Hostel: Το check out δεν θα είναι όπως το περίμενες…

Σκηνοθεσία: Eli Roth
Σενάριο: Eli Roth
Μουσική: Nathan Barr
Ηθοποιοί: Jay Hernandez, Derek Richardson, Eythor Gudjonsson κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★★★☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★★

HOSTEL (2005)
Ξεκίνησαν οι μεγάλοι καύσωνες -σημάδι ότι το καλοκαίρι έφτασε επισήμως. Και μια και είναι η περίοδος που όλοι σκέφτονται τις καλοκαιρινές διακοπές (ασχέτως αν θα πάνε ή όχι), ας δούμε σήμερα μια ταινία με ταξιδιωτικό θέμα! Μαγευτικά τοπία, ευρωπαϊκός αέρας, ξεφάντωμα και διαμελισμοί μέσα σε σκοτεινά μπουντρούμια! Δεν ξέρω αν είναι στα άμεσα σχέδιά σου να γυρίσεις μια ξένη χώρα με σακίδιο στην πλάτη, αλλά μετά τη σημερινή ταινία, θα φροντίσεις να κλείνεις πάντα πεντάστερο ξενοδοχείο και ν’ αμπαρώνεις και την πόρτα κιόλας!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Paxton και ο Josh είναι δυο αμερικανοί φοιτητές που κάνουν διακοπές στην Ευρώπη, παρέα με έναν Ισλανδό φίλο τους. Θέλοντας να γνωρίσουν όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες γίνεται, θα ακολουθήσουν την προτροπή του Alexi -ενός τύπου που γνωρίζουν σε ένα κλαμπ- και θα ταξιδέψουν μέχρι τη Σλοβακία, για να μείνουν σε έναν ξενώνα που δέχεται φοιτητές από όλο τον κόσμο. Εκεί θα γνωριστούν αμέσως με δύο φίλες που θ’ αναλάβουν να τους ξεναγήσουν. Αυτό που δεν γνωρίζουν, όμως, είναι ότι ο ξενώνας αποτελεί απλώς βιτρίνα για κάτι πολύ πιο μοχθηρό και θανατηφόρο…

Torture porn από τα λίγα το Hostel, με σκηνές που πρόκειται να σε φτάσουν στα όριά σου και να σε κάνουν να γυρίσεις το πρόσωπό σου αλλού. Ο Eli Roth είναι γνωστό αρρωστάκι του χώρου κι έχει σκαρφιστεί αρκετές ταινίες τρόμου βγαλμένες από τους πιο σκοτεινούς εφιάλτες σου. Αν και δίχασε αρκετά τους κριτικούς –με πολλούς από αυτούς να χαρακτηρίζουν τις γραφικές σκηνές ως υπερβολικές και με μόνο στόχο να διεγείρουν το αρρωστημένο για αίμα κοινό- κάποιοι θεώρησαν ότι αποτέλεσε και μια κριτική πάνω στον υπερκαταναλωτισμό της σύγχρονης κοινωνίας, όπου τα πάντα είναι εφικτά με το ανάλογο αντίτιμο.

Δεν ξέρω αν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του ο Roth (χλωμό το κόβω!), αλλά η ταινία -έστω και άθελά της- είναι μια βουτιά στα βάθη της σκοτεινής πλευράς της ανθρωπότητας και μια σπουδή πάνω στην ηθική, τις ανθρώπινες επιθυμίες και το πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει κάποιος για να τις ικανοποιήσει. Άλλωστε, και οι ίδιοι οι κεντρικοί ήρωες μετατρέπονται σε θύματα ακολουθώντας τη δική τους ανάγκη να ικανοποιήσουν τις όποιες επιθυμίες τους, αδιαφορώντας για την ηθική τους υπόσταση.

Οι χαρακτήρες είναι ουσιαστικά μονοδιάστατοι και σχεδόν απεχθείς –σαν καρικατούρες από σεξοταινία με κολλεγιόπαιδα- αλλά ίσως αυτός να είναι και ο σκοπός του σκηνοθέτη. Όχι τόσο να σε κάνει να τους αντιπαθήσεις, όσο να παίξει με το στερεότυπο των «χαζών αμερικάνων που ψάχνουν μόνο σεξ και ποτό», προσγειώνοντάς τους απότομα στην σκληρή πραγματικότητα που αγνοούσαν. Το κακό είναι ότι και ο ίδιος ο Roth μοιάζει να αγνοεί αυτό που ο ίδιος παρουσιάζει ως ωμή πραγματικότητα, αφού γι’ αυτόν η Ευρώπη πρέπει να είναι κάτι σαν το Βασίλειο των Μπουρδέλων, όπου πάνε όλοι επειδή έχει τζάμπα ναρκωτικά, οι γυναίκες είναι όλες πόρνες και οι υπόλοιποι κάτοικοι απλώς σε σκοτώνουν στον δρόμο για τσιχλόφουσκες.

Κάπως έτσι παρουσιάζεται η Σλοβακία στην ταινία, τουλάχιστον, πράγμα που -όπως ήταν αναμενόμενο- ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στη χώρα, καθώς πολλοί θεώρησαν ότι ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται θα προκαλούσε ζημιά στην εικόνα της στο εξωτερικό και θα απέτρεπε πολλούς από το να την επισκεφθούν. Το πραγματικά διασκεδαστικό είναι πως ούτε μια σκηνή της ταινίας δεν κινηματογραφήθηκε στη Σλοβακία, αλλά τα γυρίσματα έγιναν στην Πράγα, λόγω του χαμηλού κόστους των στούντιο εκεί!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες την με δική σου ευθύνη και έχε έναν κουβά πρόχειρο κάπου κοντά!

GEEKY TRIVIA
Στην πρώτη προβολή της ταινίας στο Φεστιβάλ του Τορόντο κλήθηκαν δύο ασθενοφόρα για να παραλάβουν δύο από τους θεατές. Ένας άντρας βγήκε από την αίθουσα μετά από μια σκηνή άγριου βασανισμού, λιποθύμησε και… έπεσε από τις σκάλες, ενώ μια γυναίκα, σε άλλη σκηνή βασανισμού, νόμιζε ότι πάθαινε καρδιακή προσβολή και κάλεσε βοήθεια. Ξέρεις ότι η ταινία σου είναι απολύτως ρεαλιστική όταν πέφτουν οι θεατές σαν τις μύγες!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία έκανε τρελή εμπορική επιτυχία. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην την ξεχειλώσουν!

• Hostel: Part II (2007) ★★★☆☆
  Η ταινία διαδραματίζεται πάλι στη Σλοβακία και λίγο μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, αυτή τη φορά με γυναίκες ως κεντρικούς χαρακτήρες. Η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά δεν επικεντρώνεται μόνο στα επίδοξα θύματα, αλλά και τους θύτες τους. Έχει αρκετές ανατροπές, παρόλα αυτά -σε σχέση με την πρώτη- πάτωσε.
• Hostel: Part III (2011) ★★☆☆☆
  Μια παρέα φίλων ταξιδεύει στο Las Vegas για το bachelor party ενός από αυτούς και καταλήγουν κεντρικές ατραξιόν σε ένα φρικιαστικό, αιματηρό παιχνίδι πλουσίων. H ταινία δεν έχει σχέση με τον Eli Roth, είναι η πρώτη που διαδραματίζεται στις ΗΠΑ (προφανώς λόγω χαμηλού budget) και διενεμήθη απευθείας σε DVD.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Για την ώρα, η τρίτη ταινία αποτελεί και την ταφόπλακα όλης της σειράς. Όμως έχει μαζέψει καλό φαν κλαμπ, οπότε δεν αποκλείεται να δούμε 2-3 ακόμη συνέχειες –ακόμη χαμηλότερης ποιότητας, ασφαλώς!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Τι ειδυλλιακό τοπίο για να ψοφολογήσεις!

Πράγματα που δεν θες να δεις μπροστά σου όταν ξυπνάς δεμένος σε υπόγειο!

Απότομη διακοπή στις διακοπές του…

 

Cabin Fever: Δεν θα βρεις αντιβίωση γι’ αυτό!

Σκηνοθεσία: Eli Roth
Σενάριο: Randy Pearlstein, Eli Roth
Μουσική: Nathan Barr
Ηθοποιοί: Rider Strong, Jordan Ladd, Joey Kern κ.α
Είδος: Black Comedy, Horror
Αξιολόγηση: ★★☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★★☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

CABIN FEVER (2002)
Αν έχεις κανονίσει εξόρμηση σε κάνα εξοχικό για το τριήμερο της Πρωτομαγιάς, δες πρώτα αυτή την ταινία –ίσως σε πείσει να κάτσεις στο σπιτάκι σου! Η σημερινή πρόταση ό,τι πρέπει για μικροβιοφοβικούς, υποχόνδριους και κατά φαντασίαν ασθενείς, μια και πραγματεύεται φρικαλέες ασθένειες, σαρκοφάγα βακτηρίδια και μεταδοτικούς χτικιάρηδες! Ό,τι πρέπει για να τρέξεις στον καθρέφτη να ελέγξεις κάθε σπιθαμή του κορμιού σου και μετά να αναζητήσεις εναγωνίως ιατρικές συμβουλές και διαγνώσεις. Στο Google.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Πέντε κολεγιόπαιδα πηγαίνουν για διακοπές (δηλαδή, ποτό, ναρκωτικά και σεξ) σε μια απομονωμένη καλύβα κάπου στο δάσος –κάτι που το 90% των θρίλερ μάς έχει διδάξει ότι είναι κακή ιδέα! Εκεί, έρχονται σε επαφή με έναν ερημίτη, ο οποίος τους ζητά βοήθεια, καθώς μοιάζει να έχει προσβληθεί από κάποια φριχτή ασθένεια που τρώει τη σάρκα. Τρομαγμένοι, τον διώχνουν μακριά, αλλά το κακό έχει ήδη γίνει, καθώς σύντομα έρχεται η σειρά τους να παρουσιάσουν συμπτώματα της ασθένειας, η οποία δείχνει να εξαπλώνεται ραγδαία…

Σταθερός στις αξίες του ο Eli Roth, παρουσιάζει άλλη μία ταινία γεμάτη αίμα, φρίκη και αηδιαστικούς θανάτους. Αν και, για την ακρίβεια, αυτή είναι η ταινία που ξεκίνησε το σερί του, μια και αποτελεί το σεναριακό και σκηνοθετικό ντεμπούτο του. Όχι ότι με χαλάει προσωπικά το στυλ του, μια και λατρεύω και το horror genre, αλλά και αυτόν. Όμως με την περίπτωση του Cabin Fever δεν τρελάθηκα κιόλας, για να είμαι ειλικρινής. Μάλλον ευθύνεται το γεγονός ότι, ενώ πρόκειται για μαύρη κωμωδία, τα κωμικά στοιχεία είτε μοιάζουν τελείως ξένα με το όλο ύφος της ταινίας ή είναι τόσο σουρεαλιστικά που δείχνουν τελείως ασύνδετα, σαν να μπήκαν εμβόλιμα από κάποια παρωδία τρόμου.

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, φυσικά, μια και η ταινία τα πήγε πολύ καλά στο box office, παρά τις μέτριες κριτικές. Οι οποίες ήταν και απολύτως δικαιολογημένες, μια και η ταινία δεν προσπαθεί και πολύ να πρωτοτυπήσει –από τους στερεοτυπικούς χαρακτήρες-καρικατούρες και τις (υπερβολικά πολλές) σεναριακές τρύπες που βγάζουν μάτι, μέχρι τη φρίκη για χάρη της φρίκης, χωρίς να γίνεται η παραμικρή προσπάθεια να εμβαθύνουν λίγο παραπάνω στο σενάριο. Εντάξει, θα μου πεις ότι σπλατεριά είναι και όσοι την είδαν ήξεραν από πριν τι θα δούνε, δεν περίμεναν και βαθυστόχαστους διαλόγους σε ταινία του Roth.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, μέτριο το αποτέλεσμα αλλά υποφερτό, κάτι σαν ένα ελαφρύ κρυολόγημα! Το δικαιολογώ επειδή ήταν η πρώτη του δουλειά.

GEEKY TRIVIA
Ο ηχολήπτης της ταινίας, είναι παράλληλα και τυχερός και γκαντέμης. Τυχερός διότι έχει επιζήσει από το αληθινό σαρκοβόρο βακτηρίδιο και γκαντέμης, διότι το κόλλησε σε νοσοκομείο μετά από μια ασήμαντη επέμβαση (άλλος ένας λόγος να μην πατήσω το ποδάρι μου ποτέ σε νοσοκομείο). Νοσηλεύτηκε 13 ημέρες σε μονάδα εντατικής θεραπείας και σύμφωνα με δήλωσή του, το μακιγιάζ στην ταινία είναι 100% ακριβές! Φαντάζομαι τον ενθουσιασμό του όταν έμαθε το σενάριο της ταινίας που θα δούλευε!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία είχε ένα μέτριο σίκουελ, ένα ακόμη χειρότερο πρίκουελ -με τα οποία δεν είχε καμιά ανάμιξη ο Eli Roth- κι ένα τραγικό remake!

• Cabin Fever 2: Spring Fever (2009) ★☆☆☆☆
  Συνεχίζοντας λίγο μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, ένα φορτίο με μολυσμένο νερό καταλήγει στο γυμνάσιο μικρής κωμόπολης, μολύνοντας σιγά σιγά όλους τους μαθητές και το προσωπικό του σχολείου, που ετοιμάζονται για την ετήσια βραδιά χορού. Η ταινία προσπαθεί να διατηρήσει το κωμικό ύφος και αυξάνει τα ποσοστά φρίκης, αλλά είναι ακόμη πιο τραγική και αδιάφορη από την αρχική.
• Cabin Fever: Patient Zero (2014) ☆☆☆☆☆
  Η ταινία διηγείται τα origins του θανατηφόρου ιού και διαδραματίζεται σε ένα απομονωμένο νησί, όπου μια ομάδα επιστημόνων μελετά τον αρχικό ασθενή, ενώ παράλληλα μια η παρέα κάνει bachelor party στην παραλία. Κάτι τέτοιο, δηλαδή, ήταν τόσο βαρετή και αδιάφορη που την έβλεπα σιδερώνοντας και τα μισά δεν τα πρόσεξα. Το γεγονός ότι πάει να το παίξει σοβαρό θρίλερ, χωρίς ίχνος κωμωδίας, κάνει τα πράγματα πιο ανυπόφορα…
• Cabin Fever (2016) –
  Τελείως αχρείαστο remake, το οποίο χρησιμοποιεί το ίδιο σενάριο με το αρχικό, με ελάχιστες αλλαγές. Ήταν αναμενόμενο το ότι θα πάτωνε τελείως…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Μετά τις απογοητευτικές κριτικές του remake, ελπίζω να αποφάσισαν να αφήσουν το franchise να ψοφήσει οριστικά!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Μεγάλο πρόβλημα η ξηρή επιδερμίδα…

Αυτό είναι που λένε «έφαγε τα μούτρα της»;

Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να καθαρίσεις τα αυτιά σου!

El Espinazo del Diablo: Νιώσε τον τρόμο στη ραχοκοκαλιά σου…

Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro
Σενάριο: Guillermo del Toro, Antonio Trashorras
Μουσική: Javier Navarrete
Ηθοποιοί: Marisa Peredes, Eduardo Noriega, Federico Luppi κ.α.
Είδος: Gothic Horror
Αξιολόγηση: ★★
★
★

☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
★
★
☆☆
Φρίκη: ★
★
☆☆☆
Τρόμος: ★
★
★
☆☆
Αγωνία: ★
★
★
★
☆

EL ESPINAZO DEL DIABLO (2001)
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα διάλειμμα από τις αγγλόφωνες παραγωγές και να δούμε και κάτι σε διαφορετική γλώσσα, να ξεκουραστεί λιγάκι το αυτάκι μας! Σήμερα, λοιπόν, έχει Ισπανία το μενού και όταν συνδυάζουμε την Ισπανία με τις ταινίες τρόμου, ένα είναι το όνομα που έρχεται πρώτα στο μυαλό: Guillermo del Toro!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Κατά τη διάρκεια του ισπανικού Εμφυλίου, ένα απόμερο ορφανοτροφείο αναλαμβάνει την ανατροφή των παιδιών που είτε έχουν χάσει τους γονείς τους είτε αφήνονται εκεί για την ασφάλειά τους. Στην κεντρική αυλή του δεσπόζει μια τεράστια βόμβα η οποία δεν εξερράγει ποτέ –κατάλοιπο παλιότερης επίθεσης στην περιοχή. Στο ορφανοτροφείο καταφτάνει και ο μικρός Carlos, ο οποίος γίνεται αμέσως στόχος του Jaime, του νταή του ιδρύματος. Ο Carlos αρχίζει να βλέπει μια μυστηριώδη, τρομακτική οπτασία που μοιάζει να στοιχειώνει τις εγκαταστάσεις του ορφανοτροφείου και μαθαίνει από τα υπόλοιπα παιδιά τις φήμες για τον Santi, ένα παιδί που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς τη μέρα που εμφανίστηκε η βόμβα στην αυλή. Το υποτιθέμενο φάντασμα, όμως, είναι η μικρότερη απειλή που έχουν ν’ αντιμετωπίσουν οι υπεύθυνου του ιδρύματος…

Το The Devil’s Backbone –όπως είναι ο αγγλικός τίτλος- είναι μία ισπανο-μεξικάνικη παραγωγή και αποτελεί μια από τις πρώτες ταινίες μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη –και σε παραγωγή Αλμοδοβάρ, παρακαλώ! Από την αρχή ως το τέλος της σε κρατά καθηλωμένο με τους καλοδουλεμένους χαρακτήρες της, το μυστήριό της, αλλά και τη σαγηνευτική της ατμόσφαιρα, που ισορροπεί ιδανικά το ρεαλιστικό με το φανταστικό. Παράλληλα, η αίσθηση ότι κάτι κακό πλανάται στον αέρα σε ακολουθεί από τις πρώτες σκηνές, καθώς δεν είναι μόνο το σκηνικό πολέμου και το φάντασμα που προσθέτουν ένταση στην ταινία, αλλά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, κάποιοι από τους οποίους έχουν τα δικά τους μυστικά.

Η αλήθεια είναι ότι η ταινία παίζει με διάφορες υπο-πλοκές και μικρότερες ιστορίες που μπλέκονται η μία με την άλλη. Συνήθως αυτό δεν έχει καλά αποτελέσματα σε ένα σενάριο, αλλά ο del Toro είναι γνωστός βιρτουόζος και καταφέρει να χειριστεί σαν ζογκλέρ όλες τις πτυχές του σεναρίου, φτιάχνοντας –ακόμη μία φορά- μια ιστορία που ακροβατεί ανάμεσα στο παραμύθι και το δράμα.

Καθόλου τυχαίο, λοιπόν, ότι η ταινία απέσπασε θερμότατες κριτικές από κοινό και κριτικούς και αγαπήθηκε ως μία από τις καλύτερες του del Toro. Φυσικά, τα πρωτεία θα έκλεβε πέντε χρόνια αργότερα το μεγαλύτερο αριστούργημά του μέχρι σήμερα: το El Laberinto del Fauno, το οποίο, επίσης, διαδραματίζεται στον ισπανικό Εμφύλιο κι έχει ως κεντρικό πρόσωπο ένα παιδί. Ε, κολλήματα είναι αυτά!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, join the club: δες την και λάτρεψέ την!

GEEKY TRIVIA
Ο del Toro έγραψε το σενάριο όταν ήταν ακόμη στο κολλέγιο και το El Espinazo αποτελεί την αγαπημένη και πιο προσωπική του δημιουργία. Ίσως επειδή την έχει εμπνευστεί από δικές του αναμνήσεις, κυρίως αυτές με τον θείο του -ο οποίος υποτίθεται ότι τον επισκέφθηκε κάποια στιγμή ως φάντασμα. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ταινία αποτελεί τον μεγάλο αδελφό του El Laberinto del Fauno, μια και εκτυλίσσονται και οι δύο στην ίδια χρονική περίοδο κι έχουν ως κεντρικούς ήρωες παιδιά που έρχονται αντιμέτωπα, όχι μόνο με το υπερφυσικό, αλλά και με την τραγική πραγματικότητα γύρω τους.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Αυτή και μόνο είναι υπεραρκετή!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Πού πας νυχτιάτικα;

Το κακό συναπάντημα…

Ώρα για μπάρμπεκιου!

The Skeleton Key: Ορισμένες πόρτες πρέπει να μένουν κλειστές…

Σκηνοθεσία: Iain Softley
Σενάριο: Ehren Kruger
Μουσική: Edward Shearmur
Ηθοποιοί: Kate Hudson, Gena Rowlands, John Hurt, Peter Sarsgaard
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★


TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ★★

☆☆☆
Τρόμος: ★
★
☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
★
☆

THE SKELETON KEY (2005)
Προσπαθώ να είμαι φειδωλός με τα «πεντάρια» που βάζω στις ταινίες που παρουσιάζω, όμως η σκέψη μου είναι πολύ απλή: κάθε φορά που βλέπω μια ταινία, προσπαθώ να σκεφτώ τα αρνητικά σημεία της, εκείνες τις μικρές ή μεγάλες ατέλειες που μου χάλασαν κάπως τη συνταγή. Συνήθως, μου έρχονται κάμποσα αρνητικά στο μυαλό, διότι είμαι και ψείρας και την έχω δει γκουρού των θρίλερ! Όταν, όμως, πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί αρκετά να σκεφτεί κάποιο αρνητικό σημείο και να μην μπορεί να το βρει, τότε αυτό σημαίνει ότι η ταινία κατάφερε να με ικανοποιήσει στο έπακρο και μόνο γι’ αυτό, τα αξίζει τα πέντε αστέρια της! Τέτοια είναι και η σημερινή προσθήκη! Και μια και συμμετέχει και ο John Hurt, τον οποίο χάσαμε πρόσφατα, ήταν ευκαιρία να την προτείνω.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Caroline, μια νοσοκόμα από τη Νέα Ορλεάνη που ειδικεύεται στη φροντίδα ετοιμοθάνατων ασθενών, αποφασίζει να απαντήσει σε μια αγγελία για αποκλειστική νοσοκόμα σε ένα απομονωμένο, παλιό σπίτι, κοντά στους βάλτους της Λουιζιάνα. Ο Ben, ο ασθενής που αναλαμβάνει, είναι ένας ηλικιωμένος που έχει παραλύσει πλήρως μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ η σύζυγος του, μια παλαιών αρχών γυναίκα του Νότου δείχνει να μην είναι τόσο θετική με την ιδέα μιας αποκλειστικής. Η Caroline φιλοξενείται στο παλιό αρχοντικό και της δίνεται ένα κλειδί που ξεκλειδώνει όλες τις κλειδαριές στο σπίτι (skeleton key). Σύντομα, όμως, ανακαλύπτει ότι το κλειδί δεν μπορεί να ανοίξει μια κλειδωμένη πόρτα στη σοφίτα του σπιτιού, που κανείς δεν γνωρίζει τι κρύβει πίσω της. Η Caroline είναι αποφασισμένη να μάθει τι κρύβεται στο μυστηριώδες δωμάτιο, όμως μερικές φορές κάποια πράγματα είναι καλύτερο να παραμένουν κρυμμένα…

Αν και η ταινία πήρε σχετικά χλιαρές κριτικές, έγινε επιτυχία και άρεσε στον κόσμο, αποδεικνύοντας ακόμη μια φορά το μέγα χάσμα που χωρίζει τους κριτικούς κινηματογράφου από το υπόλοιπο, θνητό κοινό! Και δεν απορώ για την αποδοχή της, μια και έχει όλα τα στοιχεία που χρειάζεται μια ταινία υπερφυσικού τρόμου για να σαγηνεύσει το κοινό της: σκοτεινή ατμόσφαιρα, το ιδανικό, ανατριχιαστικό και μυστηριώδες περιβάλλον και ένα μυστήριο που σε πιάνει από το χέρι και σε τραβολογάει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Δεν είναι το φιλμ που θα στηριχτεί στις αιματηρές σκηνές ή τις άπειρες ξαφνικές τρομάρες για να σε κερδίσει –το παιχνίδι με τις σκιές και τους ήχους αρκεί από μόνο του, θυμίζοντας κάτι από τα παλιά, μεταφυσικά θρίλερ των 70s ή την ατμόσφαιρα πιο πρόσφατων επιτυχιών, όπως το The Others (το οποίο, ασφαλώς, ήταν κλάσεις ανώτερο!) Η αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά και κάτι κακό πρόκειται να συμβεί είναι διάχυτη σε όλη τη διάρκεια της ταινίας.

Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, ειδικά του John Hurt, που ακόμη και χωρίς ατάκες δίνει ρεσιτάλ υποκριτικής, ενώ το σενάριο είναι καλογραμμένο και κρατά καλά κρυμμένα τα χαρτιά του ως το τέλος –ακόμη και αν ψυλλιαστείς μέσες-άκρες τι παίζει, θα συναντήσεις διάφορες εκπληξούλες στην πορεία, μέχρι το αναπάντεχο φινάλε,το οποίο απέσπασε επαίνους από οποιονδήποτε, σχεδόν, είδε την ταινία- σπάνιο αυτό για ένα θρίλερ. Κοινώς, ενώ στην ουσία της είναι «ακόμη μια ταινία με φαντάσματα», παρόλα αυτά καταφέρνει να διαχωρίσει πλήρως τη θέση της, κυρίως αποφεύγοντας τη χρήση των κλασικών, εύκολων «κόλπων» στα οποία καταφεύγουν οι υπόλοιπες του είδους.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η ταινία είναι φρέσκια και υποβλητική! Πάρε ποπ κορν, κλειδώσου μέσα και απόλαυσέ την!

GEEKY TRIVIA
Το σπίτι στο οποίο έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας βρίσκεται σε αγροτική περιοχή και περιτριγυρίζεται από χωράφια. Εκ των πραγμάτων, οι βάλτοι οι οποίοι παρουσιάζονται γύρω του –κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμα πιο creepy, δημιουργήθηκαν με CGI εφέ! Ουάου;

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Κανένα μέλλον, δεν πειράζει -μια ταινία και καλή!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δύσκολο να χάνεις ασθενή…

Ο νέος της ασθενής.

Γιατί πρέπει να υπάρχει πάντα μια σκοτεινή, ανατριχιαστική σοφίτα;

Amusement: Δεν θα ξεχάσεις το γέλιο του ποτέ…

Σκηνοθεσία: John Simpson
Σενάριο: Jake Wade Wall
Μουσική: Marco Beltrami
Ηθοποιοί: Keir O’Donnell, Katheryn Winnick, Jessica Lucas κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★★
☆☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★★☆☆
Φρίκη: ★★★★☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★☆

AMUSEMENT (2008)
Η σημερινή ταινία είναι από τις περιπτώσεις που κάτι ξεκινάει αρκετά καλά και στην πορεία στραβώνει. Σαν εκείνο το πάρτι γενεθλίων, που όλα ήταν τέλεια στην αρχή και οι πάντες περνούσαν περίφημα, ώσπου ήρθε ακάλεστος εκείνος ο εκνευριστικός τύπος που όλοι αντιπαθούν και κατέστρεψε για πάντα το κλίμα. Στην περίπτωση της ταινίας, λοιπόν, ο εκνευριστικός τύπος είναι σίγουρα ο σεναριογράφος, διότι το σενάριό του είναι τόσο αδύναμο που ισοπέδωσε οριστικά κάθε πιθανότητα να βγει κάτι καλό από αυτό. Παρά τρίχα γλίτωσε το θάψιμο και την εξορία με τις υπόλοιπες μπαλαφάρες που απαρτίζουν τη στήλη b-movies, επειδή βλεπόταν σχετικά ανώδυνα.

TI MAΣ ΛΕΣ;
Τρεις νεαρές γυναίκες πέφτουν θύματα απαγωγής -η κάθε μία με διαφορετικό τρόπο- ενός παρανοϊκού, ο οποίος ξεχωρίζει για το χαρακτηριστικό, ανατριχιαστικό του γέλιο. Και αυτή είναι η κεντρική ιδέα σε γενικές γραμμές, μια και η ταινία είναι φαινομενικά «σπασμένη» σε τρεις μικρότερες ιστορίες, κάθε μία με τη δική της, ξεχωριστή υποπλοκή.

Προσωπικά, μου φάνηκε ενδιαφέρουσα στην αρχή, μια κι έχει ένα σχετικά δυνατό και αγωνιώδες ξεκίνημα. Και η ιστορία εξελίσσεται με τέτοιο τόπο που σου δίνει την εντύπωση ότι παρακολουθείς μια σπονδυλωτή ταινία, με ανεξάρτητες ιστορίες τρόμου, σε διαφορετικό ύφος η κάθε μία. Παρόλα αυτά, όλες οι ιστορίες συνδέονται μεταξύ τους και συγκλίνουν σε ένα κοινό τέλος. Αυτό είναι ένα καλό τέχνασμα και οι εναλλαγές από σκηνικό σε σκηνικό, αναλόγως με την ιστορία που εκτυλίσσεται, σπάνε τη μονοτονία. Δυστυχώς, όμως, πηγαίνει στον βρόντο, καθώς η ταινία στο σύνολό της αναλώνεται σε μερικά από τα πιο συνηθισμένα κλισέ του είδους –και αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο της πρόβλημα: είναι τελείως προβλέψιμη.

Όποια ιστορία διαδραματίζεται, την έχεις ξαναδεί λίγο-πολύ σε διάφορες παραλλαγές και μπορείς να μαντέψεις από πριν, με μαθηματική ακρίβεια, τι θα συμβεί, πώς θα εξελιχθεί κάθε σκηνή, ποιος είναι ο κακός, από πού θα πεταχτεί και σε ποιο σημείο θα συμβεί κάτι που υποτίθεται ότι θα σε τρομάξει! Εκτός αν δεν έχεις ξαναδεί θρίλερ ποτέ ξανά στη ζωή σου! Αλλά στην περίπτωση αυτή θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις με κάτι πιο αξιοπρεπές, για να μη χάσεις πάσα ιδέα για το genre!

Το σενάριο έχει πιο πολλές τρύπες κι από γήπεδο γκολφ, δεκάδες λογικά κενά και κάμποσες ανεξήγητες συμπεριφορές. Παράλληλα, η ιδέα πίσω από τα κίνητρα του κακού, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της ταινίας φτύνει αίμα για να ετοιμάσει μια εκδίκηση-υπερπαραγωγή, είναι τουλάχιστον για υστερικά γέλια και μοιάζει σαν να την σκαρφίστηκε πεντάχρονο: «Η Μαιρούλα έφαγε την σοκοφρέτα μου. Είκοσι χρόνια αργότερα θα σχεδιάσω τη δολοφονία της, για να μάθει η κάργια!» Γενικά, λοιπόν, η ταινία υπάρχει απλώς και μόνο για να περάσεις συμπαθητικά την ώρα σου και -αν εξαιρέσεις το déjà vu συναίσθημα σε κάθε γνώριμη σκηνή- είναι αρκετά προσεγμένη και αξιοπρεπής και γι’ αυτό γλιτώνει και τη ρετσινιά της b-movie από μέρους μου.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, είναι απλώς αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος της: διασκεδαστική και τίποτε παραπάνω.

GEEKY TRIVIA
Η ταινία προοριζόταν αρχικά για κανονική θεατρική προβολή, όμως συνέβη αυτό που κάθε δημιουργός τρέμει και φοβάται: τα πρώτα reviews από όσους κριτικούς την είδαν νωρίτερα ήταν ισοπεδωτικά. Γνωστό site το οποίο είναι αφιερωμένο στις ταινίες τρόμου δε, την περιέγραψε ως «καταστροφή». Το αποτέλεσμα ήταν να αλλάξει 2-3 φορές η ημερομηνία προβολής της (μήπως στο ενδιάμεσο η ταινία μεταμορφωθεί σε αριστούργημα ως δια μαγείας, υποθέτω!), μέχρι που στο τέλος απλώς αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει απευθείας σε DVD και να κάνουν όλοι τις πάπιες…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Εμ, ναι… Δεν το πολυβλέπω!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Κούκλα κλόουν στο μέγεθος ανθρώπου. Καθόλου creepy…

Η τεράστια, ανατριχιαστική πανσιόν…

Ποιος ξέρει τι ήταν τόσο διασκεδαστικό…

Trick ‘r Treat: Κάθε γιορτή έχει τις παραδόσεις της.

Σκηνοθεσία: Michael Dougherty
Σενάριο: Michael Dougherty
Μουσική: Douglas Pipes
Ηθοποιοί: Dylan Baker, Anna Paquin, Brian Cox, Quinn Lord κ.α.
Είδος: Anthology Horror
Αξιολόγηση: 
★★★☆☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★☆☆☆
Φρίκη: ★★★☆☆
Τρόμος: ★★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

TRICK ‘R TREAT (2007)
Μια και έρχεται το Halloween σε λίγες μέρες, ας δούμε σήμερα μια σχετική ταινία, έτσι για να κλέψουμε λίγη από την ατμόσφαιρα της πιο φρικιαστικά τέλειας γιορτής του κόσμου, την οποία μόνο οι τυχεροί οι Αμερικάνοι χαίρονται. Κολοκύθες-φανάρια, τρομαχτικές διακοσμήσεις, στολές τεράτων και μπόλικα γλυκά –η χαρά του τρομολάγνου, με λίγα λόγια! Έχουμε ξεπατικώσει όλες τις ξένες μπούρδες σε αυτή τη χώρα, το μοναδικό πράγμα που άξιζε αφήσαμε απ’ έξω!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Το Warren Valley γιορτάζει τη νύχτα του Halloween και οι δρόμοι έχουν γεμίσει από μασκαρεμένα παιδιά που μαζεύουν γλυκά, αλλά και ενήλικες που ετοιμάζονται για τη νυχτερινή τους διασκέδαση. Τέσσερις διαφορετικές ιστορίες εκτυλίσσονται αυτή τη βραδιά, οι οποίες μπλέκονται διακριτικά μεταξύ τους, ενώ ως κοινό συνδετικό κρίκο έχουν τον Sam –ένα μυστηριώδες παιδί που φοράει μια μάσκα από σακί στο κεφάλι και τιμωρεί όσους δεν τηρούν τις παραδόσεις της γιορτής:
1. The Principal
Ο Διευθυντής του τοπικού σχολίου ανακαλύπτει έναν ανήλικο ταραξία στην αυλή του και αποφασίζει να μιλήσει μαζί του και να του διδάξει τους κανόνες του Halloween. Μόνο που και ο ίδιος ο Διευθυντής δεν δείχνει να ακολουθεί κατά γράμμα τους κανόνες αυτούς…
2. The School Bus Massacre Revisited
Μια ομάδα παιδιών μαζεύει κολοκύθες-φανάρια, με σκοπό να τις αφήσει ως φόρο τιμής στο τοπικό λατομείο, όπου μερικές δεκαετίες παλιότερα είχε σημειωθεί μια τραγωδία που σημάδεψε την πόλη…
3. Surprise Party
Η Laurie, η αδελφή της και δύο φίλες της ετοιμάζονται για ένα πάρτυ έξω από την πόλη, όπου θα έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν με αρκετούς άντρες. Ως η μοναδική παρθένα της παρέας, η Laurie δέχεται πίεση να κάνει το μεγάλο βήμα, μόνο που εκείνη θέλει η πρώτη της φορά να είναι ξεχωριστή…
4. Meet Sam
Ο κύριος Kreeg μένει μόνος με τον σκύλο του και μισεί το Halloween και ο,τιδήποτε έχει να κάνει με αυτό. Μόνο που αυτό εξαγριώνει τον μυστηριώδη και αδίστακτο Sam, ο οποίος θεωρεί αποστολή του να δίνει ένα καλό μάθημα σε όσους δεν τηρούν τις παραδόσεις της νύχτας…

Ανθολογία τρόμου η σημερινή ταινία, λοιπόν, αν και όλες οι ιστορίες που παρουσιάζονται, μπλέκονται μεταξύ τους με διάφορους τρόπους. Είναι βασισμένη στην animated, μικρού μήκους ταινία Season’s Greetings, του ίδιου σκηνοθέτη, στην οποία έκανε πρώτη φορά την εμφάνισή του και ο χαρακτήρας του Sam. Διανεμήθη σε ελάχιστους κινηματογράφους και κυκλοφόρησε απευθείας σε DVD, με δύο χρόνια καθυστέρηση, επειδή το studio φοβόταν ότι θα πάτωνε παταγωδώς. Φήμες λένε ότι σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι το Superman Returns (στο σενάριο του οποίου είχε συμμετοχή και ο Dougherty) δεν τα πήγε και τόσο καλά εισπρακτικά και το studio φοβόταν ότι θα πάτωνε και αυτή. (Είναι να μη σου βγει το όνομα στο Hollywood, τελικά…) Η ειρωνία είναι ότι το Trick ‘r Treat τελικά απέσπασε θερμότατες κριτικές και έγινε αμέσως καλτ!

Το ύφος της ταινίας έχει κάτι από Creepshow ή Tales From the Crypt, η πλοκή είναι γρήγορη, γεμάτη σασπένς κι έχει και τις τρομακτικές ή φρικιαστικές στιγμές της, ώστε να μην μείνεις παραπονεμένος. Αν και δεν είναι μια κατ’ εξοχήν τρομακτική ταινία, παρόλα αυτά καταφέρνει να μεταφέρει πλήρως το πνεύμα και την ατμόσφαιρα της νύχτας του Halloween στον θεατή. Ο “κακός” της ταινίας, δε, παίζει να είναι και ο πιο χαριτωμένος, σατανικός villain που έχει εμφανιστεί ποτέ σε ταινία τρόμου! Την πρώτη φορά που θα τον δεις, ένα αυθόρμητο “Aww, γλυκούλι!” θα βγει από μέσα σου! Φυσικά, το ίδιο χαριτωμένη είναι και μια γάτα, αλλά αν την τσαντίσεις, θα σου σκίσει τα ράμματα χωρίς δεύτερη σκέψη!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, δες το με σεβασμό, για να μην σε επισκεφτεί ο Σαμ!

GEEKY TRIVIA
Σε αρκετές από τις σκηνές, στη θέση των μασκαρεμένων παιδιών βρίσκονταν νάνοι, καθώς τα γυρίσματα γίνονταν κυρίως νυχτερινές ώρες. Αυτό δεν ισχύει, όμως, και για τον ρόλο του Sam, του μασκοφόρου «κακού» της ταινίας, τον ρόλο του οποίου υποδύθηκε ο –οκτάχρονος τότε- Quinn Lord. Από τότε έχει εμφανιστεί σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές (ανάμεσά τους, τα Stargate SG-1, Supernatural, Smallville, Fringe, Once Upon a Time, The 100), καθώς και αρκετές ταινίες. Και έχει πολύ μέλλον ακόμη μπροστά του, προφανώς, αφού είναι ακόμη 17 ετών…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Παρά το cult status που έχει αποκτήσει η ταινία, δεν έχει γυριστεί ακόμη κάποιο σίκουελ. Οι συντελεστές, παρόλα αυτά, έχουν ανακοινώσει από το 2013 την πρόθεσή τους για μια συνέχεια, χωρίς να έχουν δώσει περισσότερες πληροφορίες, πέρα από το ότι σκοπεύουν να ανεβάσουν τον πήχυ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

«Οκ, τέρμα η ζάχαρη για σένα σήμερα!»

Μασκαρεμένα παιδιά και κολοκύθες. Έχει μπόλικα κι από τα δύο η ταινία!

Άχου το! (Οι κραυγές ακολουθούν αργότερα…)