Carrie: Δεν θες να τα βάλεις μαζί της…

Σκηνοθεσία: Brian De Palma
Σενάριο: Lawrence D. Cohen
Μουσική: Pino Donaggio
Ηθοποιοί: Sissy Spacek, John Travolta, Piper Laurie, Nancy Allen κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★


TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★
★

☆☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
★
★


CARRIE (1976)
Ταξίδι στο παρελθόν σήμερα, με μια ταινία βασισμένη στο πρώτο μυθιστόρημα του μετρ του τρόμου, Stephen King, του οποίου τα βιβλία πουλάνε σαν ζεστό ψωμί κι έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση εκατοντάδες φορές. Η σημερινή ταινία αποτελεί και την πρώτη μεταφορά μυθιστορήματός του και μάλλον ήταν και αρκετά γούρικη, απ’ ό,τι φάνηκε στην μετέπειτα πορεία του.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Carrie, μια ντροπαλή και μοναχική δεκαεφτάχρονη που ζει με τη θρησκόληπτη μητέρα της, γίνεται συνεχώς στόχος των συμμαθητριών της. Τα βάναυσα αστεία και τα πειράγματά τους, όμως, δεν συγκρίνονται με τον φανατισμό και τη σκληρότητα της μητέρας της, η οποία προσπαθεί να κρατήσει την κόρη της αποτραβηγμένη από τον κόσμο, θεωρώντας ότι το Κακό υπάρχει παντού. Αυτό που δεν γνωρίζει κανείς, όμως, είναι ότι η Carrie διαθέτει ισχυρές τηλεκινητικές ικανότητες που εκδηλώνονται κάθε φορά που βρίσκεται υπό συνθήκες πίεσης. Όταν η Carrie δεχτεί πρόσκληση στον ετήσιο σχολικό χορό, θα μπει ξανά στο στόχαστρο των συμμαθητριών της, αλλά και της μητέρας της. Μόνο που πλέον είναι αποφασισμένη να πάψει να είναι το θύμα…

Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζουν όλοι σχεδόν την ταινία –όχι μόνο επειδή διασκευάστηκε πρόσφατα, αλλά κυρίως επειδή πρόκειται για ένα αληθινά κλασικό κομμάτι, που έχει αφήσει το στίγμα του στην παγκόσμια ποπ κουλτούρα. Η εικόνα της Carrie με το ματωμένο βραδινό φόρεμα παίζει να είναι μια από τις πιο άμεσα αναγνωρίσιμες στην ιστορία του κινηματογράφου, ενώ η κορωνίδα της ταινίας -η σεκάνς του χορού- αποτελεί μια από τις πιο εικονικές σκηνές σε ταινία τρόμου, ειδικά με τον τρόπο που είναι σκηνοθετημένη.

Το Carrie θα μπορούσε να είναι απλώς μια ταινία που μιλάει για τον σχολικό εκφοβισμό, για τη μοναξιά ή για την παιδική κακομεταχείριση και τον θρησκευτικό φανατισμό. Αλλά στην ουσία της είναι μια ταινία που μιλάει για τα όρια του ανθρώπου και τι μπορεί να συμβεί όταν αυτός εξαντλήσει κάθε περιθώριο ανοχής και μακροθυμίας. Με μια πινελιά από υπερφυσικό, φυσικά!
Τα πλάνα του De Palma μοιάζουν με σκέτη ποίηση σε κάποια σημεία –αυτό το καταλαβαίνει κανείς πολύ νωρίς, από την εναρκτήρια σκηνή στα αποδυτήρια. Η ατμόσφαιρα είναι σίγουρα σκοτεινή και ηλεκτρισμένη, ενώ το γενικό αίσθημα ανησυχίας και ανασφάλειας που σε διακατέχει σε όλη την ταινία, μετατρέπεται σε καθαρό τρόμο στο αποκορύφωμά της. Κάτι που περιμένεις, ασφαλώς, καθώς το σενάριο οδηγεί αργά, αλλά σταθερά σε αυτό το σημείο, αλλά δεν φανταζόσουν ότι θα έβλεπες κάτι τόσο ωμό και σκληρό.

Η ερμηνεία της Spacek σαφώς και κλέβει την παράσταση –διόλου τυχαίο που ήταν υποψήφια για Oscar πρώτου γυναικείου ρόλου- ενώ η ίδια η ταινία ανήκει στις σπάνιες περιπτώσεις όπου μια ταινία τρόμου λαμβάνει υποψηφιότητες για πρώτο και δεύτερο γυναικείο ρόλο.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την οπωσδήποτε. Και να είσαι καλός με τους άλλους, ποτέ δεν ξέρεις ποιος από αυτούς μπορεί να σε διπλώσει στα δύο με τη σκέψη του μόνο…

GEEKY TRIVIA
Η Piper Laurie, η οποία υποδύεται τη μητέρα της Carrie, ήταν πεπεισμένη ότι η ταινία στην οποία συμμετείχε ήταν μαύρη κωμωδία. Οι ατάκες, το ντύσιμο και το φέρσιμο του θρησκόληπτου χαρακτήρα της μητέρας, της φαίνονταν τόσο γελοία που θεωρούσε ότι ήταν ένα είδος σάτιρας. Ακόμη κι όταν ο ίδιος ο De Palma της εξήγησε ότι πρόκειται για ταινία τρόμου, εκείνη συνέχισε (και συνεχίζει) να έχει την άποψη ότι είναι μαύρη κωμωδία.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η επιτυχία της ταινίας ήταν τεράστια και, ουσιαστικά, ήταν αυτή που καθιέρωσε τον Stephen King ως συγγραφέα τρόμου στα μάτια του κοινού.

• The Rage: Carrie 2 (1999) ★
☆☆☆☆
  Η Rachel, άλλη μια έφηβη με τηλεκινητικές δυνάμεις, μεγαλώνει με θετούς γονείς από τη μέρα που η μητέρα της εγκλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική.
  Η ταινία πατάει στην ιστορία της Carrie και προσπαθεί να τη συνεχίσει, αλλά αποτυγχάνει οικτρά και μοιάζει απλώς με μια κάκιστη κόπια. Άξιζε το οικουμενικό θάψιμο που έφαγε…
• Carrie (2002) –
  Τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος, η οποία μεταφέρει τα γεγονότα στη σύγχρονη εποχή, ενώ παράλληλα προσπαθεί να είναι πιο πιστή στο αρχικό υλικό, ασχέτως αν αλλάζει τα φώτα στο φινάλε. Θεωρήθηκε, ασφαλώς, κατώτερο του πρωτότυπου.
• Carrie: The Musical (1988, 2012-14) –
  Θεατρική μεταφορά –και μάλιστα μουσικοχορευτική! Δεν ξέρω πώς ακριβώς τα κατάφεραν, αλλά για να ανέβηκε τόσες φορές η παράσταση, σημαίνει ότι άρεσε στον κόσμο!
• Carrie (2013) ★★★
☆☆
  Πιο πρόσφατο remake της ταινίας, με κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις στο σενάριο. Αν και δεν ήταν τόσο κακή προσπάθεια, πήρε γενικά χλιαρές κριτικές –πράγμα που δεν εμπόδισε, όμως, την εισπρατική επιτυχία.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ε, εντάξει, δεν νομίζω να σκοπεύει κανείς να ετοιμάσει νέο remake της ταινίας για τα επόμενα 30 χρόνια, τουλάχιστον. Το εξαντλήσαμε το θέμα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κάπως έτσι αντιδρώ κι εγώ αν δω αίμα!

Με μάνα θεούσα, πώς να μην αναπτύξεις ψυχοσωματικά προβλήματα;

Αν δεν ήταν τόσο καθίκια, δεν θα ταίριαζαν τόσο πολύ…