5 θρίλερ για να γελάσεις με τον πόνο των άλλων!

ΤΡΑΓΩΔΙΑ-ΚΩΜΩΔΙΑ, ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ Χ!
Κάτι ανάλαφρο και σπέσιαλ έχω για σήμερα, με πέντε κωμωδίες τρόμου ή μαύρες κωμωδίες που καλύπτουν όλα τα γούστα! Έχουμε βαμπιράκια, αραχνούλες, φιδάκια, ψυχάκηδες και δύσμορφους –όλο και κάτι θα σου κάνει! Οι κωμωδίες τρόμου είναι παρεξηγημένο είδος, κυρίως από τους σκληροπυρηνικούς φαν των θρίλερ που θεωρούν ότι τρόμος και γέλιο δεν κάνουν χωριό. Οι υπόλοιποι -που είμαστε λίγο πιο κοινωνιοπαθείς και δεν έχουμε πρόβλημα να γελάσουμε με θανατικά, τραγωδίες και μακελειά- μια χαρά μπορούμε να τα συνδυάσουμε. Φυσικά, είναι δύσκολο να κρατήσεις μια ισορροπία ανάμεσα στο κωμικό και το τρομακτικό στοιχείο. Πολλά θρίλερ ρίχνουν τόσο βάρος στο πρώτο, που καταλήγουν απλώς παρωδίες (βλέπε κάτι μπαρούφες τύπου Seed of Chucky) ή γίνονται τόσο γελοία που ακόμα και οι σκηνές τρόμου μοιάζουν με σκετσάκια των Monty Python. Οι σημερινές προτάσεις είναι από ελαφρώς περίεργες έως εξωφρενικές, πάντως. Και δεν σου έχω ταινίες ό,τι κι ό,τι! Σε κάθε μία πρωταγωνιστεί τουλάχιστον ένα μεγάλο όνομα (ή, έστω, αρκετά γνωστό) –έτσι για να μη λες ότι συνέχεια τριτοκλασάτες δουλειές σου προτείνω!

---

VAMPIRE IN BROOKLYN (1995)

Σκηνοθεσία: Wes Craven
Σενάριο: Charles Murphy, Michael Lucker
Μουσική: J. Peter Robinson
Ηθοποιοί: Eddie Murphy, Angela Bassett, Allen Payne κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Όταν ένα πλοίο γεμάτο πτώματα συγκρούεται στην αποβάθρα του Μπρούκλυν, οι τοπικές δυνάμεις της αστυνομίας προσπαθούν να καταλάβουν ποιος είναι υπεύθυνος για το μακελειό. Αυτό που δεν περνάει καν από το μυαλό τους είναι ότι πρόκειται για ένα βαμπίρ, το οποίο ταξίδεψε από την Καραϊβική με σκοπό να εντοπίσει τη μέλλουσα νύφη του. Στο στόχαστρό του θα βρεθεί από πολύ νωρίς η Rita, που δουλεύει για την αστυνομία και βασανίζεται από τα δικά της οικογενειακά προβλήματα…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, συμπαθητική η ταινιούλα, αλλά θεωρείται (και σίγουρα είναι) μια από τις χειρότερες του Craven και του Murphy. Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι ενώ λανσάρεται ως κωμωδία κι έχει και κάποιες κωμικές σκηνές ή τους απαραίτητους comic relief χαρακτήρες, μοιάζει να χάνει λίγο το στόχο της και να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο σοβαρό και το αστείο. Γι’ αυτό ευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο Murphy, ο οποίος επέμενε να υποδύεται τον χαρακτήρα του τελείως σοβαρά, παρά τις αντίθετες υποδείξεις του Craven. Τα εφέ και το μακιγιάζ είναι συμπαθητικά, το στόρυ λίγο αδιάφορο και συνηθισμένο και η ατμόσφαιρα θα μπορούσε να είναι είτε πιο σκοτεινή είτε πιο ανάλαφρη –αρκεί να αποφάσιζαν κι οι ίδιοι τι ταινία ακριβώς ήθελαν να γυρίσουν!

---

EIGHT LEGGED FREAKS (2002)

Σκηνοθεσία: Ellory Elkaymen
Σενάριο: Ellory Elkaymen, Jesse Alexander
Μουσική: John Ottman
Ηθοποιοί: David Arquette, Kari Wührer, Scott Tera κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Σε μια μικρή πόλη κάπου στην Αριζόνα η ζωή κυλά ήσυχα και το μόνο πρόβλημα των κατοίκων είναι το αν θα πουλήσουν τα τοπικά ορυχεία –πράγμα στο οποίο αντιτίθεται ο Chris, που είναι πλέον ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους. Τα προβλήματά τους, όμως, πρόκειται σύντομα να μεγαλώσουν. Κυριολεκτικά, αφού ένα βαρέλι με τοξικά θα οδηγήσει σε μια φρικαλέα μετάλλαξη στις αράχνες της περιοχής, οι οποίες θα αποκτήσουν γιγαντιαίες διαστάσεις και μεγάλη όρεξη για ανθρώπινο κρέας!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι τόσο εξωφρενική που θα τη λατρέψεις! Πιστή στο ύφος των παλιών, κλασικών b-movies, συνδυάζει άψογα την κωμωδία με τον τρόμο –αν και, μεταξύ μας, η ταινία δεν είναι και τόσο τρομακτική, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι αφορά αράχνες στο μέγεθος αυτοκινήτου, φυσικά! Το μοναδικό της πρόβλημα είναι ότι ενώ ξεκινά δυνατά, στο τέλος καταλήγει στις κοινοτοπίες που ακολουθούν όλες οι ταινίες δράσης (που συνήθως καταλήγουν σε μια δυνατή έκρηξη που σκοτώνει τα πάντα). Παρόλα αυτά, η ταινία είναι διασκεδαστική και με γρήγορο ρυθμό. Αν δεν σου αρκούν όλα αυτά, τότε έχει και 18χρονη Scarlett Johansson σε έναν από τους πρώτους ρόλους της!

---

SNAKES ON A PLANE (2006)

Σκηνοθεσία: David R. Ellis
Σενάριο: David J. Taylor, John Hefferman
Μουσική: Trevor Rabin
Ηθοποιοί: Samuel L. Jackson, Julianna Margulies, Nathan Phillips κ.α.
Είδος: Action Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ο Sean γίνεται μάρτυρας της δολοφονίας ενός εισαγγελέα από έναν gangster και το FBI τον θέτει υπό την προστασία του, καθώς ο κακοποιός τον αναζητά για να του κλείσει το στόμα. Δύο πράκτορες αναλαμβάνουν να τον κρατήσουν ασφαλή και να τον μεταφέρουν με αεροπλάνο στο Λος Άντζελες, όπου θα καταθέσει στο δικαστήριο κατά του εγκληματία. Ο αδίστακτος δολοφόνος, όμως, καταφέρνει να γεμίσει το αεροπλάνο με εκατοντάδες επικίνδυνα φίδια, τα οποία θα μετατρέψουν την πτήση σε κόλαση. Διότι οι ρουκέτες και οι βόμβες είναι πολύ mainstream, προφανώς!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για την απόλυτη, ένοχη απόλαυση! Πριν καν προβληθεί στους κινηματογράφους, είχε ήδη αποκτήσει cult status και τρελό φαν κλαμπ. Το σενάριο είναι τελείως εξωφρενικό και γεμάτο τρύπες και γεγονότα που δεν βγάζουν νόημα -όπως η κεντρική ιδέα, που υποδηλώνει ότι ο ευκολότερος και αμεσότερος τρόπος να ξεκάνει ένας γκάνγκστερ κάποιον μάρτυρα κατηγορίας είναι να… γεμίσει ένα αεροπλάνο με μιλιούνια φίδια! Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η ταινία δεν πολυπαίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της –κι αυτό είναι που τη σώζει! Ξέρεις ότι πρόκειται να δεις μια καφρίλα που γυρίστηκε απλώς για να γουστάρεις! Οι σπλάτερ σκηνές δίνουν και παίρνουν, υπάρχουν αρκετοί χαρακτήρες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όπως σε κάθε κλασική ταινία καταστροφής, ενώ η παρουσία του Jackson απλώς πολλαπλασιάζει την απόλαυση, καθώς ο τύπος είναι θεός όπου και αν εμφανιστεί!

---

BOTCHED (2007)

Σκηνοθεσία: Kit Ryan
Σενάριο: Raymond Friel, Derek Boyle, Eamon Friel
Μουσική: Tom Green
Ηθοποιοί: Stephen Dorff, Jaime Murray, Sean Pertwee κ.α.
Είδος: Horror Comedy
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
O Richie είναι επαγγελματίας κλέφτης και δουλεύει για έναν πλούσιο επιχειρηματία, ώστε να ξεχρεώσει ένα χρέος του προς αυτόν. Η τελευταία δουλειά που αναλαμβάνει τον φέρνει στη Ρωσία, όπου πρέπει να κλέψει έναν ανεκτίμητο σταυρό που βρίσκεται κλειδωμένος στο χρηματοκιβώτιο ενός ρετιρέ στη Μόσχα. Ενώ η δουλειά στέφεται –φαινομενικά- με επιτυχία, το ασανσέρ στο οποίο επιβαίνει ο Richie και οι συνεργοί του σταματά ανεξήγητα στον μισοτελειωμένο, 13^ο όροφο του κτιρίου. Και εκεί αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα τρελά και ανεξήγητα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για μια πραγματικά αλλόκοτη και περίεργη ταινία, η οποία θα σε κρατήσει σε αγωνία, μόνο και μόνο επειδή θα θες να μάθεις τι στο καλό συμβαίνει και πώς εξηγούνται όλα τα ανεξήγητα που παρακολουθείς! Έχει κάμποσες γραφικές σκηνές και αίμα, έχει αρκετά κωμικά και slapstick στοιχεία και έχει και ένα θέμα με τη συνοχή, καθώς μοιάζει να αλλάζει συνεχώς ύφος όσο εκτυλίσσεται! Τη μία νομίζεις ότι θα παρακολουθήσεις ένα ψυχολογικό θρίλερ, μετά είσαι σίγουρος ότι παίζει κάτι υπερφυσικό και λίγο αργότερα αναρωτιέσαι αν βλέπεις κάτι ανάμεσα σε SAW και Friday the 13^th! Σίγουρα, η θετική πλευρά είναι ότι δεν πρόκειται να βαρεθείς και δύσκολα θα ψυλλιαστείς από πριν τι παίζει. Σε γενικές γραμμές, όμως, το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει κάπως ανισοβαρές.

---

THE COTTAGE (2008)

Σκηνοθεσία: Paul Andrew Williams
Σενάριο: Paul Andrew Williams
Μουσική: Laura Rossi
Ηθοποιοί: Andy Serkis, Reece Shearsmith, Steve O’Donnell κ.α.
Είδος: Black Comedy
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

 

 

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο αδελφοί και μικροκακοποιοί απαγάγουν την κόρη ενός μεγαλοεγκληματία και τη μεταφέρουν σε ένα παλιό, απομονωμένο αγρόκτημα, με σκοπό να ζητήσουν λύτρα. Από τη στιγμή που μεταφέρουν την αναίσθητη κοπέλα μέσα, όμως, τα πάντα αρχίζουν να πηγαίνουν τελείως στραβά. Το αποκορύφωμα έρχεται όταν το θύμα τους όχι μόνο ξεφεύγει, αλλά καταφέρνει να κρατήσει όμηρο έναν από τους απαγωγείς και να αναζητήσει καταφύγιο σε μια κοντινή αγροικία. Το τελευταίο πράγμα το οποίο πρόκειται να βρει εκεί, όμως, είναι βοήθεια, καθώς ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος δεν αποδεικνύεται και μεγάλο πρότυπο φιλοξενίας…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, πρόκειται για ένα αξιοπρεπές δείγμα βρετανικής ταινίας τρόμου, που συνδυάζει μπόλικη φρίκη και μπόλικη μαύρη κωμωδία! Το μόνο θέμα είναι ο αργός ρυθμός με τον οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή –γεγονός που μοιάζει να χωρίζει την ταινία σε δύο ξεχωριστά μέρη, με εντελώς διαφορετικό ύφος και περιεχόμενο το καθένα. Αυτό που στην αρχή μοιάζει περισσότερο με μια κωμωδία με στοιχεία περιπέτειας, εξελίσσεται στη συνέχεια σε άγρια σπλατεριά! Δεν πρόκειται, παρόλα αυτά, να σε ενοχλήσει αυτό καθόλου στο να την παρακολουθήσεις, αφού σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα τους χαρακτήρες και να προετοιμαστείς γι’ αυτό που θα επακολουθήσει. Οι ερμηνείες είναι, αν μη τι άλλο, απολαυστικές και –χωρίς να αποτελεί κάτι το πρωτότυπο, που να μην έχεις ξαναδεί- πρόκειται για άκρως ψυχαγωγική επιλογή, που θα σε ικανοποιήσει!

Truth or Dare: Τολμάς να πεις την αλήθεια;

Σκηνοθεσία: Robert Heath
Σενάριο: Matthew McGuchan
Μουσική: Richard Pryn
Ηθοποιοί: Tom Kane, Liam Boyle, Florence Hall, Jennie Jacques κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★★★☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

TRUTH OR DARE aka TRUTH OR DIE (2012)
Ανεξάρτητος βρετανικός κινηματογράφος σήμερα, τον οποίο έχω αγαπήσει πολύ τα τελευταία χρόνια, διότι οι Βρετανοί δείχνουν να το έχουν αρκετά με τα θρίλερ –αν εξαιρέσουμε, ίσως, ότι τα μισά από αυτά έχουν τέλος πιο καταθλιπτικό κι από τη φάτσα του Nicolas Cage. Η σημερινή ταινία είναι σχετικά καλή και ενδιαφέρουσα, αν κι έχει κι αυτή τα ελαττωματάκια της, αλλά για τις ανεξάρτητες παραγωγές τα έχουμε ξαναπεί, οπότε υπάρχει πάντα μια κάποια επιείκεια!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Μια παρέα από νέους φίλους ταξιδεύουν σε μια πολυτελή έπαυλη για τα γενέθλια ενός γνωστού τους, του Felix, ο οποίος λίγους μήνες πριν είχε γίνει αντικείμενο εξευτελισμού σε κολλεγιακό πάρτι, κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας «Θάρρους ή Αλήθεια». Πολύ σύντομα, θα καταλήξουν παγιδευμένοι σε μια απομονωμένη καλύβα και όμηροι του παρανοϊκού αδελφού του Felix, ο οποίος τους αποκαλύπτει ότι ο αδελφός του αυτοκτόνησε όταν έλαβε μια περιπαικτική κάρτα που του υπενθύμιζε τα γεγονότα της βραδιάς εκείνης. Τώρα, ανήμποροι να αποδράσουν, είναι αναγκασμένοι να συμμετάσχουν σε ακόμη μία παρτίδα “Θάρρος ή Αλήθεια”, αυτή τη φορά, όμως, υπό τους κανόνες του σαδιστή, ο οποίος θα φτάσει μέχρι τα άκρα προκειμένου να ανακαλύψει ποιος είναι ο αποστολέας της κάρτας…

Η ταινία βασίζεται στην κλασική συνταγή “τύπος παίρνει εκδίκηση για κάτι που έπαθε αυτός/κάποιο κοντινό του πρόσωπο”, με τη διαφορά ότι δεν ακολουθεί την πεπατημένη των συνηθισμένων slasher ή torture porn ταινιών, που βασίζονται στον “αόρατο” και άγνωστο δολοφόνο που κρύβεται στις σκιές και ξεκάνει τα θύματά του ένα-ένα. Εδώ, όλα τα θύματα είναι συγκεντρωμένα στο ίδιο σημείο και ο θύτης ανοίγει από νωρίς τα χαρτιά του.

Ένα από τα βασικά μειονεκτήματα της ταινίας, όμως, είναι ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρος πρωταγωνιστής. Τουλάχιστον όχι σε όλη της τη διάρκεια! Σε κάθε θρίλερ υπάρχει, συνήθως, εκείνος ο ένας χαρακτήρας που ξεχωρίζει και είτε η ιστορία εκτυλίσσεται με εκείνον στο επίκεντρο, είτε βοηθάει στην εξέλιξη της πλοκής. Εδώ δεν συμβαίνει αυτό. Για την ακρίβεια, εκεί που είσαι σίγουρος για το ποιο είναι το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, ξαφνικά… αποδεικνύεται ότι κάνεις λάθος και τη σκυτάλη παίρνει ένας από τους «δεύτερους» χαρακτήρες! Αυτό μπορεί για ορισμένους να φαίνεται καλό και πρωτότυπο, καθώς προσφέρεται για μπόλικες ανατροπές ή εκπλήξεις στην ιστορία, αλλά ο «κανόνας» λέει ότι πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένα κεντρικό, βασικό πρόσωπο με το οποίο οι θεατές να μπορούν να ταυτιστούν μέχρι το τέλος. Από την άλλη, οι χαρακτήρες δεν είναι και τόσο συμπαθείς στο σύνολό τους, ώστε να θέλει και κάποιος να ταυτιστεί μαζί τους –για την ακρίβεια, 2-3 από αυτούς, απλώς θέλεις να τους δεις να ψοφάνε βίαια και μετά να ανάψεις τσιγάρο!

Τα παραπάνω ίσως είναι λεπτομέρειες, βέβαια, μια και δεν επηρεάζουν τόσο τη ροή της ταινίας και το ενδιαφέρον της. Υπάρχουν άλλα θεματάκια τα οποία ίσως σε χαλάσουν περισσότερο, όπως ορισμένες τρύπες του σεναρίου, κυρίως όσον αφορά τις πράξεις και τη συμπεριφορά των ηρώων. Υπάρχουν στιγμές που κάποιοι από τους ήρωες συμπεριφέρονται παντελώς παράλογα κι έξω από την αναμενόμενη συμπεριφορά -σύνηθες πρόβλημα των περισσότερων θρίλερ! Σίγουρα, ο φόβος για το τι μπορεί να σου κάνει ένας ψυχάκιας που κρατάει πιστόλι αρκεί για να μετατραπείς σε κοτούλα και να κάτσεις στα αυγά σου! Αλλά όταν δεις την ταινία, θα καταλάβεις σε ποιες κραυγαλέες σκηνές αναφέρομαι, όπου η πρώτη σου αντίδραση θα είναι: «Καλά, μας δουλεύεις;»

Σε γενικές γραμμές, το τελικό αποτέλεσμα είναι καλό, αγωνιώδες, με αρκετές σκηνές βίας, μπόλικες αναπάντεχες ανατροπές, συμπαθητικές ερμηνείες (αν εξαιρέσουμε τις προαναφερθείσες κουλαμάρες που βρίσκονται έξω από κάθε γνωστό μοτίβο συμπεριφοράς) και με καθόλου αναμενόμενο και συνηθισμένο τέλος. Αυτό το τελευταίο μπορεί να μην είναι και τόσο καλό, βέβαια, καθώς παραείναι ασυνήθιστο, αλλά γούστα είναι αυτά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την, αρκεί να μην πάρεις ιδέες για το επόμενο παιχνίδι «Θάρρος ή Αλήθεια» που θα παίξεις, διότι παίζει να μη σε ξανακαλέσουν σε πάρτι!

GEEKY TRIVIA
Το παιχνίδι «Θάρρος ή Αλήθεια» παίζεται σε αρκετά πάρτι και με διάφορες παραλλαγές, αλλά αυτό που ίσως δεν γνώριζες είναι ότι έχει κάμποσους αιώνες ηλικία. Μια καταγεγραμμένη παραλλαγή του παιχνιδιού παιζόταν… το 1712!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εντάξει, δεν είναι και για σίκουελ –εκτός αν κρατήσουν μόνο το κεντρικό στοιχείο του παιχνιδιού και τοποθετήσουν νέο καστ σε νέα ιστορία.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Party time!

Ένα φτωχικό εξοχικό για τα καλοκαίρια!

Η βραδιά δεν εξελίσσεται όπως την είχαν φανταστεί…

 

The Awakening: Υπάρχει κάτι εκεί έξω;

Σκηνοθεσία: Nick Murphy
Σενάριο: Stephen Volk, Nick Murphy
Μουσική: Daniel Pemberton
Ηθοποιοί: Rebecca Hall, Dominic West, Imelda Staunton
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★★

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★☆

THE AWAKENING (2011)
Σήμερα έχει βρετανική ταινία το μενού. Το Studiocanal και το BBC Films συνεργάζονται και πάλι, αυτή τη φορά σε μία ταινία εποχής με έντονο το παραφυσικό στοιχείο. Οι Βρετανοί φημίζονται για την εμμονή τους στη λεπτομέρεια και στο αισθητικό αποτέλεσμα και αυτή η ταινία είναι ένα πολύ αξιόλογο παράδειγμα. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει καλύτερο σκηνικό για μία ταινία τρόμου με φαντάσματα, από ένα ανατριχιαστικά μουντό, αχανές και κρύο οικοτροφείο κάπου στην απομονωμένη βρετανική εξοχή.

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η Florence –η οποία έχασε τον αρραβωνιαστικό της στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο- είναι συγγραφέας που ασχολείται με παραφυσικές απάτες, ενώ παράλληλα συνεργάζεται με τις αρχές σε μια προσπάθειά της να ανακαλύψει και να ξεσκεπάσει όλους τους τσαρλατάνους που – με το αζημίωτο- υποκρίνονται ότι επικοινωνούν με τον κόσμο των πνευμάτων. Σύντομα δέχεται την επίσκεψη του Robert, ενός καθηγητή σε οικοτροφείο αρρένων, ο οποίος την καλεί να ερευνήσει τον μυστηριώδη θάνατο ενός μαθητή του και κατά πόσο αυτός σχετίζεται με τις φημολογούμενες θεάσεις του φαντάσματος ενός νεαρού αγοριού. Η Florence είναι πεπεισμένη ότι το φάντασμα είναι απλώς μία περίτεχνη φάρσα και ο θάνατος του μαθητή οφείλεται σε άλλους λόγους, οπότε ξεκινά έναν αγώνα δρόμου για να ανακαλύψει τον πραγματικό ένοχο…

Η ταινία διαδραματίζεται σε μια εποχή «για φαντάσματα», κατά την οποία διάφορα «μέντιουμ» και «πνευματιστές» βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, αφού πολλοί είναι αυτοί που έχουν χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο και αναζητούν μία περάτωση στα βασανιστικά ερωτήματά τους. Άραγε ο αγαπημένος τους βρίσκεται κάπου καλά; Τους σκέφτεται; Έχει κάποιο μήνυμα να τους μεταφέρει; Το σενάριο παίζει για αρκετό διάστημα με την αντίληψή σου. Τι είναι αληθινό και τι όχι; Υπάρχει κάποια υπερφυσική απειλή στον αέρα, ή έχουν όλα τη λογική τους εξήγηση; Ευθύνεται όντως ένα πνεύμα για τον μυστηριώδη θάνατο του μαθητή ή μήπως κάποιος άλλος κρύβεται πίσω απ’ όλα;

Στο επίκεντρο όλων αυτών των ερωτημάτων βρίσκεται η ηρωίδα, σκληρή, μεθοδική και κυνική, η οποία δεν θα σταματήσει πουθενά προκειμένου να αποκαλύψει την αλήθεια. Η δουλειά της δεν είναι εύκολη, αφού πρέπει καθημερινώς να αντιμετωπίζει τη δυσπιστία και τα ειρωνικά βλέμματα των αντρών που την περιβάλλουν, καθώς η ταινία διαδραματίζεται σε μια περίοδο που οι γυναίκες ακόμη παλεύουν για τα δικαιώματα και την ισότητά τους. Ταυτόχρονα, όμως, η σταυροφορία της αυτή κρύβει και μία ενδόμυχη ελπίδα. Την ελπίδα ότι μέσα σε όλους αυτούς τους απατεώνες ίσως βρεθεί και κάποιος αυθεντικός που να μπορεί να δώσει απαντήσεις στα δικά της ερωτήματα που θα κληθεί να ξεπεράσει την όποια δυσπιστία της και να ανοιχτεί στην πιθανότητα να υπάρχει κάτι εκεί έξω –κάτι που να ξεπερνά την ανάγκη της για εκλογίκευση και υποταγή στους φυσικούς νόμους…

Κάποια στιγμή θα νιώσεις σίγουρος ότι μάντεψες την αλήθεια και γνωρίζεις ποια είναι η μεγάλη ανατροπή της ταινίας. Και θα κάνεις λάθος! Διότι, αν και –φαινομενικά- η ταινία βαδίζει σε γνωστά μονοπάτια, στο τέλος καταφέρνει να σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Μπορεί να μην αποφεύγει τελείως κάποια κλισέ του είδους, αλλά σίγουρα καταφέρνει να δώσει μία φρέσκια πνοή και να σε ανταμείψει πλήρως. Η γνώμη μου; Μην προσπαθήσεις καν να μαντέψεις το τέλος. Κουκουλώσου με το πάπλωμα, βρες καλή παρέα να βρίσκεται ξαπλωμένη δίπλα σου και αφέσου απλώς στην ανατριχιαστική ατμόσφαιρα της ταινίας, αφήνοντας την ιστορία να κυλήσει μόνη της, παρασύροντάς σε.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, εννοείται πως θα τη δεις!

GEEKY TRIVIA
Η ανατριχιαστική έπαυλη στην οποία γυρίστηκε η ταινία ονομάζεται Manderston House και πρωτοχτίστηκε κάπου στις αρχές του 1700. Έχουν γυριστεί άλλες 5 ταινίες εκεί (οι περισσότερες, βρετανικές παραγωγές) και είναι ανοιχτή στο κοινό κάποιες μέρες, ενώ μπορείς να τη νοικιάσεις και για τον γάμο σου, για κάποιο πάρτυ ή κάποια άλλη εκδήλωση. Όπου όλοι θα σκοτωθούν φριχτά από τα πνεύματα των προηγούμενων ιδιοκτητών, υποθέτω.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν χωράει συνέχεια στην ταινία αυτή κι ούτε χρειάζεται!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ώρα για σεάνς!

Τα μισά κτίρια στο Ηνωμένο Βασίλειο μοιάζουν στοιχειωμένα εξ’ όψεως και μόνο!

Κουκλόσπιτα και θρίλερ ποτέ δεν είναι καλός συνδυασμός!

Exam: Πώς να βρεις την απάντηση, χωρίς να ξέρεις την ερώτηση;

Σκηνοθεσία: Stuart Hazeldine
Σενάριο: Stuart Hazeldine, Simon Garrity
Μουσική: Stephen Barton, Matthew Cracknell
Ηθοποιοί: Adar Beck, Chris Carey, Gemma Chan, Nathalie Cox κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★★★★

EXAM (2009)
Μια και από τη Δευτέρα ξεκινά ο τρόμος των Πανελληνίων, είπα σήμερα ν’ ασχοληθώ με κάτι σχετικό! Το μενού έχει βρετανική παραγωγή, με φρέσκα υλικά –ό,τι πρέπει για το εκλεπτυσμένο γούστο σου. Η σημερινή ταινία αποτελεί μια καλοστημένη παραγωγή low budget με άρτια σκηνοθεσία, έξυπνο σενάριο, πολύ μυστήριο και μπόλικες ανατροπές, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τις πολυέξοδες παραγωγές των μεγάλων studio. Είναι, σίγουρα, ένα από τα πιο δυνατά, καθηλωτικά και έξυπνα ψυχολογικά θρίλερ που έχω δει ποτέ στη ζωή μου και θέλω να πιστεύω ότι θα αφήσει κι εσένα με τις καλύτερες εντυπώσεις!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Οχτώ υποψήφιοι για μια σημαντική θέση εργασίας -άγνωστοι μεταξύ τους- έχουν 80 λεπτά για ν’ απαντήσουν σε μία και μοναδική ερώτηση, η οποία θα κρίνει ποιος θα κερδίσει την πολυπόθητη θέση στην ισχυρή πολυεθνική. Υπάρχουν μόνο τρεις κανόνες που πρέπει να ακολουθήσουν για να μην αποκλειστούν από τη διαδικασία: δεν πρέπει να απευθύνουν τον λόγο στον Επιτηρητή ή τον οπλισμένο φρουρό που βρίσκεται εντός του δωματίου, δεν πρέπει να καταστρέψουν με οποιονδήποτε τρόπο το χαρτί που αντιστοιχεί στον καθένα και δεν πρέπει να εγκαταλείψουν το περίεργο δωμάτιο στο οποίο βρίσκονται κλεισμένοι. Όλα μοιάζουν πολύ απλά και εύκολα μέχρι τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν ότι στο χαρτί που τους έχει δοθεί… δεν βρίσκεται γραμμένη καμιά ερώτηση! Τώρα, έχουν 80 λεπτά, μέσα στα οποία θα πρέπει να ανακαλύψουν πού βρίσκεται κρυμμένη η ερώτηση και ποια είναι η σωστή απάντηση. Υπάρχουν δύο τρόποι να το πετύχουν αυτό: είτε συνεργαζόμενοι ο ένας με τον άλλο είτε προσπαθώντας να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό με πλάγιους τρόπους!

Ολόκληρη η ταινία καλύπτεται από ένα βαρύ πέπλο μυστηρίου. Δεν γνωρίζουμε το πότε ακριβώς εκτυλίσσεται το σενάριο, μόνο ότι πρόκειται για το εγγύς μέλλον. Μαθαίνουμε ελάχιστα, βασικά πράγματα για την κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη, ενώ όλες οι πληροφορίες μάς δίνονται με φειδώ όσο ξεδιπλώνεται η πλοκή. Ακόμα και οι χαρακτήρες διατηρούν πλήρως την ανωνυμία τους και εμείς τους ξεχωρίζουμε μόνο από τα χοντροκομμένα, ρατσιστικά παρατσούκλια που σκαρφίζεται ένας εξ’ αυτών. Όσο προχωρά η ταινία, τόσο μας αποκαλύπτονται και σημαντικές πτυχές από το παρελθόν του καθενός, που παίζουν ζωτικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.

Όλα αυτά προσδίδουν έναν τόνο μυστηρίου που είναι αδύνατον να μη σε μαγνητίσει μέχρι το ανατρεπτικό τέλος. Είναι σπάνιο για μια ταινία που είναι εξ΄ ολοκλήρου γυρισμένη σε μια τοποθεσία, να καταφέρνει να αποφεύγει την όποια κοιλιά στη διήγηση ή να μην επιτρέπει στον θεατή να βαρεθεί ούτε λεπτό! Το χεράκι τους εδώ το βάζουν και οι ηθοποιοί, οι οποίοι χωρίς να αποτελούν «μεγάλα», φτασμένα ονόματα του κινηματογράφου, ερμηνεύουν άψογα τον χαρακτήρα τους και πείθουν. Το ίδιο το σενάριο πατάει σε μια δοκιμασμένη φόρμουλα, που έχουμε δει μεν σε αρκετές ταινίες: οι άγνωστοι, το μυστηριώδες δωμάτιο, ο κοινός στόχος και το δίλημμα: «συνεργασία ή καθένας για τον εαυτό του;» Αλλά καταφέρνει και διαφοροποιείται αρκετά από πιο «σκληρές» ταινίες, όπως το Would you Rather που είδαμε στο παρελθόν, χωρίς να απομακρύνεται από την κεντρική ιδέα: ο ανθρώπινος χαρακτήρας και οι ηθικοί φραγμοί που θέτει ή σπάει μπροστά στο συμφέρον του.

Πρόκειται για μια ταινία όπου τίποτε και κανένας δεν είναι αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως και όπου ο ψυχολογικός πόλεμος και η ίντριγκα δίνουν και παίρνουν. Η σχεδόν θεατρική προσέγγιση του σκηνοθέτη ρίχνει όλο το βάρος στους χαρακτήρες και τα παιχνίδια μυαλού που παίζουν ο ένας με τον άλλο –μάλιστα, για να κρατήσει το σενάριο όσο το δυνατόν πιο προσγειωμένο κι επικεντρωμένο στην ανθρώπινη φύση, αφαίρεσε τα περισσότερα από τα sci-fi στοιχεία που είχαν συμπεριληφθεί αρχικώς.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η μοναδική ερώτηση που έχεις να απαντήσεις εσύ είναι: «Πότε θα δω την ταινία;»

GEEKY TRIVIA
Ο Jimi Mistry, ο οποίος υποδύεται τον Brown ίσως σου φανεί γνωστή φάτσα. Φταίει το ότι έχει συμμετάσχει και σε αρκετά γνωστές ταινίες, ανάμεσά τους οι: Blood Diamond, RocknRolla και 2012.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν έχει συνέχεια. Μία και καλή!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η αίθουσα των εξετάσεων. Καθόλου εκφοβιστική…

Κάτι δεν πάει καλά με το φύλλο εξετάσεων…

Μέχρι πού θα φτάσεις για να βρεις την απάντηση;

The Borderlands: Ο Θεός δεν μένει πια εδώ…

Σκηνοθεσία: Elliot Goldner
Σενάριο: Elliot Goldner
Μουσική: –
Ηθοποιοί: Gordon Kennedy, Robin Hill, Aidan McArdle
Είδος: Horror, Found Footage
Αξιολόγηση:★
★★★☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
☆☆☆☆
Φρίκη: ★
★☆☆☆
Τρόμος: ★
★★★☆
Αγωνία: ★
★★★☆

THE BORDERLANDS aka FINAL PRAYER (2013)
Τη σημερινή ταινία μού την πρότεινε πριν λίγο καιρό φίλος στο Facebook, λέγοντάς μου ότι θα με ενθουσιάσει καθώς είναι αρκετά τρομακτική και το ύφος της θυμίζει πολύ Lovecraft. Γενικά είμαι καλόβολος άνθρωπος και δεν θέλω πολύ για να με ψήσεις. Γνωρίζοντας κιόλας ότι πολλές low budget ταινίες που δεν σου γεμίζουν το μάτι αρχικά, τελικά αποδεικνύονται αριστουργήματα, αποφάσισα να της δώσω μια ευκαιρία. Και τελικά ήταν φόλα… (lol, πλάκα κάνω, Γιάννη, η ταινία τα σπάει!)

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Δύο ιερείς και ένας ειδικός στις οπτικοακουστικές τεχνολογίες αποτελούν ερευνητική ομάδα που έχει συσταθεί από το Βατικανό, με σκοπό να ερευνά υποτιθέμενα παραφυσικά φαινομένα στο χώρο της Εκκλησίας και να αποφασίζει αν πρόκειται για αυθεντικές εκδηλώσεις του παραφυσικού ή καλοστημένες απάτες. Η τελευταία τους αποστολή τους οδηγεί σε ένα απομονωμένο βρετανικό χωριό και σε έναν αρχαίο ναό, ο εφημέριος του οποίου ισχυρίζεται πως αποτελεί τόπο θαυμαστών γεγονότων. Υποψιαζόμενοι ότι ο ιερέας έχει σκηνοθετήσει τα πάντα, ώστε να προσελκύσει περισσότερο κόσμο στην εκκλησία, τοποθετούν στο ναό κάμερες και μικρόφωνα. Θα βρούνε κάτι ή κάτι θα βρει αυτούς;

Εντάξει, δεν είσαι πρωτάρης πια, ξέρεις την απάντηση στο ερώτημα: κάτι θα βρει αυτούς και δεν πρόκειται να είναι καλό! Η ταινία παίρνει σίγουρα άριστα για την ανατριχιαστική ατμόσφαιρά της. Δεν ξέρω τι παίζει με τη βρετανική εξοχή, αλλά όποια θρίλερ έχουν γυριστεί εκεί, βγάζουν πάντα κάτι απόκοσμο και δυσοίωνο. Ίσως ο συνδυασμός της μόνιμης μουντάδας του βρετανικού καιρού με τη συννεφιά, την ομίχλη και τις αγέλαστες, άσπρες φάτσες των ντόπιων προκαλεί αυτά τα ρίγη στην ραχοκοκαλιά. Το ίδιο συμβαίνει και στο Borderlands, λοιπόν, καθώς μπαίνεις στο κλίμα από την αρχή, ασχέτως αν η ταινία αργεί να μπει λίγο στο ψητό -καθώς χρειάζεται και η απαραίτητη εισαγωγή για να γνωρίσεις τους χαρακτήρες.

Θεωρητικά, η ταινία ανήκει στο genre του found footage, αλλά ευτυχώς δεν ακολουθεί τόσο πιστά την πεπατημένη. Μην περιμένεις συνεχόμενες σκηνές με άδεια δωμάτια, όπου θα κοιτάζεις πέρα δώθε προσπαθώντας να εντοπίσεις τι θα κουνηθεί μόνο του, στο στυλ του Paranormal Activity (υπομονή, θα μιλήσουμε και γι’ αυτό σύντομα!), ούτε κάμερες που κουνιούνται πανικόβλητα, μέχρι να ζαλιστείς και να βγάλεις το πρωινό σου. Σίγουρα, υπάρχουν και αυτά τα στοιχεία εδώ κι εκεί, αλλά δεν χρησιμοποιούνται ως τεχνάσματα για να γεμίσει ο χρόνος. Το βάρος, αντιθέτως, έχει πέσει στην ομαλή ανάπτυξη του σεναρίου και τη σκηνοθεσία, ενώ έχει δοθεί έμφαση στους χαρακτήρες, οι οποίοι δεν αποτελούν τις τυπικές καρικατούρες των ταινιών τρόμου, αλλά είναι πιο προσγειωμένοι και αληθοφανείς.

Αν και δεν πρόκειται για την πιο τρομακτική ή πρωτότυπη ταινία που έχεις δει ποτέ, θα τρομάξεις σε αρκετές σκηνές και θα πιάσεις τον εαυτό σου να κουνάει τα πόδια του νευρικά σε ακόμη περισσότερες. Η σκηνοθετική της αρτιότητα και το υποβλητικό σκηνικό θα κρατήσουν το ενδιαφέρον σου αμείωτο. Το τέλος της ταινίας δε, είναι αρκετά αναπάντεχο, εώς εξωφρενικά σοκαριστικό και θα σε αφήσει μουδιασμένο –με καλό τρόπο, δεν θα πάθεις κάνα εγκεφαλικό!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, για ταινία low budget τα πάει περίφημα και δεν πρέπει να τη χάσεις!

GEEKY TRIVIA
Ο ναός στον οποίο εκτυλίσσεται η ταινία είναι πραγματικός, είναι όντως παμπάλαιος και παίζει να είναι και το ίδιο (ή χειρότερα) ανατριχιαστικός από κοντά. Πρόκειται για την εκκλησία του West Ogwell, βρίσκεται στο Devon της Αγγλίας και χτίστηκε τον 13^ο αιώνα. Έχει πάψει να λειτουργεί από το 1981 –φαντάζομαι επειδή όλοι οι πιστοί πέθαναν φριχτά την ώρα του Εσπερινού ή κάτι τέτοιο- και θεωρείται πλέον διατηρητέο μνημείο.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Έχεις δει πολλά σίκουελ σε ανεξάρτητες, φεστιβαλικές παραγωγές;

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ούτε καν τρεις κι ο κούκος…

Λογικό να μην πατάει κανείς το πόδι του σε τόσο creepy ναό…

Αναρωτιέται κι αυτός πού στο καλό είναι ο ήλιος…

Stormhouse: Κάτω από τη γη κανείς δεν ακούει τα χασμουρητά σου!

Σκηνοθεσία: Dan Turner
Σενάριο: Jason Arnopp
Μουσική: Sam Watts
Ηθοποιοί: Grant Masters, Katie Flynn, Grahame Fox
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★
☆☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★☆☆☆☆

STORMHOUSE (2011)
Καιρό είχαμε να μιλήσουμε για κακορίζικη ταινία! Ανεξάρτητο, βρετανικό σινεμά έχει το μενού σήμερα. Γενικά, προσπαθώ να βλέπω τις indie παραγωγές με μεγάλη επιείκεια, καθώς οι δημιουργοί δεν έχουν από πίσω τους μια τεράστια εταιρεία παραγωγής που τους αδειάζει πανέρια με δολάρια για να ρίξουν στην ταινία. Έτσι, εκ των πραγμάτων, μιλάμε για παραγωγές που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο με ό,τι έχουν. Υπάρχουν αυτοί που τα καταφέρνουν –κυρίως ρίχνοντας το βάρος στην ιστορία, τους χαρακτήρες και τη σκηνοθεσία, ώστε να αντισταθμίσουν την έλλειψη εφέ, σκηνικών και τρανταχτών ονομάτων. Και υπάρχουν και οι άλλοι. Η σημερινή ταινία αφορά τους άλλους. Λυπάμαι.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η ταινία μάς μεταφέρει μερικούς μήνες πριν τον πόλεμο του Ιράκ –το οποίο δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την ταινία, αλλά whatever! Σε μια μυστική στρατιωτική βάση, οι στρατιώτες έχουν καταφέρει να συλλάβουν και να παγιδεύσουν μέσα σε ενεργειακό πεδίο μια άυλη οντότητα -διότι στη βασική εκπαίδευση του στρατού μαθαίνεις και πώς να κάνεις τον Ghostbuster! Η παραψυχικός Hayley Sands καλείται στη βάση για να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με το πνεύμα και να μάθει τις προθέσεις του, ενώ ταυτόχρονα πειραματίζονται μαζί του, διότι «ποιος χέστηκε που σύντομα θα είμαστε στη Βαγδάτη και θα τρώμε νάρκες, ας παίξουμε λίγο με το πνεύμα!» Όταν αυτό καταφέρνει να δραπετεύσει, μαθαίνουν όλοι τις προθέσεις του με τον άσχημο τρόπο.

Αν υπάρχει ένα βασικό πράγμα που έχω μάθει από τις ταινίες τρόμου, αυτό είναι να μη δίνω τόσο μεγάλη βάση και σημασία στο σενάριο. 9 στις 10 φορές θα πρόκειται για κάτι εξωφρενικά απίστευτο –κυρίως αφού τα περισσότερα θρίλερ ασχολούνται με το παραφυσικό. Προσπαθώ να βλέπω την ταινία συνολικά, όσον αφορά το αν επιτελεί τον σκοπό της και σου προσφέρει αυτά που πρέπει να σου προσφέρει ένα θρίλερ. Στην περίπτωση του Stormhouse, λοιπόν, ακόμη και αν βάλεις στην άκρη το παντελώς ακατανόητο και αφελές σενάριο, δεν έχεις να πιαστείς από κάπου αλλού. Η ταινία είναι κακή! Τόσο κακή που όλοι οι συντελεστές της παίζει να αυτοκτόνησαν μετά το τέλος της, για να εξιλεωθούν για το απίστευτο κακό που εξαπέλυσαν στον κόσμο με αυτό το έκτρωμα. Δεν μπορώ να δείξω καθόλου επιείκεια –υπάρχουν ταινίες με απολύτως μηδενικό budget που έχουν καταφέρει να με τρομάξουν και να με κάνουν να περάσω καλά, χωρίς να πατάνε αποκλειστικά και μόνο σε χιλιομασημένα κλισέ -και με κακό τρόπο.

Κατ’ αρχάς, το γεγονός ότι ξεκινά με τη φράση: «Η ταινία είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα» και μετά σου διηγείται πώς μερικοί στρατόκαυλοι, «φυλάκισαν» ένα φάντασμα και μετά κάλεσαν κι ένα μέντιουμ στη μυστική τους βάση για να μιλήσει μαζί του, στέλνει την ταινία αυτομάτως στο ράφι με τις κωμωδίες! Παράλληλα, αυτό είναι το όλο στόρυ και μετά απλώς τους βλέπεις να τρελαίνονται ένας ένας και να κάνουν κουλαμάρες! Καμιά εξήγηση απολύτως για το πώς φτάσαμε στο σημείο αυτό, πώς φυλακίστηκε το πνεύμα, από πού ήρθε, τι σκοπεύουν να κάνουν με αυτό, γιατί κάνει ό,τι κάνει και πάει λέγοντας! Ακόμη και η πιο κακή ταινία φροντίζει να σου δώσει έστω μια κλισεδιάρικη απάντηση στα ερωτήματα που δημιουργούνται.

Από την άλλη… who cares? Πραγματικά, αυτό που παρακολουθείς είναι τόσο βαρετό και άνευρο που δεν σε νοιάζει καν να σου απαντήσει τίποτε, απλώς κρατιέσαι να μην το δεις όλο με fast forward! Επίσης, τα πράγματα γίνονται χειρότερα από το γεγονός ότι η ταινία είναι θεοσκοτεινή –εντάξει, μυστική υπόγεια βάση είστε, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σας έχουν εγκαταστήσει καν λάμπες! Προφανώς, αυτή ήταν η άποψη του σκηνοθέτη για να δημιουργήσει την κατάλληλη, τρομακτική ατμόσφαιρα, αλλά δείξτε λίγο έλεος! Θέλουμε να βλέπουμε τις σκηνές, όχι να τις φανταζόμαστε! Οι προσπάθειες τρόμου ήταν αστείες και παιδικές και η γενική αίσθηση είναι ότι βλέπεις κάτι απίστευτα κακοφτιαγμένο και βαρετό. Για την ακρίβεια, δεν είναι μόνο η γενική αίσθηση, είναι και η αλήθεια!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες το με παρέα, για να σχολιάζετε μαζί και να γελάτε…

GEEKY TRIVIA
Το καστ και το προσωπικό της ταινίας διέμεναν στην τοποθεσία των γυρισμάτων και ζούσαν υπό στρατιωτικό καθεστώς, για να μπούνε στο πετσί του ρόλου. Από το τελικό αποτέλεσμα, θα έλεγα ότι μάλλον σε άσυλο για ψυχικά διαταραγμένους έμεναν.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αν είμαστε τυχεροί, έμειναν όλοι ταπί και δεν έχουν λεφτά ούτε για να ξαναγυρίσουν βίντεο κλιπ…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ας απολαύσουμε το φως. Δεν πρόκειται να το ξαναδούμε στην ταινία μέχρι το τέλος…

Το παράκανες λίγο με το κραγιόν…

Το πνεύμα. Μέχρι εκεί έφταναν τα λεφτά για τα εφέ.