. Σε αυτά ανακαλύπτουν ένα κύτταρο –απόδειξη για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής- το οποίο βρίσκεται σε κατάσταση νάρκης. Αφού καταφέρουν να το ξυπνήσουν, ξεκινά να πολλαπλασιάζεται και να μετατρέπεται σε πολυκύτταρο οργανισμό με αρκετά αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά. Ο Calvin –όπως ονομάζουν τον οργανισμό- ξεκινά από πολύ νωρίς να δείχνει την τολμηρή και ερευνητική του φύση. Μαζί με τη νοημοσύνη του, όμως, αρχίζει να μεγαλώνει και κάτι ακόμη: το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Πολύ σύντομα θα ξεκινήσει ένας αγώνας επιβίωσης ανάμεσα στον Calvin και το πλήρωμα του Διαστημικού Σταθμού…

Η ταινία μοιάζει με μια μίξη του Alien (από το οποίο οι δημιουργοί παραδέχτηκαν ότι πήραν έμπνευση) και του Gravity, χωρίς να έχει κάτι το καινούργιο ή τόσο διαφορετικό να προσθέσει στο είδος, βέβαια. Κακά τα ψέματα, έχουν γυριστεί αμέτρητες ταινίες με παρόμοια πλοκή: μερικοί αστροναύτες παγιδευμένοι σε ένα διαστημόπλοιο με έναν εξωγήινο οργανισμό να τους κυνηγά και να τους εξοντώνει έναν-έναν όσο επιπλέουν σε μηδενική βαρύτητα και διάφορα πράγματα ανατινάζονται γύρω τους. Παρόλα αυτά, το Life έχει τα ελαφρυντικά του: οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές, έχει ισχυρές δόσεις αγωνίας, γρήγορο ρυθμό και κάμποσες καλογυρισμένες σκηνές δράσης.

Κάτι είναι κι αυτό, ειδικά σε μια εποχή που σχεδόν τα πάντα έχουν γυριστεί ήδη και είναι δύσκολο να υπάρξει κάτι πραγματικά πρωτότυπο στον κινηματογράφο. Μπορεί η ταινία να μαστίζεται από τα συνηθισμένα κλισέ του είδους –με χειρότερο εκείνο που θέλει τους χαρακτήρες να κάνουν συνεχώς τη μια απερίσκεπτη βλακεία μετά την άλλη, αλλά η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή, τα εφέ, ειδικά εκείνα του εξωγήινου οργανισμού, συμπαθητικά και το σενάριο κάπως πιο προσγειωμένο σε σχέση με τις άλλες ταινίες του είδους. Ναι, σίγουρα, πρόκειται για ιστορία με εξωγήινο, αλλά αποφεύγει όλες τις τυπικές sci-fi υπερβολές του είδους και δομείται πάνω σε μια κεντρική ιδέα που έχει μια κάποια επιστημονική βάση και σε ένα οικείο και υπαρκτό περιβάλλον –κάτι που το κάνει πιο πιστευτό και αληθοφανές.

Συνεπώς, το Life είναι όντως παιδί του Alien και του Gravity. Από το πρώτο πήρε τα στοιχεία τρόμου κι από το δεύτερο την επιστήμη και τον ρεαλισμό. Θα έλεγα ότι αυτό είναι ένα καλό μοίρασμα των γονιδίων!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα σε αφήσει πλήρως ικανοποιημένο!

GEEKY TRIVIA
Πριν τη διανομή της ταινίας υπήρξαν αρκετές φήμες ότι επρόκειτο για prequel του Venom του 2018. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι, παρόλα αυτά, οι φήμες σύντομα διαψεύστηκαν. Καλύτερα, διότι θα μπερδεύονταν και λίγο παραπάνω τα πράγματα, αφού και ο Reynolds και ο Gyllenhaal έχουν ήδη αναγνωρίσιμους ρόλους σε ταινίες της Marvel!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν το βλέπω να έχει συνέχεια -όχι ότι δεν θα μπορούσε!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ώρα για διαστημικό περίπατο!

Δεν τον λες και ιδιαιτέρως απειλητικό…

…μέχρι να αρχίσει να φυτρώνει μέλη, δηλαδή!

Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν!

Πάντα κάτι παραπάνω πρέπει να πηγαίνει στραβά!

Velvet Buzzsaw: Η τέχνη είναι υποκειμενική…

Σκηνοθεσία: Dan Gilroy
Σενάριο: Dan Gilroy
Μουσική: Marco Beltrami
Ηθοποιοί: Jake Gyllenhaal, Rene Russo, Toni Collette, John Malkovich κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

VELVET BUZZSAW (2019)
Έχω παρουσιάσει ταινίες που προβλήθηκαν στο σινεμά, που γυρίστηκαν για την τηλεόραση ή που κυκλοφόρησαν απευθείας σε DVD. Ας εγκαινιάσω, λοιπόν, και άλλο ένα μέσο σήμερα: το διαδίκτυο! Η σημερινή πρόταση αποτελεί μια από τις παραγωγές του Netflix, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι (και στις ζωές μας) με αρκετά φιλόδοξες, ακριβές και καλογυρισμένες παραγωγές, που σε ορισμένες περιπτώσεις βάζουν τα γυαλιά ακόμα και στα μεγαλύτερα κινηματογραφικά στούντιο.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Josephina δουλεύει στο πλευρό της Rhodora Haze, μιας από τις πιο γνωστές ιδιοκτήτριες γκαλερί μοντέρνας τέχνης. Όταν ανακαλύπτει έναν νεκρό, ηλικιωμένο άντρα στο κτίριο που μένει, συνειδητοποιεί ότι το διαμέρισμά του είναι γεμάτο εκατοντάδες πίνακες που έχει ζωγραφίσει ο ίδιος. Γοητευμένη από το ιδιαίτερο στυλ του, η Josephina αποφασίζει να αγνοήσει τη ρητή εντολή του να καταστραφούν όλα τα έργα μετά τον θάνατό του και παίρνει τους πίνακες η ίδια. Σκοπός της είναι να τους παρουσιάσει ως έργα κάποιου άγνωστου πελάτη της. Συνεργός της στο σχέδιο αυτό είναι ο Morf, ένας κριτικός τέχνης με τεράστια επιρροή στον χώρο. Τα έργα του νεκρού ζωγράφου γίνονται αμέσως το πιο καυτό θέμα συζήτησης στον καλλιτεχνικό κόσμο και όλες οι γκαλερί τα διεκδικούν. Μόνο που υπήρχε ένας πολύ σημαντικός λόγος που ο Vetril Dease κρατούσε τα έργα του καλά κρυμμένα…

Η ταινία αποτελεί, ουσιαστικά, μια κυνική και αρκετά καυστική ματιά στον κόσμο της σύγχρονης τέχνης, στον σκληρό και αθέμιτο ανταγωνισμό που μαστίζει τον χώρο, αλλά και στα συμφέροντα που παίζουν πίσω από την προώθηση ή την αποκαθήλωση κάποιου καλλιτέχνη. Και ενώ από το ξεκίνημά της κρατά καλά κρυμμένα τα χαρτιά της -σε σημείο να μην έχεις ιδέα τι πρόκειται να διαδραματιστεί ή πώς θα εξελιχθεί το σενάριο- παρόλα αυτά ασκεί μια περίεργη γοητεία πάνω σου, που σε κάνει να θέλεις να δεις πού προσπαθεί να καταλήξει. Η ιστορία έχει αρκετές αδυναμίες και (όπως θέλει η μόδα των σύγχρονων θρίλερ) δεν εξηγεί και τόσο πολλά στο τέλος, αλλά καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον σου αμείωτο.

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι η ταινία δεν πάσχει σε πολλά σημεία. Σίγουρα, δεν είναι μια κακή παραγωγή, δεν είναι όμως ούτε κάποια που θα σου μείνει αξέχαστη. Θα μπορούσε περισσότερο να χαρακτηριστεί ως μια καλογυρισμένη μετριότητα που θα σε διασκεδάσει για μιάμιση ώρα και μετά θα τη διαγράψει ο εγκέφαλός σου.

Στα θετικά σημεία, ασφαλώς, ανήκουν η αριστοτεχνική και στυλιζαρισμένη κινηματογράφιση, η άρτια σκηνοθεσία του Gilroy –ο οποίος έχει αποδείξει ότι το έχει, μετά το Nightcrawler– αλλά και η πλειάδα των μεγάλων ονομάτων που απαρτίζουν το καστ. Τα γνωστά ονόματα, όμως, δεν αρκούν από μόνα τους για να σώσουν την κατάσταση ή να καλύψουν τα όποια κενά. Καταρχάς, η ιστορία προχωρά με το πάσο της και μέχρι να μπει στο ψητό, αναρωτιέσαι αν βλέπεις όντως κάποιο θρίλερ ή μαύρη κωμωδία. Παράλληλα, υπάρχει μια φανερή αδυναμία στο να εδραιωθεί κάποιο πρωταγωνιστικό πρόσωπο, καθώς το ενδιαφέρον εστιάζεται μια στον ένα χαρακτήρα και μια στον άλλο. Και, φυσικά, το κερασάκι στην τούρτα είναι το γεγονός ότι δεν δείχνει να υπάρχει κάποια πειστική εξήγηση για όσα εκτυλίσσονται, το οποίο –όπως ανέφερα παραπάνω- είναι η πιο πρόσφατη μόδα στις ταινίες τρόμου. (Και ιδιαίτερα βολική όταν δεν έχεις σκεφτεί τόσο διεξοδικά το σενάριό σου και δεν ξέρεις πώς να το τελειώσεις ή να τα εξηγήσεις όλα!)

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν ήταν πίνακας, θα ήταν σίγουρα κάποιος του Νταλί!

GEEKY TRIVIA
Ο περίεργος τίτλος της ταινίας αναφέρεται στο όνομα του ροκ συγκροτήματος που είχε ο χαρακτήρας της Russo. Ο ίδιος ο όρος, όμως, αποτελεί αργκό ονομασία του γυναικείου κόλπου, καθώς και συγκεκριμένη τεχνική στοματικής ικανοποίησης της γυναίκας! Πονηρό Netflix!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Για κάποια μελλοντική συνέχεια δεν βλέπω και πολλά ενδεχόμενα –όχι ότι δεν θα μπορούσε να έχει.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μια λέξη του αρκεί για να στήσει ή να γκρεμίσει καριέρες!

Διαδραστική τέχνη!

Βάλε λίγο χρώμα στη ζωή σου!