Beneath: Κάτι βρίσκεται κάτω από το νερό (εκτός από το σενάριο)…

Σκηνοθεσία: Larry Fessenden
Σενάριο: Tony Daniel, Brian D. Smith
Μουσική: Will Bates
Ηθοποιοί: Daniel Zovatto, Bonnie Dennison, Chris Conroy
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★
★

☆ ☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ☆☆☆☆☆
Αγωνία: ★
★
☆☆☆

BENEATH (2013)
Ας διατηρήσω το καλοκαιρινό mood, αυτή τη φορά με ένα ακόμη διαμαντάκι από τα σκοτεινά ορυχεία της Κακογουστιάς! Αν και θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η σημερινή ταινία δεν είναι και τόοοοοσο χάλια σε σχέση με άλλ –ποιον κοροϊδεύω; Ο μόνος που θα μπορούσε να το υποστηρίξει αυτό, είναι ο σκηνοθέτης της, ο οποίος κλαίει γοερά σε μια γωνιά του σπιτιού του, αγκαλιά με δέκα DVD της ταινίας. Κάτι προσπαθεί να μας πει στην αρχή το φιλμ –στην πολύ πολύ αρχή, όμως, πριν συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που βλέπεις είναι ένα φεστιβάλ κακής σεναριογραφίας, κακής σκηνοθεσίας και κακής υποκριτικής και θα έπρεπε να προβάλλεται μόνο στα πλαίσια του σεμιναρίου: «Εκατό ταινίες για να αποσπάσετε πληροφορίες από αιχμαλώτους πολέμου». Αλλά επειδή πήρα φόρα και ξεκίνησα το κράξιμο πριν καν σου πω περί τίνος πρόκειται, ας μπω σε λίγη τάξη!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μια παρέα εφήβων αποφασίζει να γιορτάσει την αποφοίτησή τους από το σχολείο πηγαίνοντας εκδρομή σε μια λίμνη. Μέσα στη λίμνη, όμως, κρύβεται ένα τεράστιο, ανθρωποφάγο ψάρι και πολύ σύντομα οι έξι φίλοι θα παγιδευτούν μέσα σε μια βάρκα προσπαθώντας να φτάσουν στην όχθη ζωντανοί. Όπως αποδεικνύεται, όμως, ο μεγαλύτερος εχθρός τους δεν είναι το ψάρι, αλλά ο διπλανός τους, καθώς η μόνη λύση να κερδίσουν χρόνο είναι να αποφασίσουν ποιος θα θυσιαστεί!

«Κι ο κλήρος πέφτει σε εσένα –κι ο κλήρος πέφτει σε εσένα –που έκατσες τη μπούρδα για να δεις –που έκατσες τη μπούρδα για να δεις, οέ, οεεεέ, οέ, οεέ!»

Πραγματικά, χαίρομαι που είδα την ταινία αυτή με παρέα και μπορούσα να σχολιάζω σε κάποιον όσα άκυρα έβλεπα, διαφορετικά καλύτερα να περνούσα μιάμιση ώρα βλέποντας απλώς ψάρια στον πάγκο του ιχθυοπώλη! Κατ’ αρχάς, το «τέρας» της ταινίας μου προξένησε γέλια! Έχω δει πολλά γελοία τέρατα κατά καιρούς σε ταινίες, αλλά τουλάχιστον εκείνα ήταν σχετικά επικίνδυνα: είχαν κάνα πλοκάμι που μπορούσε να σε τραβήξει, ή ακίδες στην πλάτη ή ξερνούσαν οξύ και φωτιά ή, τέλος πάντων, έκαναν κάτι παραπάνω από το να κολυμπάνε σε μια λίμνη κουτουλώντας τη βάρκα και περιμένοντας τον επόμενο κρετίνο που θα έχωνε το χέρι του στο νερό! Στην κυριολεξία –κι έχω και μάρτυρα- η πρώτη φράση που ξεστόμισα όταν το είδα, ήταν: «Αυτό είναι το τέρας που τους κυνηγάει; Ένας τεράστιος κυπρίνος;;;» Ναι, σίγουρα, έχει μεγάλα, σουβλερά δόντια, αλλά ξέρεις κάτι; Είναι ένα $%^#@ ψάρι! Μείνε μέσα στην καταραμένη βάρκα, φρόντισε να μη χάσεις τα κουπιά σου και απλώς βγες έξω από τη λίμνη! Τι θα κάνει; Θα σε πιτσιλίσει μέχρι θανάτου;

Αλλά όχι! Η ταινία, αποφασισμένη να μας σπάσει τα νεύρα και να αποδείξει ότι είναι απλώς μια ωδή στην κινηματογραφική βλακεία, δείχνει τους ήρωες να χάνουν με τη σειρά τα κουπιά τους, μετά από κάτι απίστευτα βλακώδεις χειρισμούς -που κάνουν επιτακτική την ανάγκη ενός Oscar Μεγαλύτερου Παπάρα σε Θρίλερ– και μετά αρχίζουν απλώς να τσακώνονται και να τρώγονται μεταξύ τους, πετώντας κατινιές σαν τις τελευταίες κυράτσες της γειτονιάς, ή να πεθαίνουν (ως επί το πλείστον, μόνοι τους!)

Υπάρχει, ασφαλώς, λόγος που ο «κακός» της ταινίας είναι υποτονικός, σχετικά αδιάφορος και ζαμάν φου, μια και το σενάριο θέλει να επικεντρωθεί κυρίως στους χαρακτήρες και τις μεταξύ τους σχέσεις και να παίξει με το κλασικό μοτίβο: πόσο αληθινοί φίλοι είστε με τους φίλους σου και πόσο εύκολα θα στραφείτε ο ένας εναντίον του άλλου αν τεθεί θέμα επιβίωσης; Δυστυχώς, ο σεναριογράφος θα μπορούσε να επιλέξει χίλιους δυο τρόπους να το επιτύχει αυτό και όχι να επιστρατεύσει ένα, οδυνηρό για την κοινή λογική, σενάριο, μια και από την αρχή η ταινία αποδεικνύεται εντελώς αδύναμη και ηλίθια. Ένα τσούρμο εφήβων ετοιμάζεται να πάει σε μια λίμνη, στην οποία ο ένας από την παρέα γνωρίζει ότι τριγυρίζει ένα τεράστιο, δολοφονικό ψάρι και ΔΕΝ τους λέει τίποτα; Κατανοώ ότι το όλο στόρυ βασιζόταν στην ιδέα ότι έξι άτομα παγιδεύονται σε μια βάρκα ενώ μια τσιπούρα king size τους τρώει έναν-έναν και ότι αν οι ήρωες γνώριζαν εξ’ αρχής τι παίζει, τότε απλούστατα δεν θα έμπαιναν καν στη βάρκα! Τότε ας μην ήξερε κανείς απολύτως τι παίζει, ώστε να είναι πιο πιστευτή η όλη φάση –άλλωστε ο μοναδικός χαρακτήρας που γνωρίζει την ύπαρξη του τέρατος δεν δίνει καμία απολύτως παραπάνω πληροφορία γι’ αυτό! Απλώς ξέρει ότι «α, ναι, ένα τεράστιο ψάρι τρώει κόσμο στη λίμνη, ήλπιζα να μη φάει κανέναν σας μέχρι να φύγουμε!»

Αλλά ακόμη και ο τρόπος που προσπαθεί να περάσει το μήνυμά της η ταινία, είναι υπερβολικός και εξωφρενικός. Οι τύποι είναι παγιδευμένοι στη βάρκα κι αντί να βρούνε τρόπο να βγούνε στην όχθη ή να εξοντώσουν το ψάρι, αναλώνονται στο να τσακώνονται για το ποιος φταίει περισσότερο και να πιθανολογούν για το ποιος θα πετύχει κάτι στην αδιάφορη ζωή του! Πρόσθεσε τώρα στις ατέλειες του σεναρίου και τις κάκιστες ερμηνείες των ηθοποιών, που νομίζουν ότι παίζουν σε καθημερινή σαπουνόπερα, τις γελοίες ατάκες που ακούγονται κατά διαστήματα, τους αντιπαθητικούς χαρακτήρες που απλώς εύχεσαι να ψοφήσουν με αλφαβητική σειρά και το γεγονός ότι επί μία ώρα κάνουν κουπί με τα χέρια και η βάρκα μοιάζει ακόμα ακίνητη στο ίδιο σημείο, λες και πήγαν για βαρκάδα στον Ειρηνικό. Εντάξει, η ψαρόκολλα δένει μια χαρά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μην ψαρώνεις! Η ταινία είναι πιο μπαγιάτικη κι από τα ψάρια που πουλάει ο Αλφαβητίξ!

GEEKY TRIVIA
Ο σκηνοθέτης έγραψε το σενάριο του «Ορφανοτροφείου» μαζί με τον Guillermo del Toro και προοριζόταν να το σκηνοθετήσει κιόλας, αλλά αποχώρησε λόγω διαφωνιών. Κρίμα, διότι θα ήταν και η μοναδική ταινία της καριέρας του που θα άξιζε κάτι!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα, αλλά αν ποτέ γυριστεί σίκουελ, φαντάζομαι ότι θα περιλαμβάνει γιγαντιαίο αχινό που θα περιμένει τα ηλίθια θύματά του απλώς να σκοντάψουν και να καρφωθούν πάνω του μόνα τους…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η 234.564η ταινία που ξεκινά με χαρούμενη παρέα που ετοιμάζεται για road trip…

Ώρα για βαρκάδα. Μετά θα ταΐσουν το ψάρι.

Τι πιο ηλίθιο από το να χάσεις το κουπί; Το να προσπαθήσεις να το πιάσεις έτσι!

The Ruins: Αξιοθέατα που κόβουν την ανάσα. Για πάντα.

Σκηνοθεσία: Carter Smith
Σενάριο: Scott B. Smith
Μουσική: Graeme Revell
Ηθοποιοί: Jonathan Tucker, Jena Malone, Shawn Ashmore, Laura Ramsey κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★
☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★
☆
Φρίκη: ★★★★
☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★★★★
★


THE RUINS (2008)
Είσαι έτοιμος για τις διακοπούλες σου; Σκοπεύεις να πας κάπου να παραθερίσεις, να κάνεις τα μπάνια σου, να επισκεφτείς κανένα μουσείο, ίσως; Μήπως σκοπεύεις να περάσεις και καμιά βόλτα κι από τ’ αξιοθέατα της περιοχής, να τραβήξεις καμιά φωτογραφία και ν’ απολαύσεις το κάλλος και την αρμονία της αρχαίας αρχιτεκτονικής; Μήπως αυτό το τελευταίο κομμάτι να το ξανασκεφτείς καλύτερα; Διότι, αφού δεις τη σημερινή ταινία, ίσως αποφασίσεις ότι και τα μουσεία μια χαρά είναι για την καλοκαιρινή δόση κουλτούρας σου και περάσεις τις υπόλοιπες διακοπές σου στην παραλία, δίπλα σε πολύ, πολύ κόσμο!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Δυο ζευγάρια περνούν τις διακοπές τους στο Μεξικό, όπου γνωρίζονται με τον Mathias, έναν γερμανό τουρίστα που τους καλεί να τον συνοδεύσουν σε μια αρχαιολογική ανασκαφή στα ερείπια παλιάς πυραμίδας των Μάγια. Ο αδελφός του Mathias και η αρχαιολόγος φιλενάδα του βρίσκονται ήδη στην πυραμίδα, η οποία είναι καλά κρυμμένη μέσα στη ζούγκλα, σε ένα σημείο που δεν μαζεύει καθόλου τουρίστες. Μόλις φτάσουν εκεί, όμως, θα έρθουν αντιμέτωποι με μια ομάδα οπλισμένων –και πολύ εχθρικών- χωρικών που δείχνουν να μην βλέπουν την παρουσία των ξένων με καλό μάτι, αναγκάζοντάς τους ν’ αναζητήσουν καταφύγιο στα ερείπια. Οι ντόπιοι, όμως, είναι το μικρότερο από τα προβλήματά τους…

Κατ΄αρχάς, οφείλω να αναφέρω ότι η συγκεκριμένη ταινία ανήκει στις ελάχιστες –και μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού- ταινίες που έχουν καταφέρει να με κάνουν να κλείσω μάτια και αυτιά αηδιασμένος. Επιπροσθέτως, κερδίζει ακόμη περισσότερους πόντους ως η μοναδική ταινία ταινία που με έφτασε ποτέ στα όρια της λιποθυμίας –κι ευτυχώς που δεν την είδα στο σινεμά, αλλά στο σπίτι, όπου αρκούσε να πατήσω το pause και να πάω να ξαπλώσω μέχρι να επιστρέψει το αίμα στο ωχρό, πανέμορφο κεφάλι μου. Ναι, δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω: έχω δει όλα τα SAW, τα Hostel και τη σάρα και τη μάρα από σπλατεριές, αλλά με το The Ruins βρήκα το μάστορά μου! Όσο και αν δεν της φαίνεται, η ταινία έχει μερικές από τις πιο αηδιαστικά γραφικές σκηνές που έχω δει ποτέ σε θρίλερ και όσες φορές και αν την ξαναδώ από τότε, πάντα τις «τρέχω» στο fast forward!

Οπότε, από την προηγούμενη προσωπική εξομολόγηση, καταλαβαίνεις τι να περιμένεις πάνω κάτω από την ταινία! Αν είσαι φαν της φρίκης και του τρόμου, θα μείνεις ικανοποιημένος. Βέβαια, αν και οι σκηνές φρίκης είναι πολύ γραφικές και σκληρές, παρόλα αυτά είναι σχετικά λίγες και μοιρασμένες μέσα στην ταινία -μη νομίζεις ότι θα δεις κάνα ασταμάτητο αιματοκύλισμα, με σπλάχνα και μυαλά να πετάγονται στην οθόνη! Κατά κύριο λόγο, το The Ruins βασίζεται περισσότερο στον ψυχολογικό τρόμο, οπότε η αγωνία είναι σίγουρα στα ύψη και μερικές καλές τρομάρες θα σε πιάσουν απροετοίμαστο!

Το σκηνικό είναι ατμοσφαιρικό και αρκετά ρεαλιστικό –ειδικά αν λάβεις υπόψη ότι η ταινία δεν γυρίστηκε καν στη ζούγκλα του Μεξικού, αλλά στην Αυστραλία, και ότι η πυραμίδα είναι, ουσιαστικά, τρία διαφορετικά σκηνικά συνδυασμένα με μπόλικα CGI εφέ σε κάποια πλάνα. Όσο για τον «κακό» της ταινίας… ξεφεύγει αρκετά από τα συνηθισμένα. Όταν τη δεις θα καταλάβεις! Το καλύτερο είναι πως δεν πρόκειται για κάποια κλισέ ταινία του συρμού, καθώς το σενάριο είναι σχετικά φρέσκο και κάπως πιο διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει ως τώρα. Για την ακρίβεια, η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Scott Smith, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο. Αυτό μάλλον έκανε και τη διαφορά, διότι αν και οι κριτικές ήταν σχετικά χλιαρές, η ταινία κατάφερε να τα πάει αρκετά καλά από πωλήσεις.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, οπλίσου με θάρρος και ένα κουβά καλού-κακού –ειδικά αν είσαι τόσο ευαίσθητος στα σκληρά θεάματα, όσο εγώ!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία έχει γυριστεί με τρία διαφορετικά φινάλε: αυτό που θεωρήθηκε καταλληλότερο από τις δοκιμαστικές προβολές και προβλήθηκε και στους κινηματογράφους, αυτό της unrated εκδοχής της ταινίας που κυκλοφόρησε σε DVD και ένα ακόμα που κόπηκε τελείως επειδή θεωρήθηκε καταθλιπτικό. Πάντως, και τα τρία διαφέρουν από το τέλος του βιβλίου -όπως και πολλά ακόμη κεντρικά σημεία της πλοκής.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν ακούγεται κάτι. Όχι ότι δεν θα μπορούσε να έχει συνέχεια, ασχέτως αν το βιβλίο είναι μόνο ένα, αλλά μάλλον σοφά επέλεξαν να το αφήσουν στη μία ταινία.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Υπάρχει λόγος που κάποια πράγματα έχουν μείνει τόσο καιρό κρυμμένα…

Ουπς, αυτό πρέπει να πονάει!

Άσε τον πυρσό και βρες φλογοβόλο!

 

The Happening: Η φύση πάντα βρίσκει τον τρόπο!

Σκηνοθεσία: M. Night Shyamalan
Σενάριο: M. Night Shyamalan
Μουσική: James Newton Howard
Ηθοποιοί: Mark Wahlberg, Zooey Deschanel, John Leguizamo κ.α.
Είδος: Supernatural Thriller
Αξιολόγηση: ★
★☆☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★★☆☆
Φρίκη: ★
★★☆☆
Τρόμος: ★
★★☆☆
Αγωνία: ★
★★★☆

THE HAPPENING (2008)
Καλή Πρωτομαγιά! Μπήκε για τα καλά πλέον η άνοιξη και σίγουρα ετοιμάζεσαι να τρέξεις στην εξοχή και να πιάσεις τον Μάη –ειδικά τώρα που η αργία έπεσε και σε τριήμερο. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, λοιπόν, να μιλήσουμε για μια ταινία γεμάτη φύση, δέντρα, λουλουδάκια και ύπαιθρο! Και μπόλικους, τραγικούς, εξοχικούς θανάτους! Έτσι, για να σου μαγαρίσω την εξόρμηση και να σε κάνω να βλέπεις κάθε φορά με μισό μάτι τη φύση! Άλλωστε, το ότι τα δέντρα δεν μπορούν να μετακινηθούν, δεν σημαίνει ότι δεν εξακολουθούν να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να μας εξοντώσουν!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης αρχίζουν ξαφνικά ν’ αυτοκτονούν με διάφορους τρόπους, σαν κάποιος να ελέγχει το μυαλό τους. Η αρχική εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για τρομοκρατική επίθεση και ότι υπαίτιος είναι κάποια μυστηριώδης νευροτοξίνη που μεταδίδεται με τον αέρα. Όταν τα κρούσματα, όμως, αρχίζουν να εμφανίζονται ταυτόχρονα και σε άλλες μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ, ο κόσμος πανικοβάλλεται και αναζητά καταφύγιο σε αγροτικές περιοχές και την εξοχή. Ανάμεσά τους είναι και ο Elliot, ένας καθηγητής λυκείου, ο οποίος μαζί με τη γυναίκα του και τον καλυτερό του φίλο θα προσπαθήσουν να παραμείνουν ζωντανοί και να βρούνε μια απάντηση στη μυστηριώδη μάστιγα…

Η ταινία ξεκινά αρκετά καλά και σε προετοιμάζει από την πρώτη σκηνή κιόλας για την απειλή που πρόκειται να αντιμετωπίσουν οι ήρωες. Δυστυχώς, αυτό για το οποίο δεν σε προετοιμάζει είναι ο απότομος κατήφορος που πρόκειται να πάρει με το που θα εμφανιστούν αυτοί! Αν υπάρχει ένα γεγονός το οποίο έχει γίνει παγκοσμίως αποδεκτό όσον αφορά το The Happening, είναι ότι σχεδόν όλες οι ερμηνείες είναι κακές εώς κάκιστες. Σε αυτό, φυσικά, δεν φταίνε τόσο οι ηθοποιοί -οι οποίοι, ούτως ή άλλως, έχουν αποδείξει το υποκριτικό τους ταλέντο σε άλλες παραγωγές- όσο το ίδιο το σενάριο. Οι διάλογοι είναι απλοί και αφελείς στην καλύτερη περίπτωση και τελείως χαζοί στη χειρότερη. Όσο καλός ηθοποιός και αν είσαι, όταν το σενάριο που σου παραδίδουν είναι κακογραμμένο και δεν δίνει κανένα βάθος στους χαρακτήρες, δεν μπορείς να κάνεις και θαύματα!

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, οι πρωταγωνιστές δεν πείθουν τόσο για τη χημεία μεταξύ τους, κάθε διάλογός τους μοιάζει ανούσιος κι εκτός της πραγματικότητας της ταινίας, οι αντιδράσεις τους σε ό,τι συμβαίνει γύρω τους δεν βγάζουν κανέναν νόημα, ενώ ο χαρακτήρας του Wahlberg κάνει το ένα λογικό άλμα μετά το άλλο ώστε να μαντέψει τελείως αυθαίρετα (και βολικά) όλες τις απαντήσεις στο μυστήριο –όταν δεν του τις δίνουν στην ψύχρα ξεκάρφωτοι χαρακτήρες, δηλαδή… Και αυτό είναι κρίμα, διότι το ίδιο το σενάριο είχε τις προοπτικές να δώσει μια εξαιρετική πλοκή.

Η ταινία έχει αρκετές σκηνές θανάτου –πολλές από αυτές για γερά νεύρα- και αν εξαιρέσουμε το γελοίο των διαλόγων και των ερμηνειών, είναι αρκετά αγωνιώδης και φρικιαστική. Ο Shyamalan δήλωσε ότι σκοπός τους ήταν να δημιουργήσουν ένα b-movie, οπότε η αφέλεια του σεναρίου και των διαλόγων ήταν σκόπιμη, αλλά κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά πια αυτόν, μια και όλες οι πρόσφατες ταινίες του έχουν την τάση να καταλήγουν b-movies… Δικαίως έφαγε σκυλοθάψιμο από τους πάντες και φιγουράρει και στις πρώτες θέσεις κάθε λίστας με τις χειρότερες ταινίες όλων των εποχών.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, το happening καταλήγει να μοιάζει περισσότερο με πάρτυ γυμνασιόπαιδου –από εκείνα που παίζει κακή ποπ μουσική και σκάει μύτη και κλόουν να κάνει ταχυδακτυλουργικά! Αλλά αξίζει μόνο για τις σκηνές θανάτου!

GEEKY TRIVIA
Ο M. Night Shyamalan έχει τη συνήθεια να κάνει cameos σε όλες τις ταινίες του –περίπου όπως έκανε ο Χίτσκοκ στις δικές του, αλλά με τη διαφορά ότι αυτός έχει και ατάκες. Αυτή είναι η πρώτη ταινία στην οποία δεν βλέπουμε ποτέ το πρόσωπό του, αλλά ακούμε μόνο τη φωνή του, αφού υποδύεται τον Joey, τον συνάδελφο της πρωταγωνίστριας, με τον οποίο μιλάει στο κινητό.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Το τέλος της ταινίας αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός σίκουελ. Η ίδια η ταινία, όχι!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

It’s raining men!

Δεν σου έμαθε η μάνα σου να μη μαζεύεις ό,τι βρίσκεις κάτω;

Αναρωτιούνται όλοι τι συμβαίνει. Και πώς βρέθηκαν σ’ αυτή την ταινία…