Searching: #FindMargot

Σκηνοθεσία: Aneesh Chaganty
Σενάριο: Aneesh Chaganty, Sev Ohanian
Μουσική: Torin Borrowdale
Ηθοποιοί: John Cho, Debra Messing, Michelle La
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ☆☆☆☆☆
Τρόμος: ☆☆☆☆☆
Αγωνία: ★★★★★

SEARCHING (2018)
Τελειώνει ο μήνας σήμερα, πλησιάζει η εορταστική περίοδος, οπότε ας σου προτείνω μια εγγυημένα καλή ταινία. Χωρίς αίματα, ακρωτηριασμούς, τέρατα (καλά, ίσως έχει μερικά τέρατα, αλλά όχι του είδους που φαντάζεσαι), αλλά με μπόλικες δόσεις αγωνίας και μυστηρίου. Καλά τα αιματοκυλίσματα, αλλά δεν είναι και για χόρταση. Μερικές φορές χρειάζεσαι και κάτι πιο απλό για να περάσεις καλά –ειδικά αν αυτό που βλέπεις αποδεικνύεται, πέρα από απλό, και αναπάντεχα καλό!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Όταν η Margot Kim εξαφανίζεται μυστηριωδώς και χωρίς να αφήσει ίχνος, ο πατέρας της, o David, αρχίζει μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να την εντοπίσει, προσπαθώντας να μάθει τις τελευταίες της κινήσεις μέσα από τα social media και τους φίλους της. Όσο ψάχνει όμως, τόσο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτε για την κόρη του και ότι η ζωή που έδειχνε προς τα έξω ήταν πολύ πιο διαφορετική από αυτή που ζούσε. Με τη βοήθεια μιας αστυνομικού προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει την άκρη του νήματος και να μάθει τι ακριβώς συνέβη στη Margot και αν είναι ακόμη ζωντανή. Πέρα, όμως, από τις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται η έρευνα, έχει να αντιμετωπίσει και την κοινή γνώμη, η οποία –ως συνήθως- σχηματίζει τη δική της άποψη για τα όσα διαδραματίζονται…

Η ταινία ήταν μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς που πέρασε και το καταλαβαίνεις αυτό από την τρυφερή και πανέξυπνα στημένη εναρκτήρια σκηνή κιόλας. Η χρήση της τεχνολογίας, των social media, του ίντερνετ και των διάφορων online εφαρμογών έχει τον πρώτο λόγο, καθώς η ταινία είναι σκηνοθετημένη από την οπτική γωνία του πατέρα, ο οποίος παλεύει μέσα από διάφορες οθόνες να ανακαλύψει τι συνέβη στην κόρη του.

Ως φορμάτ είναι ακόμα σχετικά πρωτότυπο και δεν το έχει βαρεθεί το κοινό και ας μην αποτελεί κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί –μας εισήγαγε σε αυτή την τεχνική το Unfriended και 2-3 ακόμη μετέπειτα ταινίες οι οποίες διαδραματίζονται, ουσιαστικά, μέσα από μια οθόνη. Παρόλα αυτά, στο Searching, η χρήση αυτού του τεχνάσματος αξιοποιείται στο έπακρο με το συνδυασμό δεκάδων διαφορετικών εφαρμογών, ενώ η αριστουργηματική σκηνοθεσία καταφέρνει να σπάσει και τη μονότονη στασιμότητα που παραμονεύει σε άλλες ταινίες του είδους, αφού η δράση δεν επικεντρώνεται σε ένα μόνο δωμάτιο και μια απλή οθόνη με conference call.

Αυτό, όμως, που κάνει την ταινία αναπάντεχα καλή, είναι το καλοστημένο σενάριο, στο οποίο η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη και καταφέρνει να σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό κάποσες φορές –άθλος για ένα θρίλερ του οποία η πλοκή στηρίζεται κυρίως σε mail, chatrooms και live streaming! Δεν είναι, όμως, μόνο η κεντρική ιστορία και ο απρόσμενος συναισθηματικός αντίκτυπος που έχει πάνω σου (καθώς καταφέρνεις να δεθείς με τους κεντρικούς χαρακτήρες πολύ γρήγορα), που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει. Βοηθά και η ρεαλιστική απεικόνιση της κοινωνίας γύρω μας, όπως αυτή αποτυπώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με αρκετά σαρκαστική -και σκληρή ενίοτε- ματιά, η ταινία πετυχαίνει διάνα στο να αποδόσει μια πραγματικότητα την οποία ουκ ολίγες φορές έχουμε βιώσει κι εμείς στη χώρα μας: τους ξερόλες του ίντερνετ, τα troll -όλους αυτούς που εκφέρουν άποψη για κάτι που συμβαίνει, χωρίς να γνωρίζουν τις πραγματικές συνθήκες.

Η ταινία θα σε κάνει να δακρύσεις, θα σε κάνει να γελάσεις, θα σου σφίξει την καρδιά και θα σε κρατήσει ενεργό από την πρώτη οθόνη, μέχρι την τελευταία! Πρόκειται για ένα διαμάντι που άξιζε απολύτως τις διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς, καθώς και τις μεγάλες εισπράξεις!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, σταμάτα να ψάχνεις! Βρήκες τι θα δεις απόψε!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία γυρίστηκε σε μόλις 13 ημέρες. Παρόλα αυτά, χρειάστηκε δύο ολόκληρα χρόνια για το μοντάζ, το amimation και την επεξεργασία της, γενικότερα! Γιατί τους πήρε τόσο καιρό; Να αναφέρω ενδεικτικά ότι κάθε οθόνη και site που εμφανίζεται στην ταινία δημιουργήθηκε εξαρχής σε υπολογιστή με animation, ενώ στη γερμανική, ισπανική, ρώσικη και πορτογαλική version της ταινίας κάθε οθόνη κινητού/υπολογιστή και τηλεόρασης αναδημιουργήθηκε στις αντίστοιχες γλώσσες, όπως επίσης και κάθε σκηνή όπου πληκτρολογείται κείμενο –γράμμα προς γράμμα! Αυτό θα πει προσήλωση!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν έχει και δεν το χρειάζεται κιόλας!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ανίδεος για το τι θα επακολουθήσει…

Το desktop αρχίζει να γεμίζει σιγά σιγά…

Το μόνο του στήριγμα.

5 θρίλερ βασισμένα σε αληθινά γεγονότα!

vinieta_special

mainΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ!
Μία είναι η φράση που με κάνει πάντα ν’ ανασηκώνω το φρύδι με μπόλικη δυσπιστία, σε μια ταινία: “Based on true events”! Και αυτό, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι δημιουργοί έχουν πάρει ένα απλό γεγονός και το έχουν τραβήξει από το μαλλί για να τους βγει το σενάριο, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι όσα διαδραματίζονται στην ταινία, συνέβησαν και στην πραγματικότητα! Φυσικά, αυτό είναι και το άλλοθι του εκάστοτε σεναριογράφου: το ότι “βασίζεται” σε κάποιο περιστατικό σημαίνει ότι παίρνει έμπνευση από αυτό και δεν οφείλει να το διηγηθεί σώνει και καλά όπως ακριβώς συνέβη ή δίχως να προσθέσει κάμποσες σάλτσες. Συνεπώς, ενώ το The Conjuring –για παράδειγμα- είναι, θεωρητικά, βασισμένο σε αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η πραγματικότητα αφορούσε περισσότερο ένα ζευγάρι τσαρλατάνων που έπειθε τους αφελείς ότι τα σπίτια τους είναι στοιχειωμένα και πολύ λιγότερο ανήσυχα πνεύματα και δαιμονισμένες κούκλες! Βέβαια, δεν ασχολούνται όλα τα θρίλερ με το υπερφυσικό που, όπως και να το κάνουμε, είναι λίγο δύσκολο να το καταπιούμε. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που αφηγούνται, όντως, πραγματικά γεγονότα –πάλι, συνήθως, με κάποια ελευθερία από μέρους των σεναριογράφων- ή που παίρνουν έμπνευση από ένα γεγονός για να διηγηθούν μια παραπλήσια ιστορία. Σήμερα, πάντως, σου έχω πέντε ταινίες από όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις και για έξτρα μπόνους, θα αναφέρω και τα γεγονότα στα οποία βασίστηκαν!


stepTHE STEPFATHER (2009)

Σκηνοθεσία: Nelson McCormick
Σενάριο: J. S. Cardone
Μουσική: Charlie Clouser
Ηθοποιοί: Penn Badgley, Dylan Walsh, Sela Ward κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★

☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Αφού δολοφονεί την οικογένειά του, ο Grady αλλάζει την εμφάνισή του και εξαφανίζεται από το σπίτι. Κάμποσους μήνες αργότερα, έχει αλλάξει το όνομά του σε David και είναι αρραβωνιασμένος με την Susan, με την οποία γνωρίστηκε σε ένα κατάστημα και η οποία έχει τρία παιδιά από τον προηγούμενο γάμο της. Ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, όμως, αντιμετωπίζει με δυσπιστία τον μελλοντικό πατριό του και είναι πεπεισμένος ότι κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά…

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από πολύ αληθινά γεγονότα και, μάλιστα, η ταινία αποτελεί και remake ταινίας του 1987, που βασίστηκε στην ίδια ιστορία: το 1971, ο John List δολοφόνησε εν ψυχρώ τη σύζυγο, τη μητέρα και τα τρία παιδιά του, άλλαξε ταυτότητα και εξαφανίστηκε για 18 ολόκληρα χρόνια! Όταν πλέον συνελήφθη -χάρη στην εκπομπή America’s Most Wanted– είχε ξαναπαντρευτεί. Στην ομολογία του υποστήριξε ότι δολοφόνησε την οικογένειά του για να σώσει τις ψυχές τους, διότι απομακρύνονταν από τον Θεό (οπότε φρόντισε να πάνε κοντά Του γρηγορότερα…) Καταδικάστηκε πεντάκις σε ισόβια και ψόφησε στη φυλακή το 2008, σε ηλικία 82 ετών.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι καλούλα, αν και όχι κάτι το ιδιαίτερο. Μοιάζει περισσότερο σε ύφος με τηλεταινία και, ενώ έχει τις στιγμές της όσον αφορά το σασπένς και τη φρίκη, σε γενικές γραμμές είναι μάλλον προβλέψιμη και γεμάτη κοινοτοπίες. Βλέπεται ευχάριστα, αλλά το αληθινό συμβάν είναι, σαφέστατα, πολύ πιο ενδιαφέρον!


experimentTHE EXPERIMENT (2010)

Σκηνοθεσία: Paul T. Scheuring
Σενάριο: Paul T. Scheuring
Μουσική: Graeme Revell
Ηθοποιοί: Adrien Brody, Forest Whitaker, Cam Gigandet κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα εθελοντών συμμετέχει σε ένα ψυχολογικό πείραμα, κατά τη διάρκεια του οποίου χωρίζονται σε δύο ομάδες, με τη μία να εκτελεί χρέη κρατουμένων και την άλλη δεσμοφυλάκων, για δύο εβδομάδες. Οι κρατούμενοι οφείλουν να ακολουθούν συγκεκριμένες εντολές και οι δεσμοφύλακες οφείλουν να φροντίζουν να τηρούνται αυτές οι εντολές άμεσα. Αν το πείραμα ολοκληρωθεί επιτυχώς, κάθε συμμετέχων θα λάβει 14.000 δολάρια ως αμοιβή. Μόνο που, καθώς περνούν οι μέρες, οι δεσμοφύλακες αρχίζουν να μπαίνουν όλο και πιο βαθιά στο πετσί του ρόλου, ενώ οι φυλακισμένοι δείχνουν όλο και πιο απρόθυμοι να ακολουθήσουν τις εντολές τους και το πείραμα μετατρέπεται σιγά σιγά σε χάος…

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Η ταινία αποτελεί remake του γερμανικού Das Experiment, το οποίο βασίστηκε στο βιβλίο Black Box του Mario Giordano, το οποίο –με τη σειρά του- ήταν βασισμένο σε αληθινό πείραμα που έγινε στο Πανεπιστήμιο Stanford το 1971. Το πείραμα αποτελούσε μια μελέτη πάνω στις ψυχολογικές επιπτώσεις του εγκλεισμού, όχι μόνο στους κρατούμενους, αλλά και στους δεσμοφύλακες. Τα πράγματα στράβωσαν πολύ γρήγορα και σε τέτοιο βαθμό, που το πείραμα διακόπηκε μετά από μόλις έξι μέρες! Οι δεσμοφύλακες άρχισαν να επιδεικνύουν σαδιστική συμπεριφορά, πολλοί κρατούμενοι έγιναν απαθείς και πειθήνιοι, ενώ ακόμη και ο υπεύθυνος του πειράματος, ο οποίος είχε το ρόλο του Διευθυντή της «φυλακής», επέτρεπε τα περιστατικά βίας, αντί να τα εμποδίζει. Αν μη τι άλλο, έβγαλαν κάμποσα χρήσιμα συμπεράσματα για την ανθρώπινη φύση!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι για πολύ γερά νεύρα, όπως κάθε θρίλερ που καταπιάνεται με την εύθραυστη, ανθρώπινη ψυχολογία! Το γερμανικό πρωτότυπο θεωρείται καλύτερο, φυσικά, αλλά δεν το έχω δει ποτέ. Οι ερμηνείς είναι πολύ καλές, ειδικά αυτή του Whitaker, ο οποίος κάνει πολύ πειστικά και ομαλά τη μετάβασή του από έναν απλό ανθρωπάκο σε ένα απολυταρχικό κτήνος! Η ένταση κόβεται με το μαχαίρι στις περισσότερες σκηνές, η αδρεναλίνη είναι πάντα σε υψηλά επίπεδα και η ταινία θα σε φέρει πολλές φορές στα όριά σου ή θα σε εξοργίσει. Αν δεν το κάνει, τότε μάλλον θα πρέπει να προβληματιστείς και ν΄αναρωτηθείς ποιον ρόλο θα είχες εσύ σε αυτό το πείραμα!


complianceCOMPLIANCE (2012)

Σκηνοθεσία: Craig Zobel
Σενάριο: Craig Zobel
Μουσική: Heather McIntosh
Ηθοποιοί: Ann Dowd, Dreama Walker, Pat Healy κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★


 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η υπεύθυνη ενός εστιατορίου fast food δέχεται τηλεφώνημα από έναν άντρα που υποστηρίζει ότι είναι αστυνομικός και ερευνά την καταγγελία μιας πελάτισσας. Σύμφωνα με την πελάτισσα, η Becky, μια από τις υπαλλήλους του εστιατορίου, έκλεψε χρήματα από την τσάντα της. Ο αστυνομικός ζητά από την υπεύθυνη να κρατήσει σε απομόνωση την υπάλληλο και να την ψάξει για να βρει τα κλοπιμαία, μέχρι εκείνος να τελειώσει την έρευνά του και να μεταβεί στο εστιατόριο. Όσο περνά η ώρα, όμως, οι τηλεφωνικές εντολές του αστυνομικού γίνονται όλο και πιο ακραίες και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να τις ακολουθήσουν τυφλά, αδιαφορώντας για τις διαμαρτυρίες της Becky.

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Η ταινία είναι πλήρως βασισμένη σε αληθινό περιστατικό που συνέβη το 2004 στο Kentucky. Για την ακρίβεια, παρόμοιες φάρσες συνέβαιναν επί μία δεκαετία σε διάφορα καταστήματα, χωρίς να μπορεί η αστυνομία να καταλήξει σε κάποιον ύποπτο. Κάποιος άγνωστος καλούσε παριστάνοντας τον αστυνόμο και ανάγκαζε τους υπευθύνους των καταστημάτων να κάνουν σωματικό έλεγχο σε γυναίκες υπαλλήλους τους, με την πρόφαση της κλοπής. (Η κοινή λογική, προφανώς, δεν ευδοκιμεί πολύ στις ΗΠΑ!) Μετά από έρευνες που έγιναν, οι αρχές οδηγήθηκαν στον David Richard Stewart, ο οποίος συνελήφθη. Το τραγικό της υπόθεσης; Δύο χρόνια αργότερα απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, μια και δεν βρέθηκαν αδιάσειστα στοιχεία εναντίον του!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, άλλο ένα ψυχολογικό θρίλερ που θα σε εξοργίσει και θα φέρει στα όρια, κυρίως όταν συνειδητοποιήσεις πόση ευπιστία υπάρχει εκεί έξω, τελικά! Ξεχωρίζει η ερμηνεία της Dowd ως υπεύθυνης του εστιατορίου –όχι ότι οι υπόλοιπες ερμηνείες υστερούν- και η ιστορία είναι καθηλωτική μέχρι το τέλος. Και πολύ πολύ εξωφρενική!


DVL00056INTH_DEVIL'S-KNOT.inddDEVIL’S KNOT (2013)

Σκηνοθεσία: Atom Egoyan
Σενάριο: Scott Derrickson
Μουσική: Mychael Danna
Ηθοποιοί: Colin Firth, Reese Witherspoon, Mireille Enos κ.α.
Είδος: Crime Thriller
Αξιολόγηση: ★
★
☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Το 1993, τρία ανήλικα αγόρια εξαφανίζονται στο δυτικό Memphis. Όταν οι έρευνες οδηγούν στα κακοποιημένα, άψυχα σώματά τους, οι υποψίες των έντονα θρησκευόμενων κατοίκων -αλλά και της αστυνομίας- στρέφονται σε κάποια πιθανή σέκτα που λατρεύει τον Σατανά. Σύντομα, τρεις ντόπιοι έφηβοι συλλαμβάνονται ως κεντρικοί ύποπτοι για τους φόνους και ξεκινά μια δικαστική διαμάχη που αρχίζει να μπλέκει όλο και πιο πολύ το κουβάρι του εγκλήματος και να διχάζει την τοπική κοινωνία…

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Η ταινία είναι βιογραφική και αφηγείται το πραγματικό, τριπλό φονικό που συνέβη στην περιοχή τον Μάιο του 1993. Για να μην σου κάνω σπόιλερ, όμως, δεν πρόκειται να αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες από την υπόθεση –θα αναφέρω απλώς ότι η ιστορία έχει και άλλες, ενδιαφέρουσες πτυχές οι οποίες δεν παρουσιάζονται στην ταινία, οπότε μπορείς να την ψάξεις και μόνος σου, αφού τη δεις!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, ενώ ξεκινά καλά, το τελικό αποτέλεσμα είναι μάλλον κάπως μέτριο και άνευρο. Οι κριτικές ήταν αρνητικές, κυρίως διότι η ταινία αφηγείται περιστατικά τα οποία είχαν ήδη εξαντληθεί προηγουμένως σε τέσσερα ντοκιμαντέρ – τα οποία παρουσίασαν και περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στο θέμα. Αν και, σε γενικές γραμμές, οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές, δεν αρκούν για να κρατήσουν το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος.


DELIVER US FROM EVIL (2014)deliver

Σκηνοθεσία: Scott Derrickson
Σενάριο: Paul Harris Boardman
Μουσική: Christopher Young
Ηθοποιοί: Eric Bana, Olivia Munn, Édgar Ramírez κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο αστυνομικός Ralph Sarchie και ο συνεργάτης του ερευνούν μια σειρά από περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, στα οποία οι δράστες μοιάζουν είτε να βρίσκονται σε κατάσταση αμόκ είτε να τελούν υπό πλήρη σύγχυση. Σε ένα από αυτά τα περιστατικά γνωρίζονται με τον Mendoza, έναν Ιησουίτη ιερέα, ο οποίος υποστηρίζει ότι, στην πραγματικότητα, οι δράστες είναι κι εκείνοι θύματα, καθώς έχουν καταληφθεί από δαίμονες…

ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΣ;
Ε, είναι προφανές ότι τα γεγονότα της ταινίας παίζει να απέχουν κάμποσα έτη φωτός από την πραγματικότητα! Η ταινία, όμως, είναι βασισμένη στο βιβλίο Beware the Night, το οποίο το έχει γράψει ο ίδιος ο Sarchie –που πλέον έχει πάρει σύνταξη από την αστυνομία και δηλώνει… δαιμονολόγος! Σύμφωνα με τον Sarchie, η ταινία είναι εμπνευσμένη από διάφορες πραγματικές υποθέσεις τις οποίες είχε ερευνήσει ως αστυφύλακας. Εχμ… εντάξει! Κατά πάσα πιθανότητα βρήκε έναν πιασάρικο τρόπο να πουλήσει, διότι αν όντως πιστεύει όσα λέει και γράφει, τότε μάλλον χρειάζεται άμεσο εγκλεισμό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, παρά τις μέτριες κριτικές, η ταινία ήταν εισπρακτική επιτυχία και το άξιζε κιόλας, καθώς -αν αφήσουμε στην άκρη την απιθανότητα του να συνέβη στα αλήθεια ό,τι εκτυλίσσεται σε αυτήν- είναι καλογυρισμένη, ατμοσφαιρική, σκοτεινή και αρκετά μυστηριώδης. Και, αν και πατάει σε κλασική συνταγή, παρόλα αυτά έχει μια φρεσκάδα στον τρόπο που την εκτελεί, οπότε τα όποια κλισέ δεν θα σε χαλάσουν τόσο πολύ.

The Alphabet Killer: Λόλα, να μια φόλα!

b-moviealphabet_posterΣκηνοθεσία: Rob Schmidt
Σενάριο: Tom Malloy
Μουσική: Eric Perlmutter
Ηθοποιοί: Eliza Dushku, Cary Elwes, Michael Ironside, Timothy Hutton
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★☆☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

THE ALPHABET KILLER (2008)
Ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά, οπότε ας δούμε κάτι σχετικό με γραμματική και ανάγνωση! Θρίλερ βασισμένο σε αληθινή ιστορία σήμερα -και ενώ ισχύει ότι τα καλύτερα σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή, η μετάφορα αυτών των σεναρίων στο σινεμά μερικές φορές αποδεικνύεται αρκετά προβληματική! Μια τέτοια περίπτωση είναι και η σημερινή, δυστυχώς, καθώς, ουσιαστικά, πρόκειται για μια ταινία που δεν καταφέρνει με κανένα στοιχείο της να ξεχωρίσει από τον σωρό, όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν κάνει.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Megan είναι επιθεωρήτρια της αστυνομίας και ερευνά τον φόνο ενός ανήλικου κοριτσιού. Το γεγονός ότι τα αρχικά του ονοματεπώνυμού του, αλλά και η τοποθεσία που βρέθηκε το πτώμα ξεκινούν από το ίδιο γράμμα, οδηγούν την Megan στη θεωρία ότι ο δολοφόνος εντοπίζει τα θύματά του με βάση τα αρχικά τους και πρόκειται να ξαναχτυπήσει. Κανείς άλλος δεν συμμερίζεται τη θεωρία της, όμως, και στην προσπάθειά της να βρει την άκρη του νήματος, πιέζει τον εαυτό της τόσο πολύ που αρχίζει να έχει οράματα του νεκρού κοριτσιού, ώσπου οδηγείται σε απόπειρα αυτοκτονίας. Δύο χρόνια αργότερα –ενώ έχει πλέον διαγνωσθεί με σχιζοφρένεια και έχει υποβιβαστεί σε δουλειά γραφείου- ένας παρόμοιος φόνος σημειώνεται. Πεπεισμένη ότι ο δολοφόνος έχει επιστρέψει, ζητάει να βοηθήσει στην υπόθεση με σκοπό να λύσει οριστικά το μυστήριο…

Η ταινία είναι ελαφρώς βασισμένη στην αληθινή ιστορία των «Φόνων της Αλφαβήτου», όπως ονομάστηκαν. Πάρα πολύ ελαφρώς βασισμένη, φυσικά, αφού το μόνο που κράτησαν ήταν οι φόνοι και όλα τα υπόλοιπα –από τη σχιζοφρενή μπατσίνα μέχρι τον υποτιθέμενο δολοφόνο που προκύπτει στο τέλος- τα έβγαλε από το μυαλό του ο σεναριογράφος. Η αλήθεια είναι ότι το πρωταρχικό υλικό δεν ήταν και τόσο πλούσιο ώστε να μπορέσει να δώσει μια ολόκληρη ταινία από μόνο του. Eμ, δεν ήταν όλοι οι δολοφόνοι στις ΗΠΑ τόσο εφευρετικοί και πολυάσχολοι, όσο ο Zodiac Killer! Από την άλλη, όμως, αφού σκοπεύεις απλώς να βασιστείς στο αρχικό περιστατικό και να του αλλάξεις τα φώτα, τότε γιατί να μην κάνεις μερικές προσθήκες που θα δώσουν λίγο ενδιαφέρον παραπάνω; Η ιδέα ενός δολοφόνου που σκοτώνει με βάση τα αρχικά των θυμάτων του έχει πολύ ψωμί και θα μπορούσε να αναπτυχθεί ακόμη καλύτερα.

Αλλά φευ! Η ταινία στο σύνολό της είναι αφόρητα ανιαρή και άνευρη. Το σενάριο πάσχει κι αυτό, σαν την ηρωίδα –αλλά από οξεία κλισεδίτιδα– και είναι σχετικά προβλέψιμο, ενώ το τέλος –πέρα από ένα συνονθύλευμα σεναριακών ευκολιών και κλισέ- είναι απίστευτα απογοητευτικό. Το υπερφυσικό στοιχείο δε, που έχει προστεθεί με τη μορφή των οραμάτων που βλέπει η ηρωίδα, είναι τόσο ασύνδετο και ξεκάρφωτο με την όλη ατμόσφαιρα της ταινίας, που είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι προστέθηκε απλώς για να δώσει μια “τσαχπινιά” παραπάνω στο σενάριο, ή μπας και μπερδέψει κανέναν ανυποψίαστο θεατή που θα νομίζει ότι πήγε να δει μεταφυσικό θρίλερ. Και ενώ η Dushku κάνει ό,τι μπορεί για να υποδυθεί την ψυχικά διαταραγμένη, από ένα σημείο κι έπειτα νιώθεις ότι ολόκληρη η ιστορία περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τον χαρακτήρα της, την πάθησή της και τη δυσκολία της να γίνει αποδεκτή από τους συναδέλφους της, ενώ οι ίδιοι οι φόνοι περνούν σε δεύτερη μοίρα.

Έξτρα «who-gives-a-fuck» πόντους παίρνει το βεβιασμένο, εξαναγκασμένο, καθόλου πειστικό και ουρανοκατέβατο ρομάντσο που προκύπτει ξαφνικά ανάμεσα στην ηρωίδα κι έναν μπάτσο, με τον οποίο μοιράζονται 5-6 σκηνές, ένα ξεκάρφωτο φιλί και καθόλου, μα καθόλου χημεία! Από την άλλη, τον μπάτσο τον υποδύεται ο σεναριογράφος της ταινίας, οπότε μάλλον βρήκε τον καλύτερο τρόπο για να τσιμπήσει φιλί από την Dushku, η οποία στην πραγματική ζωή ούτε για να της γυαλίσει τις γόβες δεν θα τον έχει τον τύπο!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία δεν έχει τίποτε το καινούργιο ή ενδιαφέρον να πει. Πάρτο και σε αλφαβητική σειρά: αδιάφορη, άνευρη, βαρετή, προβλέψιμη, υποτονική.

GEEKY TRIVIA
Ο Rob Schmidt έχει μόλις 3 ταινίες στο ενεργητικό του, με πιο γνωστή το θρίλερ Wrong Turn, στο οποίο πρωταγωνιστούσε πάλι η Eliza Dushku. Διακρίνω μια κάποια συμπάθεια…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εκτός αν εμφανιστεί ξανά ο Alphabet killer και αρχίσει τους φόνους, δεν το βλέπω να ετοιμάζεται σίκουελ στη μπούρδα!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν σου έμαθαν οι γονείς σου να μη μπαίνεις σε αυτοκίνητα αγνώστων;

Δεν σου έμαθαν οι γονείς σου να μη μπαίνεις σε αυτοκίνητα αγνώστων;

Τι έκρυβε το θύμα; (Who cares?)

Τι έκρυβε το θύμα; (Who cares?)

«Καλέ, ένα φάντασμα! Μπέρδεψες τις ταινίες, κοριτσάκι;»

«Καλέ, ένα φάντασμα! Μπέρδεψες τις ταινίες, κοριτσάκι;»

Joy Ride: Γελάει καλύτερα όποιος μένει ζωντανός στο τέλος.

00sjoy-ride-posterΣκηνοθεσία: John Dahl
Σενάριο: J. J. Abrams, Clay Tarver
Μουσική: Marco Beltrami
Ηθοποιοί: Paul Walker, Steve Zahn, Leelee Sobieski
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★
★
★

☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★☆☆☆
Φρίκη: ★
★☆☆☆
Τρόμος: ★★☆☆
Αγωνία: ★★★★

JOY RIDE (2001)
Οι διακοποταινίες συνεχίζονται με τη σημερινή πρόταση. Αποτελεί μια από τις μεγάλες επιτυχίες του αδικοχαμένου μακαρίτη Paul Walker, ο οποίος είχε ήδη πρωταγωνιστήσει και στο πρώτο Fast and Furious την ίδια χρονιά και είχε αρχίσει να αποκτά φήμη. Το σενάριο (κατά το ήμισυ) και η παραγωγή ανήκουν στον J. J. Abrams, ο οποίος δεν είχε κάνει τότε ακόμη τον κόσμο να παραμιλά με το Lost, αλλά είχε ήδη τη σειρά Alias στο ενεργητικό του. Και το θέμα της θα σε κάνει να αποφεύγεις τις μεγάλες οδικές αρτηρίες και τις εθνικές οδούς για ένα διάστημα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Lewis, φοιτητής στην California, ετοιμάζεται να επιστρέψει σπίτι για τις καλοκαιρινές διακοπές. Αποφασίζει να εξαργυρώσει το αεροπορικό εισιτήριό του και ν’ αγοράσει ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, με σκοπό να περάσει από το Colorado και να πάρει μαζί και τη Venna, παιδική φίλη με την οποία έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα. Στην πορεία, όμως, προκύπτει μια παράκαμψη, καθώς πρέπει να βγάλει με εγγύηση από τη φυλακή τον αδελφό του, Fuller. Σε μια από τις στάσεις τους, ο Fuller αγοράζει ένα παλιό ράδιο CB, με το οποίο κρυφακούνε τις συζητήσεις των φορτηγατζήδων. Όταν αποφασίζουν να κάνουν φάρσα σε έναν από αυτούς -που αυτοαποκαλείται Rusty Nail- με τον Lewis να παριστάνει τη γυναίκα, το πράγμα στραβώνει γρήγορα…

Το Joy Ride είναι ένα ευχάριστο θρίλερ, γεμάτο ένταση και αγωνία που θα σου θυμίσει αρκετά το παλιότερο The Hitcher«Ωτοστόπ του Τρόμου» όπως είχε μεταφραστεί εδώ). Εκτός αν δεν το έχεις δει εκείνο, οπότε μάλλον δεν θα στο θυμίσει! Σίγουρα, έχει κι αυτό τα προβληματάκια του, κυρίως όσον αφορά τις μαζεμένες παπαριές που κάνουν οι πρωταγωνιστές για να σπρώξουν την πλοκή και τον «κακό», ο οποίος δείχνει να είναι τόσο πανούργος, έξυπνος και πανταχού παρών που αναρωτιέσαι πώς διάολο κατέληξε νταλικέρης κι όχι villain σε ταινία του James Bond!

Η χημεία των χαρακτήρων είναι ιδανική, πάντως, και ο κακός είναι αρκούντως creepy και ανατριχιαστικός και οδηγεί μια τεράστια νταλίκα που -όπως και να το κάνουμε- από μόνες τους είναι ήδη αρκετά τρομακτικά οχήματα και χωρίς να πρωταγωνιστούν σε θρίλερ! Η ταινία δεν κάνει κοιλιές, έχει σταθερή ροή, αρκετό χιούμορ για να είναι όσο ανάλαφρη χρειάζεται να είναι και, φυσικά, μπόλικες δόσεις αγωνίας, ώστε να κρατά την αδρεναλίνη σε υψηλή στάθμη –κάπως σαν να βρίσκεσαι κι εσύ μέσα σε ένα αυτοκίνητο τρέχοντας σαν παλαβός για τη ζωή σου! Καθόλου περίεργο που έγινε μεγάλη επιτυχία. Το περίεργο είναι ότι γυρίστηκαν έξι διαφορετικά κλεισίματα, λες και ο σκηνοθέτης κάλυψε όλες τις πιθανότητες για να διαλέξουν ποιο τους άρεσε καλύτερα. Αν κρίνω από τα καλά λόγια των κριτικών, μάλλον διάλεξαν το ιδανικότερο τέλος!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα σε κάνει να δεις τους νταλικέρηδες με μισό μάτι. Όχι ότι δεν τους έβλεπες ήδη έτσι…

GEEKY TRIVIA
Ο βρετανικός τίτλος της ταινίας ήταν Roadkill, καθώς στο Ηνωμένο Βασίλειο, η έκφραση «Joy ride» έχει διαφορετική σημασία. Για τους αμερικάνους, είναι ένα ταξίδι αναψυχής με το αυτοκίνητο, αλλά για τους βρετανούς είναι η κλοπή αυτοκινήτου από ανήλικο, ο οποίος στη συνέχεια το σμπαραλιάζει είτε κάνοντας αγώνες με άλλους ή παίζοντας κυνηγητό με τους μπάτσους.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Μια και πήγε καλά, ήταν μαθηματικώς βέβαιο ότι θα αποκτούσε και sequels, το τελευταίο από τα οποία κυκλοφόρησε αρκετά πρόσφατα. Οι συνέχειες, φυσικά, είναι πολύ πιο αιματηρές, με τον Rusty Nail να έχει μετατραπεί πλέον σε full-time slasher killer που σκοτώνει με ψαγμένους τρόπους. Αλίμονο!

  • Joy Ride 2 (2008) ★★★

☆☆
    Ένα ζευγάρι ταξιδεύει προς το Las Vegas, όπου σκοπεύουν να τελέσουν τον γάμο τους. Στο ταξίδι τους συνοδεύει η αδελφή της αρραβωνιαστικιάς και το αγόρι της, το οποίο γνώρισε online. Όταν το αυτοκίνητό τους πάθει βλάβη στην έρημο, θα αναζητήσουν βοήθεια σε ένα γειτονικό και φαινομενικά εγκαταλελειμμένο σπίτι, το οποίο θα διαρρήξουν και από το γκαράζ του οποίου θα δανειστούν ένα αυτοκίνητο. Για κακή τους τύχη, το σπίτι ανήκει στον φορτηγατζή Rusty Nail…
  • Joy Ride 3: Road Kill (2014) ★☆☆☆
    Ο Rusty Nail επιστρέφει κι είναι πιο ψυχασθενής από ποτέ, αφού αυτή τη φορά καταδιώκει ολόκληρη την ομάδα ενός οδηγού αγώνων ταχύτητας, επειδή… εμ, τον προσπέρασαν άγαρμπα στον δρόμο. Η ταινία έχει σαφέστατα πιο gore χαρακτήρα από την προηγούμενη, αλλά όπως το πάνε, στις επόμενες ταινίες ο τύπος θ’ αποκεφαλίζει όποιον έχει βάλει αεροτομή στο αυτοκίνητό του ή ξεπαρκάρει χωρίς να βγάλει φλας…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Είναι νωρίς για ν’ ακουστεί κάτι, αλλά είναι αρκετά πιθανή μια μελλοντική προσθήκη ή περισσότερες, μια και δεν το έχουν ξεζουμίσει ακόμα όσο μπορούσαν το franchise!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

JR1

Τα αδέλφια έχουν όρεξη για πλάκες.

JR2

Το γέλιο σού βγαίνει ξινό όταν σε παίρνει στο κυνήγι ένα τριαξονικό!

JR3

Τα έβαλαν με τον λάθος φορτηγατζή…

5 θρίλερ ακατάλληλα για κλειστοφοβικούς!

Vinieta_SpecialMAINΞΕΧΝΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ!
Οι ταινίες τρόμου, εξ’ ορισμού, δεν είναι για τους φοβικούς ανθρώπους. Αν σκιάζεσαι εύκολα ή απλώς είσαι κότα και δεν ντρέπεσαι να το παραδεχτείς, τότε οι αντοχές σου το πολύ να φτάνουν μέχρι αστυνομικά θρίλερ –κι εκεί με το ζόρι, διότι αν το στόρυ έχει να κάνει με ψυχάκια που σφάζει ποικιλοτρόπως, τότε πάλι με κλειστά μάτια θα δεις τη μισή ταινία. Οι δημιουργοί ταινιών τρόμου, από την άλλη, παίζει να είναι στην πλειοψηφία τους αρρωστάκια πρώτης τάξεως, αφού δεν χάνουν ευκαιρία να αξιοποιήσουν κάθε διαταραχή προς όφελός τους. Έτσι, έχουν κυκλοφορήσει ταινίες για όλα τα γούστα και για όλες τις φοβίες! Φοβάσαι τα ύψη, τον πολύ κόσμο, τα φίδια, τον οδοντογιατρό, τις αράχνες, τα σκυλιά, τις κρέπες με σοκολάτα; Κάπου εκεί έξω παίζει να υπάρχει μια ταινία που να παίζει με αυτόν τον φόβο σου, με μόνο σκοπό να σε οδηγήσει στα χάπια. (Εντάξει, μόνο γι’ αυτή με την κρέπα σοκολάτα δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.) Σήμερα, λοιπόν, ο κλήρος πέφτει στους κλειστοφοβικούς, αφού θα δούμε πέντε ταινίες γυρισμένες σε στενούς, κλειστούς, σκοτεινούς και στριμόκωλους χώρους. Υψοφοβικοί, αγοραφοβικοί και λοιπή κομπανία, τη γλιτώσατε για την ώρα!


BURIED (2010)Buried-poster-

Σκηνοθεσία: Rodrigo Cortés
Σενάριο: Chris Sparling
Μουσική: Victor Reyes
Ηθοποιοί: Ryan Reynolds
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Paul, ένας οδηγός φορτηγού που δουλεύει στο Ιράκ, ξυπνάει δεμένος και φιμωμένος μέσα σε ένα ξύλινο φέρετρο, θαμμένο στη γη. Μαζί του έχει έναν αναπτήρα, ένα κινητό τηλέφωνο και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα, τα οποία έχουν τοποθετήσει εκεί οι απαγωγείς του. Προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να θυμηθεί τι ακριβώς συνέβη πριν βρεθεί στην κατάσταση αυτή, θα δεχτεί μια κλήση που θα κάνει τον εφιάλτη του ακόμη πιο τρομακτικό…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε πρόκειται για τη μητέρα των κλειστοφοβικών ταινιών. Κλεισμένος σε ένα φέρετρο ΚΑΙ θαμμένος στο χώμα; Πολλοί κλειστοφοβικοί παίζει να έβαλαν τα κλάματα μόνο βλέποντας το πόστερ της! Η ταινία ήταν μεγάλο ρίσκο, καθώς μιλάμε για 95 λεπτά μέσα σε ένα στενό, σκοτεινό χώρο, με έναν μόνο πρωταγωνιστή. Παρόλα αυτά, ο Reynolds σήκωσε όλη την ταινία στους ώμους του, δίνοντας ρεσιτάλ ερμηνείας, ενώ η γρήγορη πλοκή κρατάει την αγωνία στα ύψη και δεν αφήνει ούτε στιγμή να πάει χαμένη. Και επαναλαμβάνω: μιλάμε για ταινία γυρισμένη σε φέρετρο! Ως εκ τούτου, το Buried απέσπασε θερμότατες κριτικές και είναι, πιθανότατα, ο λόγος που η καριέρα του Reynolds πήρε ξαφνικά τα πάνω της.


ClaustrofobiaCLAUSTROFOBIA (2011)

Σκηνοθεσία: Bobby Boermans
Σενάριο: Robert Arthur Jansen
Μουσική: Herman Witkam
Ηθοποιοί: Carolien Spoor, Dragan Bakema, Thijs Römer κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Eva είναι φοιτήτρια κτηνιατρικής και μόλις μετακόμισε στο νέο της διαμέρισμα. Μετά από μια βραδινή έξοδο αποκοιμιέται στον καναπέ της, για να ξυπνήσει το επόμενο πρωί κλεισμένη σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και δεμένη σε ένα κρεβάτι, χωρίς να θυμάται πώς βρέθηκε εκεί και με ποιον σκοπό την κρατάνε αιχμάλωτη.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε δεν είναι και ό,τι πιο πρωτότυπο έχεις δει, αλλά είναι αξιοπρεπές φιλμ και με καλό ρυθμό. Πρόκειται για ολλανδική (ή κατωχωρική, εξαρτάται ποια ονομασία χρησιμοποιείς) παραγωγή, η οποία έχει τα ψεγάδια της, κυρίως όσον αφορά τα κλισέ, τις ερμηνείες και κάποιες σεναριακές τρύπες, αλλά μου αρέσει να δίνω ευκαιρία σε κάθε τι ευρωπαϊκό, όσον αφορά τη βιομηχανία του τρόμου! Επιπροσθέτως, η ταινία έχει και έναν πραγματικά πρωτότυπο και ευφάνταστο τρόπο θανάτου, ο οποίος θα σε κάνει να δεις την τεχνολογία με άλλο μάτι!


BRAKE (2012)brake

Σκηνοθεσία: Gabe Torres
Σενάριο: Timothy Mannion
Μουσική: Brian Tyler
Ηθοποιοί: Stephen Dorff, Chyler Leigh,
JR Bourne κ.α.

Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Jeremy, ένας πράκτορας της Μυστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, που ανήκει στην ομάδα ασφαλείας του Προέδρου, ξυπνά εγκλωβισμένος μέσα σε ένα περίεργο, γυάλινο κουτί, το οποίο, με τη σειρά του, βρίσκεται κλεισμένο στο πορτ μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου. (Κάτι σαν Kinder έκπληξη, δηλαδή!) Σύντομα συνειδητοποιεί ότι έχει πέσει θύμα απαγωγής από τρομοκράτες που προσπαθούν να του αποσπάσουν σημαντικές πληροφορίες, για τις οποίες δεν θα διστάσουν να τον βασανίσουν…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν και πρόκειται για ξεδιάντροπη, εξόφθαλμη, πασιφανή προσπάθεια να αντιγράψει το προαναφερθέν Buried και το hype που προκάλεσε, παρόλα αυτά η ταινία βλέπεται, έχει αγωνία και διαθέτει και κάμποσες ενδιαφέρουσες ανατροπές που ρίχνουν αλατάκι στην πλοκή. Ο Dorff –αν και τα τελευταία χρόνια τον συναντάμε κυρίως σε παραγωγές β΄ διαλογής- κάνει αρκετά καλή δουλειά και τα βγάζει σε πέρας με τις προκλήσεις του ρόλου.


atmATM (2012)

Σκηνοθεσία: David Brooks
Σενάριο: Chris Sparling
Μουσική: David Buckley
Ηθοποιοί: Brian Geraghty, Alice Eve, Josh Peck
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο David, η Emily και ο Corey βρίσκονται στο χριστουγεννιάτικο πάρτι της εταιρείας τους και αποφασίζουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους με το αυτοκίνητο του David. Στην πορεία, κάνουν μια σύντομη στάση σε ένα μηχάνημα τραπεζικών συναλλαγών. Όταν ετοιμάζονται να βγούνε, όμως, συνειδητοποιούν ότι ένας μυστηριώδης τύπος, ντυμένος με γούνινο παλτό, καραδοκεί απ’ έξω. Φοβούμενοι ότι πρόκειται για ληστή, αποφασίζουν να παραμείνουν κλεισμένοι στον θάλαμο του ΑΤΜ. Σύντομα, όμως, θ’ ανακαλύψουν ότι ο άγνωστος έχει πολύ χειρότερες προθέσεις…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, παρά το γεγονός ότι το σενάριο είναι τραβηγμένο από το μαλλί και η πλοκή έχει κάμποσες τρύπες να χάσκουν, η ταινία έχει αγωνία και ενδιαφέρον. Λογικό, διότι θυμίζει αρκετά εκείνα τα online παιχνίδια απόδρασης, όπου κάποιος είναι κλεισμένος σε ένα δωμάτιο και προσπαθεί να αποδράσει με διάφορους τρόπους. Με τη διαφορά ότι εδώ υπάρχει κι ένας ψυχάκιας έξω από το δωμάτιο, ο οποίος προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι ΔΕΝ θα ξεμυτίσεις! Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι σκυλόθαψαν την ταινία κυρίως για τις απιθανότητες του σεναρίου, αλλά έχουν υπάρξει και πολύ χειρότερες ταινίες, οι οποίες εν καιρώ κατέληξαν να θεωρούνται cult. Οπότε σε είκοσι χρόνια από τώρα, δεν αποκλείεται το ΑΤΜ να έχει το δικό του fan club!


THE PYRAMID (2014)pyramid-poster

Σκηνοθεσία: Grégory Levasseur
Σενάριο: Daniel Meersand, Nick Simon
Μουσική: Nima Fakhrara
Ηθοποιοί: Ashley Hinshlaw, Denis O’Hare, James Buckley κ.α.
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★★★

☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια ομάδα αρχαιολόγων ανακαλύπτει μια μυστηριώδη πυραμίδα με τρεις πλευρές, θαμμένη στην έρημο της Αιγύπτου. Καθώς, όμως, η ανακάλυψή τους έχει συμπέσει με τις μεγάλες αναταραχές του 2013 στην περιοχή, τους δίνεται εντολή να εγκαταλείψουν τον τόπο της ανασκαφής. Μη γνωρίζοντας πότε θα μπορέσουν να επιστρέψουν στο σημείο, αποφασίζουν να μπούνε κρυφά στην πυραμίδα και να κάνουν μια γρήγορη εξερεύνηση. Όπως ήταν αναμενόμενο, μέσα σε τρία περίπου δευτερόλεπτα, έχουν ήδη χαθεί και προσπαθούν να βρούνε την έξοδο, ενώ παράλληλα προσπαθούν να γλιτώσουν από τους κινδύνους που παραμονεύουν σε κάθε γωνία..

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, έχουμε ακόμη μια περίπτωση ταινίας που έφαγε σκυλοθάψιμο από κριτικούς και κοινό, η οποία –προσωπικά- δεν με χάλασε τόσο. Αλλά εγώ δεν πιάνομαι, καθώς έχω δει πολλές σαβούρες που τις θεώρησα αριστουργήματα! Αυτή τη φορά, οι ήρωες δεν είναι παγιδευμένοι σε ένα στενό, μικροσκοπικό χώρο, αλλά έχουν μεγαλύτερη άνεση κινήσεων. Παρόλα αυτά, εξακολουθούν να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε έναν αποπνικτικό λαβύρινθο, οπότε η κλειστοφοβία καλά κρατεί κι εδώ! Η ταινία εξελίσσεται κάπως προβλέψιμα και αναμενόμενα, μέχρι που ξαφνικά γίνεται τελείως απρόβλεπτη και εξωφρενική, οπότε εκεί καταφέρνει να κάνει τη διαφορά, τουλάχιστον!

The Clinic: Ο χειρότερος εφιάλτης μιας μητέρας…

10sclinic-posterΣκηνοθεσία: James Rabbitts
Σενάριο: James Rabbitts
Μουσική: Jason Fernandez, Kirke Godfrey
Ηθοποιοί: Tabrett Bethell, Freya Stafford, Andy Whitfield κ.α.
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★

☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★

★☆☆
Φρίκη: ★★

★☆☆
Τρόμος: ★★

☆☆☆
Αγωνία: ★★

★☆☆

THE CLINIC (2010)
Η σημερινή ταινία έρχεται από τη μακρινή Αυστραλία και δεν συνιστάται καθόλου σε εγκυμονούσες, καθώς το θεματάκι με το οποίο καταπιάνεται είναι αρκετά… εμ, ευαίσθητο να το πω; Περίεργο να το πω; WTF να το πω; Όπως και να έχει, η ταινία είναι σχετικά ενδιαφέρουσα, παρά τα ψεγάδια της, και είναι ελαφρώς βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα –υποτίθεται, τουλάχιστον, μια και το θέμα στο οποίο πατάει είναι κάτι που συμβαίνει, αλλά θέλω να πιστεύω ότι ποτέ δεν συνέβη με τον τρόπο που παρουσιάζεται στην ταινία, διαφορετικά θέλω οπωσδήποτε ένα εισιτήριο για την πρώτη αποστολή αποικισμού του Άρη!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η ταινία διαδραματίζεται πίσω στο 1979. Η έγκυος Beth και ο αρραβωνιαστικός της, Cameron, ταξιδεύουν με σκοπό να περάσουν τις γιορτές των Χριστουγέννων με την οικογένειά τους. Γλιτώνοντας από ένα παραλίγο ατύχημα στον δρόμο, αποφασίζουν να περάσουν το βράδυ σε ένα ερημικό μοτέλ. Όταν ο Cameron επιστρέφει στο δωμάτιο μετά από έναν βραδινό περίπατο, συνειδητοποιεί ότι η αρραβωνιαστικιά του έχει εξαφανιστεί και ξεκινά αμέσως την αναζήτησή της. Ταυτόχρονα, η Beth ξυπνάει μέσα σε μια μυστηριώδη αποθήκη και ανακαλύπτει με φρίκη ότι κάποιος έχει κλέψει μέσω καισαρικής το μωρό της. Έντρομη, προσπαθεί να βρει βοήθεια και πέφτει πάνω σε μια ομάδα γυναικών που βιώνουν το ίδιο μαρτύριο με εκείνη. Και τα πράγματα δεν έχουν αρχίσει ακόμα να γίνονται φρικιαστικά!

Εγώ στο είπα ότι το σενάριο της ταινίας είναι αρκετά περίεργο εώς τραβηγμένο. Όχι τραβηγμένο όσον αφορά το θέμα που «αγγίζει» (εντάξει, έχουμε δει και πολύ χειρότερα στο σινεμά πια!), αλλά κυρίως όσον αφορά την αληθοφάνειά του, καθώς κάποια θεματάκια προκύπτουν όσο να ‘ναι. Εντάξει, να δεχτούμε το όλο θέμα με την κλοπή των μωρών –δεν είναι και κάτι που δεν συμβαίνει, άλλωστε. Ίσως περισσότερες φορές απ’ όσες θα περίμενες!- αλλά, στα σοβαρά τώρα: ένα μάτσο γυναίκες που τους έχουν μόλις αφαιρεθεί με τη βία τα μωρά μέσω καισαρικής τομής, περιφέρονται, τρέχουν, σκαρφαλώνουν και κάνουν άλματα σε μια αχανή αποθήκη σαν να γύρισαν απλώς από σφράγισμα στον οδοντίατρο; Και πού στο καλό βρέθηκαν τόσες έγκυες μαζεμένες μέσα στην ερημιά; Και πόσο τυχερός πρέπει να ήταν όποιος τις απήγαγε, που έτυχε κι ήταν όλες στο μήνα τους; Κάτι τέτοιες λεπτομέρειες θα σε απασχολήσουν κι εσένα, σίγουρα, καθώς ξεδιπλώνεται η ιστορία!

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας, πάντως, είναι πως δεν είναι αρκετά ξεκάθαρη στο τι ακριβώς θέλει να είναι. Μέχρι να καταλήξει στο είδος που ανήκει σε περνά από σαράντα κύματα. Έχει κάμποσο από ψυχολογικό θρίλερ, έχει κάτι από survival/torture porn, πασπαλίζει με λίγο μεταφυσικό, ρίχνει και μπόλικο από slasher και, γενικότερα, δείχνει σαν ο δημιουργός να έχει δανειστεί στοιχεία από όλα τα είδη θρίλερ, προσπαθώντας να φτιάξει ένα περίεργο αμάλγαμα. Καλή η προσπάθεια πρωτοτυπίας, αλλά δεν του βγαίνει τόσο, καθώς η εναλλαγή αυτή από ύφος σε ύφος έχει άσχημο αντίκτυπο και στη ροή της ταινίας. Όταν, παρόλα αυτά, καταφέρει να μπει σε κάποιο ρυθμό, η εξέλιξη είναι αρκετά ικανοποιητική και το φιλμ σε κρατάει σε εγρήγορση, κυρίως διότι μέχρι το τέλος δεν έχεις ιδέα για ποιον λόγο συμβαίνουν όσα συμβαίνουν και θες οπωσδήποτε να το μάθεις.

Γενικά, πάντως, η αισθητική και η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι αρκούντως ικανοποιητικές, οι ερμηνείες αρκετά καλές και το σενάριο κρύβει 2-3 καλές ανατροπές, οι οποίες αντισταθμίζουν και το προβληματικό ξεκίνημα, αλλά και κάποια από τα, αναπόσπαστα πια σε κάθε ταινία, κλισέ.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, κάνε λίγη υπομονή μέχρι να αποφασίσει να μπει στο ψητό ο σκηνοθέτης, μετά θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον σου ως το τέλος…

GEEKY TRIVIA
Η ταινία είναι και η τελευταία του ηθοποιού Andy Whitfield –που έγινε γνωστότερος από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη σειρά Spartacus. Τον Σεπτέμβριο του 2011 πέθανε από λέμφωμα μη-Hodgkin

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα, υποθέτω. Όπως συμβαίνει, συνήθως, με τις ανεξάρτητες, low budget παραγωγές.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μαμά, μπαμπάς και αγέννητο παιδί...

Μαμά, μπαμπάς και αγέννητο παιδί…

Όλες στο ίδιο καζάνι.

Όλες στο ίδιο καζάνι.

Δεν πρέπει να είναι και πολύ καλό αυτό που αντίκρισαν...

Δεν πρέπει να είναι και πολύ καλό αυτό που αντίκρισαν…