Δημιουργός: Toby Whithouse
Δίκτυο: BBC Three
Διάρκεια: 5 σεζόν (36 επεισόδια 58’)
Ηθοποιοί: Lenora Crichlow, Russell Tovey, Aidan Turner κ.α.
Είδος: Supernatural Drama
Αξιολόγηση: ★
★★☆☆
TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆
BEING HUMAN (2009-2013)
Βρετανική σειρά με έντονο το υπερφυσικό στοιχείο (και ολίγον τι από φρίκη) σου έχω σήμερα! Αν είσαι φαν των βρετανικών σειρών, θα γνωρίζεις ήδη από πρώτο χέρι ότι οι τύποι το έχουν αρκετά στις σειρές, καθώς επίσης και ότι διαθέτουν έναν κάπως πιο… ζαμάν φου τρόπο αντιμετώπισής τους! Για τους βρετανούς, μια σεζόν (ή series, όπως τις αποκαλούν) μπορεί κάλλιστα να αποτελείται μόνο από 3 εώς 8 επεισόδια το πολύ και κάθε σεζόν μπορεί να προβάλλεται και με κάνα δυο χρόνια απόσταση η μία από την άλλη -καμιά βιασύνη και κανένα άγχος! Οι αμερικάνοι, από την άλλη, τις περισσότερες σειρές τις τραβάνε από το μαλλί για να γεμίσουν 10 και 12 σεζόν από 23 επεισόδια η κάθε μία, ώσπου στο τέλος η σειρά γίνεται σούπα! Ποιότητα και ποσότητα δεν πάνε πάντα μαζί!
TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο George, ο Mitchell και η Annie μοιράζονται ένα μικρό, διώροφο σπίτι στο Bristol και προσπαθούν να κάνουν τη συγκατοίκησή τους όσο πιο φυσιολογική γίνεται, παρά τις μεγάλες διαφορές που έχουν μεταξύ τους. Ο George είναι περισσότερο τακτικός και αγχώδης, ο Mitchell είναι ο αυθόρμητος και παρορμητικός της παρέας και η Annie αναζητά ακόμη ένα νόημα στην ύπαρξή της. Επίσης, ο George είναι λυκάνθρωπος, ο Mitchell βαμπίρ και η Annie… ένα φάντασμα, που μόνο οι δυο τους μπορούν να δούνε! Τα τρία υπερφυσικά όντα έχουν επιλέξει να ζήσουν ανάμεσα στους ανθρώπους και παλεύουν να κάνουν τη ζωή τους όσο το δυνατόν πιο φυσιολογική γίνεται. Μόνο που οι περιστάσεις, η φύση τους, αλλά και το άμεσο περιβάλλον τους, δημιουργούν συνεχώς απροσπέλαστα εμπόδια που καλούνται να ξεπεράσουν, βοηθώντας ο έναν τον άλλο…
Η κεντρική ιδέα της σειράς είναι σίγουρα πρωτότυπη και αρκετά ελκυστική, αν και αρχικά δεν προοριζόταν για υπερφυσικό θρίλερ. Η εταιρεία παραγωγής ανέθεσε στον Whithouse να γράψει μια δραματική σειρά με τρεις συγκατοίκους, καθένας από τους οποίους θα είχε τους δικούς του δαίμονες ν’ αντιμετωπίσει: ο ένας θα ήταν σεξομανής, ο άλλος θα είχε πρόβλημα διαχείρισης θυμού και η γυναίκα της παρέας θα ήταν αγοραφοβική. Όταν διαπίστωσαν ότι δυσκολεύονταν να σκεφτούν κάποια κεντρική ιστορία, ο Whithouse σκέφτηκε να προσθέσει το υπερφυσικό στοιχείο και οι χαρακτήρες διαμορφώθηκαν αναλόγως.
Σοφή επιλογή, μια και η ιδέα αυτή ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να προστεθούν και τα στοιχεία του τρόμου και της φρίκης στη σειρά –καθώς και αρκετό χιούμορ στα κατάλληλα σημεία, για να σπάει η μαυρίλα! Παράλληλα προσφερόταν και για μπόλικο δράμα, όπως και για αξιοπρεπέστατη εμβάθυνση των χαρακτήρων. Μέσα από όλες τις περιπέτειές τους, οι τρεις ήρωες προσπαθούν συνεχώς ν’ ανακαλύψουν ποιοι πραγματικά είναι και τι υπερισχύει μέσα τους: ο άνθρωπος ή το τέρας; Και όσο παλεύουν να διατηρήσουν επαφή με την ανθρώπινη πλευρά τους, τόσο ο κόσμος τους υπενθυμίζει πόσο αταίριαστοι και ξένοι είναι. Στην ουσία της, μάλιστα, η σειρά μπορεί να θεωρηθεί περισσότερο δραματική, παρά υπερφυσική.
Δυστυχώς, όσο περνούν οι σεζόν, τόσο χαλάει η συνταγή, με την τρίτη σεζόν να είναι -κατά τη γνώμη μου- η τελευταία αξιοπρεπής. Από εκεί και πέρα οι ιστορίες γίνονται όλο και πιο παράλογες ή χαζές και μοιάζουν σαν γραμμένες στο πόδι ή την τελευταία στιγμή, ενώ οι κεντρικοί χαρακτήρες γίνονται όλο και πιο ανυπόφοροι. Στην τελευταία σεζόν, δε, τα πράγματα έχουν αλλάξει τόσο πολύ που νιώθεις σαν να παρακολουθείς κάποιο spin-off της αρχικής σειράς –δεν θα γράψω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί θα σου κάνω χοντρά σπόιλερ!
Αυτή η έλλειψη συνοχής -και λογικής, πολλές φορές- με ξενέρωσε και είναι κάτι που το έχω συναντήσει και σε άλλες βρετανικές σειρές, Φταίει, μάλλον, το ζαμάν φου που έλεγα στην εισαγωγή: οι δημιουργοί δεν χαλάνε τη ζαχαρένια τους -αν χρειαστεί π.χ. να εισαγάγουν νέο χαρακτήρα στα τελευταία επεισόδια ή να σκεφτούν ένα τελείως κουφό storyline για να τους βγει η ιστορία, θα το κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη! Αυτό, όμως, δεν έχει σημασία, προφανώς! Παρά τα όποια ελαττώματά της, οι κριτικοί επαίνεσαν, κατά κύριο λόγο, τη σειρά και το κοινό απλώς τη λάτρεψε μέχρι αηδίας!
ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα σου αρέσει στα σίγουρα –ειδικά τα πρώτα επεισόδια. Και όταν αρχίζει να χαλάει, θα είσαι ήδη εθισμένος και δεν θα σε νοιάζει, οπότε θα είναι ευκαιρία να ξεκινήσεις και το remake (βλ. παρακάτω)!
GEEKY TRIVIA
Τα μάτια της Annie αλλάζουν αναλόγως την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Στην καθημερινότητά της είναι καστανά, όταν γίνεται ορατή σε θνητούς γίνονται γαλάζια και όταν στοιχειώνει κάποιον, μετατρέπονται σε μωβ!
ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Το 2011 η σειρά απέκτησε ένα online spin-off, καθώς και το αμερικανικό remake της -για λογαριασμό του Syfy.
- Becoming Human (2011) –
Σειρά από οχτώ webisodes, συνολικής διάρκειας 50 λεπτών, που ακολουθεί τις περιπέτειες άλλης τριάδας βαμπίρ-λυκανθρώπου-πνεύματος, καθώς προσπαθούν να εξιχνιάσουν το φόνο του τελευταίου. - Being Human US (2011-2014) ★
★★☆☆
Βορειοαμερικάνικο remake της βρετανικής σειράς. Αν και είναι βασισμένο στην ίδια κεντρική ιδέα, τράβηξε το δικό του δρόμο, με διαφορετική πλοκή και υπο-ιστορίες (κυρίως επειδή κάθε σεζόν είχε περισσότερα επεισόδια από τη βρετανική σειρά). Οι ηθοποιοί δεν είδαν καν το πρωτότυπο, ώστε να καταφέρουν να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα τους οι ίδιοι, χωρίς καμιά επιρροή. Η σειρά κράτησε 4 σεζόν (52 επεισόδια συνολικά) και πρωταγωνιστούσαν ο Sam Witwer στο ρόλο του βαμπίρ Aidan, ο Sam Huntington στο ρόλο του λυκάνθρωπου Josh και η Meaghan Rath στο ρόλο του φαντάσματος Sally. Προσωπικά, μου άρεσε περισσότερο από το πρωτότυπο, καθώς είχε μεγαλύτερη συνοχή και πήρε πιο ενδιαφέρουσα τροπή.
Τέλος, το 2010 εκδόθηκαν από το BBC Books και τρία βιβλία βασισμένα στη σειρά. (Αυτό το BBC, τελικά, το έχουν αντιγράψει πολύ εκεί στον Σκάι!)
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, το είχε και το remake της η σειρά, οπότε τον έκανε τον κύκλο της! Το πολύ πολύ να τη δούμε και σε μεταφορά στον κινηματογράφο στο μέλλον, μια και είναι η νέα μόδα αυτή!
ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:
Η κάρτα τίτλου
Αυτό πρέπει να πονάει λίγο…
Αυτό πρέπει να πονάει περισσότερο!
Fri(ght)day Nights 