Σκηνοθεσία: Tom Holland
Σενάριο: Tom Holland
Μουσική: Brad Fiedel
Ηθοποιοί: Chris Sarandon, William Ragsdale, Amanda Bearse, Stephen Geoffreys, Roddy McDowall
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★
TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆
FRIGHT NIGHT (1985)
Δεκαετίες πριν τα βαμπίρ γίνουν μόδα και καούν τελείως από την υπερπροβολή τους σε λογοτεχνία, κινηματογράφο και τηλεόραση, υπήρξε μια ταινία που τα παρουσίασε σε όλη τους τη φρικιαστική δόξα, κάνοντας υπερήφανους τον Christopher Lee και τον Bela Lugosi! Ήταν η πρώτη ταινία τρόμου με βαμπίρ που είδα ποτέ μου και χαίρομαι γι’ αυτό, ειδικά όταν σκέφτομαι ότι υπάρχει μια ολόκληρη γενιά σήμερα, που όταν ακούει «βρικόλακας», το πρώτο πράγμα που της έρχεται στο μυαλό είναι η emo ντισκομπάλα με το ζελεδαρισμένο μαλλί που έπαιξε ο Pattinson στα Twilight!
TI MAΣ ΛΕΣ;
Όταν ο νεαρός Charley Brewster ανακαλύπτει τυχαία ότι ο νέος γείτονας είναι ένα αιμοδιψές βαμπίρ που δολοφονεί νεαρές γυναίκες, αποφασίζει να ενημερώσει τους φίλους, τη μητέρα του και την αστυνομία. Φυσικά, το μόνο που καταφέρνει είναι να βρει τον μπελά του και να μπει στο στόχαστρο του βαμπίρ, το οποίο καταδιώκει τον ίδιο και την οικογένειά του. Απεγνωσμένος, ζητά τη βοήθεια του Peter Vincent, ενός παρουσιαστή σειράς τρόμου και πρώην κινηματογραφικού κυνηγού βρικολάκων. Εκείνος, αρχικά αντιμετωπίζει τον Charley με την ίδια δυσπιστία, αλλά σύντομα πείθεται ότι κάτι ανίερο έχει έρθει στην πόλη τους…
Αν και το Fright Night λανσάρεται περισσότερο ως ταινία τρόμου, η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως horror comedy, καθώς ισορροπεί το χιούμορ και τα στοιχεία του θρίλερ πολύ καλά, χωρίς να καταντά παρωδία. Είναι από εκείνες τις ταινίες που, χωρίς να αποτελούν κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό ως ιστορία, καταφέρνουν να σε κερδίσουν από κάθε άποψη. Το σενάριο είναι καλογραμμένο, με γρήγορο ρυθμό, χωρίς ανούσιες κοιλιές και οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, ιδιαίτερα αυτή του Sarandon, ο οποίος δίνει ρέστα στον ρόλο του βαμπίρ.
Παράλληλα, τα ειδικά εφέ, τα προσθετικά, αλλά και το μακιγιάζ είναι εξαιρετικά (μιλάμε για ταινία του ’80, μην το ξεχνάς!) και ταιριάζουν γάντι με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας. Λογικό κιόλας: από το συνολικό budget της ταινίας, πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια πήγε στα ειδικά εφέ –πράγμα πρωτόγνωρο εκείνη την εποχή, για μια ταινία με βαμπίρ. Παρόλα αυτά, η παραγωγή δεν βγήκε ζημιωμένη, καθώς το Fright Night ήταν η δεύτερη πιο κερδοφόρα ταινία τρόμου για το 1985, με το A Nightmare on Elm Street 2 να παίρνει την πρωτιά.
Τέλος, η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή και το σασπένς διατηρείται σε υψηλά επίπεδα μέχρι το τέλος –τι άλλο χρειάζεσαι από μια ταινία τρόμου; Δικαίως το Fright Night αποτελεί ένα από τα πιο πολυαγαπημένα θρίλερ των 80s παγκοσμίως και έχει αποκτήσει τεράστιο φαν κλαμπ. Ακόμη και στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις μια ταινία που να μπορεί να ικανοποιήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό το κοινό!
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν δεν την έχεις δει ακόμη ως τώρα, ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις φαν!
GEEKY TRIVIA
Κατά τη διάρκεια της ταινίας, το βαμπίρ εμφανίζεται συχνά στην ανθρώπινη μορφή του τρώγοντας μήλα. Αυτή ήταν μια ιδέα του Sarandon, ο οποίος κάνοντας έρευνα πάνω στους βρικόλακες για τον ρόλο του, βρέθηκε να διαβάζει για τις νυχτερίδες και αποφάσισε ότι ο χαρακτήρας του έχει ίχνη από φρουτοφάγα νυχτερίδα στο DNA του!
MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η αρχική ταινία είχε ένα σίκουελ και ένα remake, το οποίο με τη σειρά του πήρε κάτι που έμοιαζε με σίκουελ, αλλά δεν ήταν ακριβώς!
- Fright Night Part 2 (1988) ★★★☆☆
Τρία χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ο Charley –στο κολέγιο πλέον- έχει πειστεί, μετά από αρκετή ψυχοθεραπεία, ότι το βαμπίρ που αντιμετώπισε ήταν απλώς ένας παρανοϊκός κατά συρροήν δολοφόνος και ότι οι βρικόλακες δεν είναι αληθινοί. Για κακή του τύχη, όμως, ένα νέο βαμπίρ εμφανίζεται στην πόλη και τον βάζει στο στόχαστρό του… - Fright Night (2011) ★★★☆☆
Remake, ελαφρώς βασισμένο στην αρχική ταινία, καθώς έχει αρκετές διαφοροποιήσεις. Δυστυχώς, δεν έπεισε τόσο, καθώς έφαγε αρκετό θάψιμο. - Fright Night 2: New Blood (2013) ★☆☆☆☆
Ενώ η συγκεκριμένη ταινία λανσάρεται ως σίκουελ, παρόλα αυτά, αποτελεί και αυτή ένα άτυπο, άνευρο και παντελώς αδιάφορο remake, καθώς και μίξη των δύο αρχικών ταινιών. Η ιστορία ξεκινά από την αρχή, αγνοώντας το remake και, φυσικά, κανείς από το προηγούμενο καστ δεν επιστρέφει.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Νομίζω ότι είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι μετά τις δύο τελευταίες ταινίες, το franchise ψόφησε πλέον οριστικά! Καρφώστε του κι ένα παλούκι στην καρδιά, μην έχουμε κι άλλα ανούσια remake!
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Ο ματάκιας της γειτονιάς…
Ποτέ μην τα βάζεις με τους υπερφυσικούς γείτονες!
Το λες και ευθανασία…
Fri(ght)day Nights 
