5 θρίλερ για να δεις στην καραντίνα!


ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ!
Είναι αρκετές οι φορές που η ζωή μοιάζει ν΄ αντιγράφει τον κινηματογράφο και να που τώρα ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει κάτι που μοιάζει να βγήκε από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο κορονοϊός έκανε τη δειλή εμφάνισή του στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, αλλά ξεπέρασε πολύ γρήγορα το τρακ του. Τώρα πια έχει εξαπλωθεί σε κάθε ήπειρο, ολόκληρες χώρες τελούν υπό καραντίνα και γενική απαγόρευση κυκλοφορίας, η παγκόσμια οικονομία αρχίζει να γονατίζει και τα θύματα αυξάνονται ανησυχητικά. Απόδειξη ότι όσο μακριά κι αν έχει φτάσει ο πολιτισμός μας, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί πολύ εύκολα να καταρρεύσει από τη μια στιγμή στην άλλη. Και υπάρχει πιο ιδανικός εχθρός για να το πετύχει αυτό, πέρα από κάποιον που φαίνεται μόνο στο μικροσκόπιο; Δεν χρειάζεται πανικός, όμως. Υπομονή και αισιοδοξία! Ακολούθα τις οδηγίες των ειδικών, προφυλάξου όσο καλύτερα μπορείς και βρες την ευκαιρία να κάνεις μέσα στην καραντίνα όλα εκείνα που συνεχώς γκρινιάζεις πως δεν έχεις χρόνο να κάνεις. Και στο ενδιάμεσο, εδώ είμαι εγώ για να σου προτείνω και κανένα καλό θρίλερ! Η περίσταση απαιτεί και ταινίες αντίστοιχου περιεχομένου, φυσικά. Τι; Too soon?


CARRIERS (2009)

Σκηνοθεσία: Àlex & David Pastor
Σενάριο: Àlex & David Pastor
Μουσική: Peter Nashel
Ηθοποιοί: Lou Taylor Pucci, Chris Pine,
Emily VanCamp κ.α.
Είδος: Body Horror, Post-Apocalyptic Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Τέσσερις επιζώντες μιας πανδημίας που έχει αποδεκατίσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Γης ταξιδεύουν προς μια απομονωμένη παραλία. Σκοπός τους είναι να εγκατασταθούν στο ξενοδοχείο που βρίσκεται εκεί, περιμένοντας να εξαλειφθεί ο ιός και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Στο ταξίδι τους ακολουθούν μια σειρά από κανόνες που έχουν θεσπίσει, ώστε να αποφύγουν τον κίνδυνο μόλυνσης. Στην πορεία, όμως, θα συναντηθούν με έναν πατέρα και την άρρωστη κόρη του και τα σχέδιά τους θα αλλάξουν οριστικά…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, παρότι δεν έχει και κάτι καινούργιο να πει η ταινία, βλέπεται αρκετά ευχάριστα (όσο ευχάριστα μπορείς να παρακολουθήσεις μια μεταποκαλυπτική ταινία!) Η ιστορία μπορεί να είναι σχετικά απλή και με αναμενόμενη εξέλιξη, αλλά οι ερμηνείες τη σώζουν. Το ενδιαφέρον είναι ότι αποτελεί μια από τις πρώτες ταινίες του Chris Pine -πριν γίνει γνωστός- και προβλήθηκε την ίδια χρονιά με το reboot του Star Trek (το οποίο τον έκανε γνωστό!)


CONTAGION (2011)

Σκηνοθεσία: Steven Soderbergh
Σενάριο: Scott Z. Burns
Μουσική: Cliff Martinez
Ηθοποιοί: Marion Cotillard, Matt Damon, Jude Law, Laurence Fishburne κ.α.
Είδος: Action Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο μέρες μετά την επιστροφή της από επαγγελματικό ταξίδι στην Κίνα, μια γυναίκα από τις ΗΠΑ αρρωσταίνει και πεθαίνει. Η αυτοψία δείχνει ότι ο θάνατος προκλήθηκε από έναν άγνωστο και αρκετά θανατηφόρο ιό και οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι η νεκρή ήταν ο αρχικός ασθενής. Αμέσως ξεκινά αγώνας δρόμου για να εντοπιστούν όλες οι κινήσεις της και να αποφευχθεί η εξάπλωση του ιού, όμως είναι πλέον πολύ αργά. Όσο οι ειδικοί παλεύουν με τον χρόνο για να ανακαλύψουν το εμβόλιο κατά του ιού, ο πλανήτης αρχίζει σιγά σιγά να κυριεύεται από τον πανικό και να βυθίζεται όλο και περισσότερο στο χάος…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια αριστουργηματική ταινία με ανσάμπλ καστ, η οποία τρόμαξε πολλούς με τον ρεαλισμό της, ενώ στις μέρες που διανύουμε φαντάζει σχεδόν προφητική. Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, η σκηνοθεσία αριστοτεχνική και η ιστορία παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια διάφορων χαρακτήρων, αποκαλύπτοντας όλες τις πλευρές μιας πανδημίας: το δράμα των θυμάτων και των οικογενειών τους, τη μάχη του νοσηλευτικού προσωπικού, τις συζητήσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες οργανισμών, την ψυχολογία του πλήθους και τη μαζική υστερία, καθώς και την αναπόφευκτη εμφάνιση των κερδοσκόπων. Έπαινοι προήλθαν και από την επιστημονική κοινότητα για την ακρίβεια του σεναρίου, όσον αφορά το επιστημονικό κομμάτι.


HIDDEN (2015)

Σκηνοθεσία: The Duffer Brothers
Σενάριο: The Duffer Brothers
Μουσική: David Julyan
Ηθοποιοί: Alexander Skarsgård,
Andrea Riseborough, Emily Alyn Lind

Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια μυστηριώδης ασθένεια που χτυπάει τις ΗΠΑ αναγκάζει μια τριμελή οικογένεια να κρυφτεί σε ένα υπόγειο καταφύγιο. Πεπεισμένοι πως είναι οι μοναδικοί που έχουν επιζήσει και ότι ο υπόλοιπος πληθυσμός έχει μετατραπεί σε τέρατα, προσπαθούν να επιβιώσουν στο ασφυκτικό, αυτό, περιβάλλον έχοντας ως κύριο κανόνα να διατηρούν την ψυχραιμία τους και να μην εγκαταλείπουν για κανένα λόγο την κρυψώνα τους. Μια σειρά από ατυχείς συγκυρίες, όμως, θα απειλήσει την ασφάλειά τους…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και καταφέρνει να αναπτύξει μια τετριμμένη ιδέα με δημιουργικό τρόπο. Είναι κλειστοφοβική, ατμοσφαιρική και μινιμαλιστική, κυρίως λόγω του χαμηλού budget. Το σενάριο δεν είναι κάτι το πρωτότυπο, όμως παρουσιάζεται έξυπνα, μοιρασμένο ανάμεσα στο παρόν και σε ελάχιστα flashback τα οποία αποκαλύπτουν όλες τις πτυχές της ιστορίας. Σίγουρα θα κρατήσει το ενδιαφέρον σου μέχρι το ανατρεπτικό φινάλε.


VIRAL (2016)

Σκηνοθεσία: Henry Joost, Ariel Schulman
Σενάριο: Christopher Landon
Μουσική: Rob Simonsen
Ηθοποιοί: Sofia Black D’Elia, Analeigh Tipton,
Travis Tope κ.α.

Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια που προκαλείται από παρασιτικό οργανισμό χτυπάει μια μικρή πόλη της Καλιφόρνια, την οποία η κυβέρνηση θέτει αμέσως υπό αυστηρή καραντίνα. Στο επίκεντρο του χαμού βρίσκονται δυο αδελφές, οι οποίες αποκόπτονται τελείως από τους γονείς τους και πρέπει να βρούνε έναν τρόπο να παραμείνουν υγιείς ώσπου να περάσουν όλα. Κάτι που θα αποδειχθεί σχεδόν αδύνατο, αφού όσοι νοσούν γίνονται απίστευτα βίαιοι και επιθετικοί…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εντάξει, βλέπεται. Δεν αποτελεί και κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο, μοιάζει περισσότερο με ένα αναμάσημα ιδεών που έχουμε ξαναδεί, αλλά με μια προσπάθεια να αποδοθούν με πιο σύγχρονο τρόπο. Είναι καλογυρισμένο και έχει μερικές καλές σκηνές φρίκης, όμως η γενική αίσθηση που σου αφήνει είναι αυτή του ξαναζεσταμένου φαγητού. Είναι, σίγουρα, από τις ταινίες που βλέπεις κάνοντας κάτι άλλο ταυτόχρονα.


RADIUS (2017)

Σκηνοθεσία: Caroline Labrèche, Steeve Léonard
Σενάριο: Caroline Labrèche, Steeve Léonard
Μουσική: Benoît Charest
Ηθοποιοί: Diego Klattenhoff, Charlotte Sullivan
Είδος: Science Fiction Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ένας άντρας συνέρχεται μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και συνειδητοποιεί ότι έχει χάσει τη μνήμη του. Αναζητώντας βοήθεια, θα ανακαλύψει έντρομος πως όποιος ζωντανός οργανισμός τον πλησιάζει σε κοντινή απόσταση, πέφτει νεκρός. Το μυστήριο περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν συναντά μια γυναίκα που, όχι μόνο πάσχει κι εκείνη από αμνησία, αλλά δείχνει να έχει και ανοσία στη θανατηφόρα δύναμή του. Μαζί θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο για το τι τους συνέβη…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ταινία με αρκετά έξυπνη και πρωτότυπη ιστορία και μπόλικες ανατροπές στην εξέλιξή της. Συνδυάζει στοιχεία θρίλερ, επιστημονικής φαντασίας, μυστηρίου και το σασπένς σε κρατάει από το ξεκίνημα μέχρι το τέλος. Μπορεί να είναι low budget, όμως η φρέσκια ιδέα στην οποία βασίστηκε το σενάριο είναι το μόνο που έχει σημασία εδώ και είναι και αυτό που οδήγησε στις εξαιρετικές κριτικές του κοινού.  Δες την οπωσδήποτε!

Life: Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κάλβιν…

Σκηνοθεσία: Daniel Espinosa
Σενάριο: Rhett Reese, Paul Wernick
Μουσική: Jon Ekstrand
Ηθοποιοί:  Jake Gyllenhaal, Rebecca Ferguson, Ryan Reynolds κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

LIFE (2017)
Άρχισαν οι μεγάλες ζέστες, οπότε ας μεταφερθούμε για λίγη δροσιά στο παγωμένο διάστημα, εκεί όπου ο ήλιος δεν μπορεί να μας ενοχλήσει και το μόνο που μας απασχολεί είναι οι δεκάδες διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να βρούμε φριχτό θάνατο! Σε αυτούς έρχεται να προσθέσει ακόμη έναν και το σενάριο της σημερινής ταινίας!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Κάπου στο κοντινό μέλλον, μια ομάδα έξι αστροναυτών βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και πειραματίζεται με τα δείγματα χώματος που περισυνέλεξε από τον Άρη ένα μη επανδρωμένο σκάφος. Σε αυτά ανακαλύπτουν ένα κύτταρο –απόδειξη για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής- το οποίο βρίσκεται σε κατάσταση νάρκης. Αφού καταφέρουν να το ξυπνήσουν, ξεκινά να πολλαπλασιάζεται και να μετατρέπεται σε πολυκύτταρο οργανισμό με αρκετά αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά. Ο Calvin –όπως ονομάζουν τον οργανισμό- ξεκινά από πολύ νωρίς να δείχνει την τολμηρή και ερευνητική του φύση. Μαζί με τη νοημοσύνη του, όμως, αρχίζει να μεγαλώνει και κάτι ακόμη: το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Πολύ σύντομα θα ξεκινήσει ένας αγώνας επιβίωσης ανάμεσα στον Calvin και το πλήρωμα του Διαστημικού Σταθμού…

Η ταινία μοιάζει με μια μίξη του Alien (από το οποίο οι δημιουργοί παραδέχτηκαν ότι πήραν έμπνευση) και του Gravity, χωρίς να έχει κάτι το καινούργιο ή τόσο διαφορετικό να προσθέσει στο είδος, βέβαια. Κακά τα ψέματα, έχουν γυριστεί αμέτρητες ταινίες με παρόμοια πλοκή: μερικοί αστροναύτες παγιδευμένοι σε ένα διαστημόπλοιο με έναν εξωγήινο οργανισμό να τους κυνηγά και να τους εξοντώνει έναν-έναν όσο επιπλέουν σε μηδενική βαρύτητα και διάφορα πράγματα ανατινάζονται γύρω τους. Παρόλα αυτά, το Life έχει τα ελαφρυντικά του: οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές, έχει ισχυρές δόσεις αγωνίας, γρήγορο ρυθμό και κάμποσες καλογυρισμένες σκηνές δράσης.

Κάτι είναι κι αυτό, ειδικά σε μια εποχή που σχεδόν τα πάντα έχουν γυριστεί ήδη και είναι δύσκολο να υπάρξει κάτι πραγματικά πρωτότυπο στον κινηματογράφο. Μπορεί η ταινία να μαστίζεται από τα συνηθισμένα κλισέ του είδους –με χειρότερο εκείνο που θέλει τους χαρακτήρες να κάνουν συνεχώς τη μια απερίσκεπτη βλακεία μετά την άλλη, αλλά η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλή, τα εφέ, ειδικά εκείνα του εξωγήινου οργανισμού, συμπαθητικά και το σενάριο κάπως πιο προσγειωμένο σε σχέση με τις άλλες ταινίες του είδους. Ναι, σίγουρα, πρόκειται για ιστορία με εξωγήινο, αλλά αποφεύγει όλες τις τυπικές sci-fi υπερβολές του είδους και δομείται πάνω σε μια κεντρική ιδέα που έχει μια κάποια επιστημονική βάση και σε ένα οικείο και υπαρκτό περιβάλλον –κάτι που το κάνει πιο πιστευτό και αληθοφανές.

Συνεπώς, το Life είναι όντως παιδί του Alien και του Gravity. Από το πρώτο πήρε τα στοιχεία τρόμου κι από το δεύτερο την επιστήμη και τον ρεαλισμό. Θα έλεγα ότι αυτό είναι ένα καλό μοίρασμα των γονιδίων!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα σε αφήσει πλήρως ικανοποιημένο!

GEEKY TRIVIA
Πριν τη διανομή της ταινίας υπήρξαν αρκετές φήμες ότι επρόκειτο για prequel του Venom του 2018. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι, παρόλα αυτά, οι φήμες σύντομα διαψεύστηκαν. Καλύτερα, διότι θα μπερδεύονταν και λίγο παραπάνω τα πράγματα, αφού και ο Reynolds και ο Gyllenhaal έχουν ήδη αναγνωρίσιμους ρόλους σε ταινίες της Marvel!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν το βλέπω να έχει συνέχεια -όχι ότι δεν θα μπορούσε!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ώρα για διαστημικό περίπατο!

Δεν τον λες και ιδιαιτέρως απειλητικό…

…μέχρι να αρχίσει να φυτρώνει μέλη, δηλαδή!

Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν!

Πάντα κάτι παραπάνω πρέπει να πηγαίνει στραβά!

The Blob: Έφαγε τον κόσμο να μας βρει!

Σκηνοθεσία: Chuck Russell
Σενάριο: Chuck Russell, Frank Darabont
Μουσική: Michael Hoenig
Ηθοποιοί: Kevin Dillon, Shawnee Smith, Donovan Leitch κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

THE BLOB (1988)
Επιστροφή στα κλασικά σήμερα, με μια ταινία που μπορεί να μην τα πήγε τόσο καλά στην εποχή της, αλλά διαθέτει κάμποσες στιγμές φρίκης, τις οποίες άνετα θα ζήλευαν και σύγχρονες παραγωγές. Αν, μάλιστα, παλεύεις να ελαττώσεις τη λαιμαργία σου, η συγκεκριμένη πρόταση είναι ό,τι πρέπει για να σε βάλει στον σωστό δρόμο, καθώς σου δείχνει ξεκάθαρα τα δυσάρεστα αποτελέσματα της αχαλίνωτης κατανάλωσης φαγητού! Αν και, φαντάζομαι, απέχεις ακόμη αρκετά από το να αρχίσεις να χαλαπακιάζεις τους γείτονες!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένας μετεωρίτης που μεταφέρει μια μυστηριώδη γλίτσα πέφτει κοντά σε μια κωμόπολη του Κολοράντο και η γλοιώδης ουσία προσκολλάται στο χέρι ενός τρωγλοδύτη. Τρεις συμμαθητές που τυχαίνει να βρίσκονται στην περιοχή κατά τη στιγμή της πρόσκρουσης αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τον τραυματισμένο άντρα στο νοσοκομείο, όπου το προσωπικό προσπαθεί να καταλάβει με τι βρίσκονται αντιμέτωποι. Μόνο που η εξωγήινη μάζα αποδεικνύεται αρκετά επιθετική και αρχίζει να παγιδεύει και ν΄απορροφά οποιονδήποτε έρχεται σε επαφή μαζί της. Το χειρότερο είναι πως, με κάθε θύμα που καταναλώνει, αυξάνει και το μέγεθός της και πολύ σύντομα ολόκληρη η πόλη βρίσκεται στο έλεός της…

Η ταινία αποτελεί remake της ομώνυμης ταινίας του 1958 και είναι σαφέστατα διασκεδαστική, αγωνιώδης και τρομακτική –και ολίγον τι αστεία στα σημεία που πρέπει, αποφεύγοντας τον τελείως σοβαρό τόνο του πρωτοτύπου. Ενώ αντιγράφει με μεγάλη επιτυχία την b ατμόσφαιρα και αισθητική του προκατόχου της, ακολουθεί μια αρκετά πιο βίαιη και θεαματική προσέγγιση, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα και στο κινηματογραφικό ύφος των 80s, καθώς και με ορισμένες μικρές μετατροπές στο σενάριο, οι οποίες την προσγειώνουν λίγο περισσότερο στο πολιτικό κλίμα της περιόδου εκείνης.

Χωρίς αμφιβολία, το μεγαλύτερο ατού της ταινίας είναι τα πρακτικά εφέ, τα οποία κλέβουν την παράσταση και είναι και αυτά που απέσπασαν τους περισσότερους (αν όχι τους μοναδικούς) επαίνους. Το πλάσμα είναι καλοδουλεμένο και μοιάζει πραγματικά αληθοφανές και γκροτέσκο, ειδικά στα κοντινά πλάνα, όπου επιτίθεται στα θύματά του, ενώ οι σκηνές φρίκης δεν υστερούν καθόλου σε πρωτοτυπία, αίμα και αηδία! Τα ψηφιακά εφέ βρίσκονται, σαφώς, σε νηπιακό στάδιο και μοιάζουν αστεία σε σύγκριση με τα σύγχρονα, αλλά αυτό δεν αφαιρεί κάτι από το σύνολο της παραγωγής.

Παρά τα εξαιρετικά εφέ, την άπλετη φρίκη και την έντονη δράση, όμως, η ταινία δεν κατάφερε να πείσει το κοινό της εποχής της και αποδείχθηκε εισπρακτική αποτυχία, βγάζοντας πολύ πιο κάτω από το μισό του προϋπολογισμού της. Γι’ αυτό ίσως ευθύνεται και το ότι προβλήθηκε την καλοκαιρινή περίοδο και, μάλιστα, μια χρονιά με αρκετά πετυχημένες παραγωγές. Η αποτυχία αυτή, φυσικά, ξέρουμε ήδη ότι δεν σημαίνει κάτι, καθώς οι περισσότερες ταινίες τρόμου βρίσκουν εν τέλει το κοινό τους τα μετέπειτα χρόνια -όπως συνέβη και με την περίπτωση του Blob. Σίγουρα, είναι μια ταινία με ατέλειες, αλλά δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά, ρίχνει το βάρος εκεί που πρέπει και δικαίως καταλαμβάνει μια από τις κορυφαίες θέσεις στην επιστημονική φαντασία τρόμου –τουλάχιστον όσον αφορά την αγάπη του κοινού.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την και συνόδευσέ την με ένα πελώριο μπωλ ζελέ, ώστε να είσαι περισσότερο μέσα στο κλίμα!

GEEKY TRIVIA
Αν το όνομα σου φαίνεται γνώριμο και το πρόσωπο κάτι σου θυμίζει, να σε βοηθήσω: η Shawnee Smith συγκαταλέγεται πλέον στο πάνθεον των “scream queens”, μετά τον ρόλο της Amanda Young στο πετυχημένο franchise του Saw! Από τότε φαινόταν ότι οι ταινίες τρόμου ήταν το πραγματικό της κάλεσμα!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Όπως ανέφερα ήδη, η πρωτότυπη ταινία κυκλοφόρησε το 1958 και σε εκείνη έκανε και την παρθενική εμφάνιση του στον κινηματογράφο ο Steve McQueen.

  • The Blob (1958) ★★★☆☆
    Το σενάριο ακολουθεί πάνω κάτω την ίδια δομή, αλλά χωρίς τη φρίκη, διότι ήταν τα 50s και τα πλάνα της μάζας από μόνα τους ήταν αρκετά για να σκορπίσουν καρδιακά στους θεατές –ήταν πιο αθώα και αναίμακτη η εποχή εκείνη!
  • Beware! The Blob (1972)
    Σίκουελ, το οποίο διαδραματίζεται 15 χρόνια μετά τα γεγονότα της αρχικής ταινίας και το οποίο το γυρίζει πιο πολύ σε κωμωδία τρόμου. Το γεγονός ότι το σκηνοθέτησε ο Larry Hagman είναι κωμωδία από μόνο του…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν σχέδια για ένα νέο remake της ταινίας. Τα αρχικά σχέδια να το σκηνοθετήσει ο Rob Zombie ναυάγησαν (δόξα τω Θεώ!) και πλέον το project έχει παραδοθεί σε άλλους συντελεστές και έχει ήδη ανακοινωθεί η συμμετοχή του Samuel Jackson! Αναμένουμε την αναβίωση της Μάζας!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μοιάζει με κάτι που βλέπεις σε ένα άσχημο κρυολόγημα…

Μη φοβάσαι, να παίξει θέλει!

Η γιόγκα βοήθησε αρκετά…

Mosquito: Καλώς ήλθες, Άνοιξη!

Σκηνοθεσία: Gary Jones
Σενάριο: Tom Chaney, Steve Hodge
Μουσική: Allen Lynch, Randall Lynch
Ηθοποιοί: Tim Lovelace, Rachel Loiselle, Gunnar Hansen κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

MOSQUITO aka BLOOD FEVER (1995)
Καλό μήνα! Πρώτη μέρα της Άνοιξης σήμερα (ημερολογιακά, τουλάχιστον) και τι πιο ανοιξιάτικο από ένα υπέροχο θρίλερ με 90s αισθητική, ύφος b-movie και μπόλικα κουνούπια; Όχι από τα συνηθισμένα, όμως, διότι –όπως ανέφερα και στο προηγούμενο review– δεν νοείται ταινία τρόμου με ψάρι/έντομο/πουλί/ερπετό και πάει λέγοντας, αν το προαναφερθέν πλάσμα δεν είναι τουλάχιστον δέκα φορές μεγαλύτερο από το κανονικό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ένα διαστημόπλοιο (ναι, δεν είναι γνήσιο b-movie αν δεν ξεκινά στο διάστημα!) συντρίβεται σε εθνικό πάρκο των ΗΠΑ. Όταν τα κουνούπια τρέφονται με το αίμα του νεκρού, εξωγήινου πιλότου, μεταλλάσσονται και αποκτούν τεράστιο μέγεθος και εξίσου τερατώδη όρεξη. Πολύ σύντομα, ένα σμήνος από αυτά επιτίθεται στους θαμώνες και τους επισκέπτες του πάρκου, σκορπώντας τον θάνατο. Στο μεταξύ, μια ομάδα από αταίριαστους μεταξύ τους επιζώντες προσπαθεί να βρει τρόπο να καταπολεμήσει τα τέρατα -διότι πάντα υπάρχει μια τέτοια ομάδα!

Η ταινία διαθέτει όσα στοιχεία είναι αναγκαία για να μπει στο πάνθεον των b-movies: ηλίθιο σενάριο, ψηφιακά εφέ που βγάζουν μάτι, καλοδουλεμένα πρακτικά εφέ, μπόλικο ψεύτικο αίμα και φρίκη, λίγο γυμνό, πολλές τραγικές ερμηνείες και κουνούπια σε μέγεθος λυκόσκυλου! Και, ασφαλώς -όπως γίνεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις- έφαγε θάψιμο από όλους τους κριτικούς της εποχής, αλλά πλέον έχει γίνει cult! Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια κακή ταινία low budget με τέρατα, που θα σου προκαλέσει πολλές φορές γέλιο με το πόσο κακή είναι!

Αυτό δεν έχει τόση σημασία, όμως. Σε αντίστοιχες παραγωγές, οι οποίες εντάσσονται στο genre των ταινιών Β’ διαλογής, έχουμε μάθει να μην είμαστε τόσο αυστηροί όσον αφορά το κομμάτι του σεναρίου και των ερμηνειών, καθώς ένα μεγάλο κομμάτι της γοητείας ενός πετυχημένου b-movie είναι ακριβώς οι κακοί διάλογοι, οι σεναριακές ατέλειες και η εξωφρενική ιστορία! Αρκεί, όμως, να υπάρχει η αυτογνωσία του σκηνοθέτη για το τι είδους ταινία γυρίζει. Διότι υπάρχουν πάντα κι εκείνοι οι οποίοι γυρίζουν μια πατάτα, θεωρώντας ότι ετοιμάζονται να χαρίσουν στον κόσμο κάποιο αριστούργημα της έβδομης τέχνης!

Το μεγαλύτερο ελαφρυντικό του Mosquito, λοιπόν, είναι πως δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά και αν το δεις κι εσύ με την ίδια διάθεση, τότε θα περάσεις καλά. Άλλωστε, έχουν γυριστεί και πολύ χειρότερα b-movies -όχι μόνο την περίοδο εκείνη, αλλά ακόμα και στις μέρες μας- τα οποία πολύ άνετα τρώνε τη σκόνη του Mosquito, όσον αφορά τα πρακτικά εφέ. Αν δούμε την ταινία καθαρά από άποψη παραγωγής, γίνεται αμέσως εμφανές ότι έπεσε αρκετή δουλειά και χρήμα (για την εποχή), ασχέτως του τελικού αποτελέσματος.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις και μετά θυμήσου να αγοράσεις μπόλικη σιτρονέλα, διότι τα κανονικά κουνούπια είναι πολύ πιο εκνευριστικά από αυτά της ταινίας!

GEEKY TRIVIA
Ο τεχνικός των ειδικών εφέ της ταινίας δεν ήταν η αρχική επιλογή του σκηνοθέτη. Ο αρχικός τεχνικός, για την ακρίβεια, δούλεψε μέχρι τη μέση της ταινίας, μέχρι τη μέρα που δήλωσε ότι θα έβγαινε να αγοράσει ένα πακέτο τσιγάρα και… δεν επέστρεψε ποτέ! Δοκιμασμένη μέθοδος απόδρασης από κακές σχέσεις, κατεστραμμένες οικογένειες και κακογραμμένες ταινίες που δεν παλεύονται με τίποτα!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Υπήρχαν σχέδια για ένα σίκουελ για το 1998, τα οποία ναυάγησαν όταν ο Jones είδε τις κριτικές της ταινίας (δηλαδή περίμενε να είναι καλές, ας πούμε;) Παρόλα αυτά, πολύ πρόσφατα δήλωσε ότι δουλεύει πάλι πάνω στο project -διότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κάθε b-movie που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει τουλάχιστον μια σκηνή στο διάστημα!

Εγώ δεν θα το ακουμπούσα ούτε με κοντάρι άλτη!

«Θέλω να γνωριστούμε καλύτερα!»

Invasion of the Body Snatchers: Ξυπνά ο άλλος μου εαυτός!

Σκηνοθεσία: Don Siegel
Σενάριο: Daniel Mainwaring
Μουσική: Carmen Dragon
Ηθοποιοί: Kevin McCarthy, Dana Wynter, Larry Gates
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ☆☆☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆

INVASION OF THE BODY SNATCHERS (1956)
Κλασική ταινία σου προτείνω απόψε. Η σημερινή πρόταση, μάλιστα, αποτελεί μια από τις πιο γνωστές ταινίες θρίλερ του παλιού, αμερικανικού κινηματογράφου και μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις θρίλερ που έχουν αποκτήσει κάμποσα remake στο πέρασμα των ετών ή έχουν αποτελέσει τη βάση για αρκετές ταινίες με παρόμοια πλοκή. Με λίγα λόγια: και ασπρόμαυρη και πρωτοποριακή και χιλιοαντιγραμμένη –πιο κλασική από αυτό δεν γίνεται!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Οι κάτοικοι της κωμόπολης Santa Mira αρχίζουν να πάσχουν ο ένας μετά τον άλλο από μια ψύχωση που τους κάνει να πιστεύουν ότι τα κοντινά τους πρόσωπα δεν είναι πραγματικά, αλλά αποτελούν σωσίες. Ο Miles Bennell, ο τοπικός γιατρός, αντιμετωπίζει διάφορα ανάλογα περιστατικά, μέχρι που ανακαλύπτει από πρώτο χέρι ότι οι κάτοικοι της πόλης έχουν αρχίσει όντως να αντικαθίστανται σιγά σιγά από πανομοιότυπους κλώνους τους χωρίς αισθήματα. Με τη βοήθεια της αγαπημένης του ξεκινά έναν αγώνα δρόμου για να ειδοποιήσει τον υπόλοιπο κόσμο για το κακό που έρχεται, ενώ ολόκληρη η πόλη βρίσκεται στο κατόπι του…

Εντάξει, δεν γίνεται να μην ξέρεις τη σημερινή ταινία! Και αν δεν ξέρεις την πρωτότυπη (η οποία είναι και αρκετά παλιά, μεταξύ μας) τότε σίγουρα έχεις δει ή έχεις ακούσει για κάποιο από τα remake της. Πρόκειται για μεταφορά του βιβλίου The Body Snatchers του 1955. Αν και στην εποχή της έλαβε χλιαρές κριτικές, πλέον συγκαταλέγεται στη λίστα με τα καλύτερα και πιο αγωνιώδη θρίλερ όλων των εποχών (φυσικά, προσπάθησε να μην τη δεις έχοντας στο μυαλό τα σημερινά δεδομένα όσον αφορά το τι θεωρούμε τρομακτικό!)

Όπως γίνεται συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, η ταινία θεωρήθηκε αλληγορική και υπήρξαν αρκετές εικασίες για το κρυφό μήνυμα που προσπαθούσε να περάσει –οι περισσότερες πολιτικές, μια και προβλήθηκε σε μια περίοδο αρκετά μεταβατική για τον πλανήτη: φόβος για τους κινδύνους του Μακαρθισμού, απώλεια της προσωπικής αυτονομίας στα κομμουνιστικά καθεστώτα, κονφορμισμός στη μεταπολεμική Αμερική και διάφορες άλλες μεταφορές, αναλόγως τι ταίριαζε περισσότερο με την κοσμοθεωρία του κάθε κριτικού!

Ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου, πάντως, είχε αρνηθεί οποιαδήποτε, σκόπιμη πολιτική αλληγορία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ταινία παίζει με τον φόβο της απώλειας της προσωπικής ταυτότητας. Τον φόβο ότι μια μέρα μπορεί ο καθένας μας να χάσει όλα τα στοιχεία που τον κάνουν να είναι αυτός που είναι. Τον φόβο ότι μπορεί κάποτε να οδηγηθούμε στην απόλυτη αποκτήνωση. Αυτό συμβολίζουν, άλλωστε, τα ψυχρά και κενά αισθημάτων πλάσματα της ταινίας, τα οποία μοιράζονται μόνο τη μορφή των ανθρώπων που αντικαθιστούν και τίποτε παραπάνω.

Μέσα από την απλότητά του το σενάριο καταφέρνει να προκαλέσει πολλά ενδιαφέροντα και πολύπλοκα ερωτήματα. Τι είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους; Είναι τα αισθήματα μια τροχοπέδη στην ανθρώπινη εξέλιξη; Θα ήταν προτιμότερος ένας κόσμος όπου οι πάντες είναι απαλλαγμένοι από κάθε ίχνος αυτοβουλίας και απλώς συντάσσονται κάτω από μια συλλογική ηθική;

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν δεν ψήνεσαι για ασπρόμαυρο, τότε δες κάποιο από τα remake που έχουν την ίδια φόρμουλα. Και ψάξε καλά το σπίτι σου πριν κοιμηθείς τη νύχτα!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία είχε πολύ διαφορετική μορφή πριν την τελική προβολή της, καθώς περιείχε και μπόλικο χιούμορ που έσπαγε λίγο την έντονη μαυρίλα του σεναρίου. Μάλιστα, είχε γίνει και δοκιμαστική προβολή της σε κοινό, ώστε να καταγράψουν τις αντιδράσεις των θεατών. Παρόλα αυτά, ο υπεύθυνος του στούντιο θεώρησε ότι ήταν εντελώς αταίριαστο το κοινό να γελάει σε μια ταινία τρόμου, μια και η τακτική αυτή δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ ως τότε σε αντίστοιχες ταινίες. Έτσι, δόθηκε η εντολή να αφαιρεθεί κάθε ίχνος χιούμορ από το σενάριο!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Το συγκεκριμένο στόρι είχε μεγάλη πέραση αν κρίνουμε από την πληθώρα remake.

  • Invasion of the Body Snatchers (1978) ★★★★☆
    Η ταινία χρησιμοποιεί τους ίδιους χαρακτήρες, αν και διαφοροποιείται κάπως στην εξέλιξη του σεναρίου. Από αρκετούς κριτικούς θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα remake ταινιών.
  • Body Snatchers (1993) ★★★☆☆
    Το συγκεκριμένο remake ξεστρατίζει τελείως από το αρχικό υλικό και μεταφέρει τη δράση σε μια στρατιωτική βάση.
  • The Invasion (2007) ★★☆☆☆
    Η πιο πρόσφατη μεταφορά διαφοροποιήθηκε επίσης από το πρωτότυπο, αν και διατήρησε κάποια στοιχεία. Παρά την παρουσία του πρωτοκλασάτου καστ, πάτωσε πανηγυρικώς.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έχει ακόμα ψωμί το στόρι όπως φαίνεται, μια και βρίσκεται ήδη στα σκαριά και ένα τέταρτο remake από την Warner Bros. Ο σεναριογράφος, μάλιστα, έχει βάλει το χεράκι του στα δύο τελευταία Conjuring, στο επερχόμενο Aquaman, καθώς και σε 2-3 σεζόν του The Walking Dead!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κάτι ξέρει το μικρό…

Ένα ασυνήθιστο πτώμα…

Kill it with fire!

Killer Klowns from Outer Space: Όλοι επιπλέουν κι εκεί πάνω!

Σκηνοθεσία: Stephen Chiodo
Σενάριο: Charles Chiodo, Stephen Chiodo
Μουσική: John Massari
Ηθοποιοί: Grant Cramer, Suzanne Snyder, John Allen Nelson κ.α.
Είδος: Horror Comedy, Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★☆☆☆

KILLER KLOWNS FROM OUTER SPACE (1988)
Νομίζω πως η σημερινή πρέπει να είναι μια από τις πιο καμμένες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’80 –μπορεί και όλων των εποχών! Μεγάλο κατόρθωμα αυτό, αν αναλογιστούμε πόσες εξωφρενικές παραγωγές σκάνε μύτη τα τελευταία χρόνια! Ακόμη μεγαλύτερο κατόρθωμα είναι το ότι, παρά το εξωφρενικό σενάριο, κατάφερε να αποσπάσει καλές κριτικές και να γίνει καλτ σε σύντομο διάστημα! Μη δούνε κουλαμάρα οι αμερικάνοι, αμέσως να την ανεβάσουν σε βάθρο!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η φιλήσυχη κωμόπολη του Crescent Cove γίνεται στόχος εξωγήινης εισβολής, μόνο που οι συγκεκριμένοι εξωγήινοι δεν είναι ούτε πράσινοι ούτε γκρι, αλλά… πολύχρωμοι! Οι εξωγήινοι έχουν τη μορφή κλόουν και αρχίζουν να σκοτώνουν τους κατοίκους της πόλης, παγιδεύοντάς τους μέσα σε κουκούλια από μαλλί της γριάς. Ο Mike και η Debbie είναι οι μόνοι που γνωρίζουν τι συμβαίνει και προσπαθούν να πείσουν τον σερίφη της πόλης, πριν να είναι πολύ αργά. Επίσης, υπάρχει και ποπ κορν που είναι ζωντανό -και αυτό δεν είναι καν το μεγαλύτερο κουλό που πρόκειται να δεις στην ταινία αυτή!

Το σενάριο της ταινίας πρέπει να γράφτηκε μέσα σε ένα βράδυ και μετά από τρελό ξεφάντωμα με μπάφους και μπύρες, διότι είναι τόσο παρανοϊκό που μοιάζει με παραίσθηση! Πώς αλλιώς να περιγράψεις, άλλωστε, ένα θρίλερ με εξωγήινους κλόουν, διαστημόπλοιο-σκηνή τσίρκο, μπαλονοζωάκια που ζωντανεύουν και όπλα που εκτοξεύουν σαρκοφάγο ποπ κορν; Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνεις ότι θα παρακολουθήσεις κάτι που προέκυψε μετά από συνδυασμό αλκοόλ και οπιούχων! Παρόλα αυτά, όλη η μούρλα του σεναρίου δένει μια χαρά με το ύφος των b-movies, κάνοντας την ταινία άξιο εκπρόσωπο του είδους. Η ταινία είναι καλογυρισμένη και με καλοφτιαγμένα (για την εποχή τους, πάντα) σκηνικά και εφέ, ενώ παράλληλα καταφέρνει να είναι άκρως διασκεδαστική και ολίγον τι φρικαλέα σε ορισμένες σκηνές.

Είναι από τα καθαρόαιμα b-movies που αγκαλιάζουν πλήρως την κακογουστιά τους, χωρίς να προσπαθούν να σε πείσουν ότι είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα τύπων που αποφάσισαν να πάρουν μια κάμερα και να κάνουν χαβαλέ! Οι διάλογοι είναι χαζοί, το σενάριο εξωφρενικό, οι ερμηνείες υπερβολικές και όλα δένουν περίφημα! Παράλληλα, το σενάριο έχει κάποιες ομοιότητες με άλλες ταινίες εισβολής της εποχής – κυρίως το The Blob, από τις οποίες δανείζεται (ή και παρωδεί καλοπροαίρετα) στοιχεία. Δικαίως απέκτησε τόσο φανατικό κοινό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, είναι για γέλια, αλλά καλύτερο από το να είναι για κλάματα!

GEEKY TRIVIA
Οι αδελφοί Chiodo, που βρίσκονται πίσω από την παραγωγή, το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας, είναι τρία αδέλφια που εργάζονται κυρίως στον τομέα των πρακτικών εφέ και ειδικεύονται στη δημιουργία τεράτων, αλλά και στο claymation (animation με πηλό). Αυτή είναι η μοναδική ταινία στο ενεργητικό τους, αλλά έχουν δημιουργήσει πολλές κούκλες και εφέ για ταινίες όπως το Critters και το Team America, ενώ στο κομμάτι του claymation έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές με το team των Simpsons.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εδώ και χρόνια έχει ανακοινωθεί η πρόθεση του σκηνοθέτη να γυρίσει κι ένα σίκουελ, το οποίο μάλιστα ήταν να προβληθεί αρχικά το 2012, αλλά μετά από κάμποσες αναβολές, τα σχέδια άλλαξαν οριστικά. Πλέον, υπάρχει η πρόθεση για μια ολόκληρη τριλογία, ενώ ταυτόχρονα ακούγονται και φήμες για τηλεοπτική σειρά. Η νέα μόδα θέλει franchise βασισμένα σε ταινίες τριακονταετίας, προφανώς!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Εντάξει, δεν τους καλείς και σε παιδικό πάρτι…

Έχει και από τα γοητευτικά εφέ της περιόδου!

Κλόουν είναι, να μην παίξουν και λίγο;