The Mist: Ο τρόμος έρχεται από πολύ μακριά…

Σκηνοθεσία: Frank Darabont
Σενάριο: Frank Darabont
Μουσική: Mark Isham
Ηθοποιοί: Thomas Jane, Marcia Gay Harden, Laurie Holden κ.α.
Είδος: Science Fiction Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★★
★

☆☆
Φρίκη: ★
★
★
★
☆
Τρόμος: ★
★
★
★
☆
Αγωνία: ★
★
★
★
★


THE MIST (2007)
Σήμερα βγάζω τα βαριά όπλα: έχω ταινία βασισμένη σε διήγημα του Stephen King! Κατά γενική ομολογία, ο King αποτελεί τον άρχοντα του λογοτεχνικού τρόμου και πηγή έμπνευσης για αρκετούς σκηνοθέτες, καθώς δεκάδες από τα διηγήματα και τα βιβλία του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, άλλα σημειώνοντας τεράστια επιτυχία (The Shining, Carrie, Christine, Misery, It, Stand by Me, The Shawshank Redemption) και άλλα… εμ… ας μην τα συζητήσουμε καν. Η σημερινή είναι, κατά την άποψή μου, μια από τις πιο επιτυχημένες μεταφορές!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Μετά από μια άγρια καταιγίδα που προκάλεσε αρκετές ζημιές στην πόλη τους, κάποιοι από τους κατοίκους του Bridgton καταφεύγουν στο τοπικό σούπερ μάρκετ για προμήθειες. Όταν, όμως, μια αλλόκοτη ομίχλη καλύπτει αστραπιαία ολόκληρη την πόλη, ταμπουρώνονται φοβισμένοι μέσα στο κατάστημα. Σύντομα ανακαλύπτουν ότι οι φόβοι τους είναι βάσιμοι, καθώς αυτή η ομίχλη δεν μοιάζει να είναι ένα απλό φυσικό φαινόμενο και κρύβει κάτω από το πέπλο της πλάσματα ανείπωτου τρόμου. Παγιδευμένοι και ανήμποροι να εξηγήσουν τι συμβαίνει και ποιος ευθύνεται, προσπαθούν να βρούνε τρόπους να αντιδράσουν και να επιζήσουν, χωρίς να μπορούν να φανταστούν ότι η μεγαλύτερη απειλή δεν έρχεται από τα τέρατα που κρύβονται στην ομίχλη…

Λίγα πράγματα έχω να γράψω σήμερα, μια και η όποια περιγραφή μου θα ωχριά μπροστά στην εμπειρία του να παρακολουθήσεις ο ίδιος την ταινία. Από την πρώτη σκηνή μέχρι το συνταρακτικό τέλος της, η Ομίχλη σε ρουφάει στη σκοτεινή και γεμάτη μυστήριο ατμόσφαιρά της. Είναι έντονη η αίσθηση ότι κακό πλανάται στον αέρα και ότι ο κίνδυνος παραμονεύει παντού και το καλό είναι ότι αυτό το ανακαλύπτεις κι εσύ σταδιακά, μαζί με τους πρωταγωνιστές. Αν υπάρχει κάτι που φοβούνται οι περισσότεροι άνθρωποι, αυτό είναι το άγνωστο και η συγκεκριμένη ταινία πατάει γερά στον φόβο αυτό και παίζει με τα νεύρα σου. O Darabont, συν τοι άλλοις, το έχει με τις μεταφορές ιστοριών του King, αφού έχει ήδη σκηνοθετήσει στο παρελθόν και τα The Shawshank Redemption και The Green Mile.

Το βασικότερο χαρακτηριστικό του The Mist, όμως, είναι ότι δεν πρόκειται για μια απλή ταινία με τέρατα. Τουλάχιστον, όχι μόνο τα αναμενόμενα τέρατα. Διότι, σίγουρα, υπάρχουν τα εξώκοσμα πλάσματα που κρύβονται μέσα στην ομίχλη και κάνουν αρκετά αισθητή την απειλητική παρουσία τους –ασχέτως αν δεν αποκαλύπτονται όλα στην πληρότητά τους, αλλά υπάρχουν και τα «τέρατα» που φοράνε ανθρώπινο προσωπείο και κρύβονται ανάμεσα στους επιζώντες. Και εκεί παίζεται το παιχνίδι: την κρίσιμη ώρα, θα σταθείς στο ύψος σου ή θ’ αφήσεις το τέρας που κρύβεται μέσα σου να σε κυριεύσει, οδηγώντας σε στα άκρα; Οι ήρωες δεν έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μόνο το μυστήριο που κρύβει η ομίχλη, αλλά και τους συντοπίτες τους, που οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές από τις περιστάσεις. Πρόκειται, σαφέστατα, για μια αλληγορία της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά δοσμένη με μέτρο και απόλυτη αρμονία με το σενάριο. Το υποβλητικό score της ταινίας ανήκει στον Mark Isham, ο οποίος αυτή την περίοδο έχει αναλάβει το μουσικό “ντύσιμο” της σειράς φαντασίας Once Upon A Time.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν τη δεις για πρώτη φορά, σε ζηλεύω!

GEEKY TRIVIA
Τρεις από τους ηθοποιούς που συμμετείχαν στην ταινία, η Laurie Holden, η Melissa McBride και ο Jeffrey DeMunn ξανασυναντήθηκαν τρία χρόνια αργότερα και στο cast της τηλεοπτικής μεταφοράς του The Walking Dead (ως Andrea, Carol και Dale αντιστοίχως), την επιμέλεια του οποίου είχε αναλάβει ο ίδιος ο Darabont!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία μπορεί να μην απέκτησε σίκουελ, αλλά απέκτησε την (βραχύβια) τηλεοπτική της μεταφορά.

• The Mist (2017) ★★★☆☆
  Το Bridgeville καλύπτεται από μια μυστηριώδη ομίχλη που καλύπτει τελείως την ορατότητα, παγιδεύοντας τους κατοίκους σε διάφορα σημεία της πόλης. Η ομίχλη, όμως, κρύβει και θανάσιμους κινδύνους, καθώς όποιος παγιδευτεί σε αυτήν βρίσκει φριχτό θάνατο με ανεξήγητους τρόπους…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Πρέπει να είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που οι φαν ζητάνε sequel και ο σκηνοθέτης το αρνείται. Πριν ακόμα βγει καλά καλά στους κινηματογράφους η ταινία, ο Darabont (που δεν είναι μεγάλος φαν των σίκουελ) ξεκαθάρισε ότι όσο καλά και αν πήγαινε, δεν θα είχε συνέχεια. Και καλά έκανε, δεν υπήρχε περίπτωση να ξεπεράσουν το πρωτότυπο σε ποιότητα.

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Δεν θες να παγιδευτείς σε αυτή την ομίχλη…

Ποιος από τους δύο είναι πιο φοβισμένος;

Αυτό που δεν βλέπεις σε τρομάζει περισσότερο.

Joy Ride: Γελάει καλύτερα όποιος μένει ζωντανός στο τέλος.

Σκηνοθεσία: John Dahl
Σενάριο: J. J. Abrams, Clay Tarver
Μουσική: Marco Beltrami
Ηθοποιοί: Paul Walker, Steve Zahn, Leelee Sobieski
Είδος: Thriller
Αξιολόγηση: ★★
★
★

☆

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ★
★☆☆☆
Φρίκη: ★
★☆☆☆
Τρόμος: ★★★☆☆
Αγωνία: ★★★★★

JOY RIDE (2001)
Οι διακοποταινίες συνεχίζονται με τη σημερινή πρόταση. Αποτελεί μια από τις μεγάλες επιτυχίες του αδικοχαμένου μακαρίτη Paul Walker, ο οποίος είχε ήδη πρωταγωνιστήσει και στο πρώτο Fast and Furious την ίδια χρονιά και είχε αρχίσει να αποκτά φήμη. Το σενάριο (κατά το ήμισυ) και η παραγωγή ανήκουν στον J. J. Abrams, ο οποίος δεν είχε κάνει τότε ακόμη τον κόσμο να παραμιλά με το Lost, αλλά είχε ήδη τη σειρά Alias στο ενεργητικό του. Και το θέμα της θα σε κάνει να αποφεύγεις τις μεγάλες οδικές αρτηρίες και τις εθνικές οδούς για ένα διάστημα!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Ο Lewis, φοιτητής στην California, ετοιμάζεται να επιστρέψει σπίτι για τις καλοκαιρινές διακοπές. Αποφασίζει να εξαργυρώσει το αεροπορικό εισιτήριό του και ν’ αγοράσει ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, με σκοπό να περάσει από το Colorado και να πάρει μαζί και τη Venna, παιδική φίλη με την οποία έχει δαγκώσει τη λαμαρίνα. Στην πορεία, όμως, προκύπτει μια παράκαμψη, καθώς πρέπει να βγάλει με εγγύηση από τη φυλακή τον αδελφό του, Fuller. Σε μια από τις στάσεις τους, ο Fuller αγοράζει ένα παλιό ράδιο CB, με το οποίο κρυφακούνε τις συζητήσεις των φορτηγατζήδων. Όταν αποφασίζουν να κάνουν φάρσα σε έναν από αυτούς -που αυτοαποκαλείται Rusty Nail- με τον Lewis να παριστάνει τη γυναίκα, το πράγμα στραβώνει γρήγορα…

Το Joy Ride είναι ένα ευχάριστο θρίλερ, γεμάτο ένταση και αγωνία που θα σου θυμίσει αρκετά το παλιότερο The Hitcher (ή «Ωτοστόπ του Τρόμου» όπως είχε μεταφραστεί εδώ). Εκτός αν δεν το έχεις δει εκείνο, οπότε μάλλον δεν θα στο θυμίσει! Σίγουρα, έχει κι αυτό τα προβληματάκια του, κυρίως όσον αφορά τις μαζεμένες παπαριές που κάνουν οι πρωταγωνιστές για να σπρώξουν την πλοκή και τον «κακό», ο οποίος δείχνει να είναι τόσο πανούργος, έξυπνος και πανταχού παρών που αναρωτιέσαι πώς διάολο κατέληξε νταλικέρης κι όχι villain σε ταινία του James Bond!

Η χημεία των χαρακτήρων είναι ιδανική, πάντως, και ο κακός είναι αρκούντως creepy και ανατριχιαστικός και οδηγεί μια τεράστια νταλίκα που -όπως και να το κάνουμε- από μόνες τους είναι ήδη αρκετά τρομακτικά οχήματα και χωρίς να πρωταγωνιστούν σε θρίλερ! Η ταινία δεν κάνει κοιλιές, έχει σταθερή ροή, αρκετό χιούμορ για να είναι όσο ανάλαφρη χρειάζεται να είναι και, φυσικά, μπόλικες δόσεις αγωνίας, ώστε να κρατά την αδρεναλίνη σε υψηλή στάθμη –κάπως σαν να βρίσκεσαι κι εσύ μέσα σε ένα αυτοκίνητο τρέχοντας σαν παλαβός για τη ζωή σου! Καθόλου περίεργο που έγινε μεγάλη επιτυχία. Το περίεργο είναι ότι γυρίστηκαν έξι διαφορετικά κλεισίματα, λες και ο σκηνοθέτης κάλυψε όλες τις πιθανότητες για να διαλέξουν ποιο τους άρεσε καλύτερα. Αν κρίνω από τα καλά λόγια των κριτικών, μάλλον διάλεξαν το ιδανικότερο τέλος!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, θα σε κάνει να δεις τους νταλικέρηδες με μισό μάτι. Όχι ότι δεν τους έβλεπες ήδη έτσι…

GEEKY TRIVIA
Ο βρετανικός τίτλος της ταινίας ήταν Roadkill, καθώς στο Ηνωμένο Βασίλειο, η έκφραση «Joy ride» έχει διαφορετική σημασία. Για τους αμερικάνους, είναι ένα ταξίδι αναψυχής με το αυτοκίνητο, αλλά για τους βρετανούς είναι η κλοπή αυτοκινήτου από ανήλικο, ο οποίος στη συνέχεια το σμπαραλιάζει είτε κάνοντας αγώνες με άλλους ή παίζοντας κυνηγητό με τους μπάτσους.

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Μια και πήγε καλά, ήταν μαθηματικώς βέβαιο ότι θα αποκτούσε και sequels, το τελευταίο από τα οποία κυκλοφόρησε αρκετά πρόσφατα. Οι συνέχειες, φυσικά, είναι πολύ πιο αιματηρές, με τον Rusty Nail να έχει μετατραπεί πλέον σε full-time slasher killer που σκοτώνει με ψαγμένους τρόπους. Αλίμονο!

• Joy Ride 2 (2008) ★★★

☆☆
  Ένα ζευγάρι ταξιδεύει προς το Las Vegas, όπου σκοπεύουν να τελέσουν τον γάμο τους. Στο ταξίδι τους συνοδεύει η αδελφή της αρραβωνιαστικιάς και το αγόρι της, το οποίο γνώρισε online. Όταν το αυτοκίνητό τους πάθει βλάβη στην έρημο, θα αναζητήσουν βοήθεια σε ένα γειτονικό και φαινομενικά εγκαταλελειμμένο σπίτι, το οποίο θα διαρρήξουν και από το γκαράζ του οποίου θα δανειστούν ένα αυτοκίνητο. Για κακή τους τύχη, το σπίτι ανήκει στον φορτηγατζή Rusty Nail…
• Joy Ride 3: Road Kill (2014) ★★☆☆☆
  Ο Rusty Nail επιστρέφει κι είναι πιο ψυχασθενής από ποτέ, αφού αυτή τη φορά καταδιώκει ολόκληρη την ομάδα ενός οδηγού αγώνων ταχύτητας, επειδή… εμ, τον προσπέρασαν άγαρμπα στον δρόμο. Η ταινία έχει σαφέστατα πιο gore χαρακτήρα από την προηγούμενη, αλλά όπως το πάνε, στις επόμενες ταινίες ο τύπος θ’ αποκεφαλίζει όποιον έχει βάλει αεροτομή στο αυτοκίνητό του ή ξεπαρκάρει χωρίς να βγάλει φλας…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Είναι νωρίς για ν’ ακουστεί κάτι, αλλά είναι αρκετά πιθανή μια μελλοντική προσθήκη ή περισσότερες, μια και δεν το έχουν ξεζουμίσει ακόμα όσο μπορούσαν το franchise!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Τα αδέλφια έχουν όρεξη για πλάκες.

Το γέλιο σού βγαίνει ξινό όταν σε παίρνει στο κυνήγι ένα τριαξονικό!

Τα έβαλαν με τον λάθος φορτηγατζή…

Exam: Πώς να βρεις την απάντηση, χωρίς να ξέρεις την ερώτηση;

Σκηνοθεσία: Stuart Hazeldine
Σενάριο: Stuart Hazeldine, Simon Garrity
Μουσική: Stephen Barton, Matthew Cracknell
Ηθοποιοί: Adar Beck, Chris Carey, Gemma Chan, Nathalie Cox κ.α.
Είδος: Psychological Thriller
Αξιολόγηση: ★★★★★

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
☆☆☆☆
Φρίκη: ★★☆☆☆
Τρόμος: ★☆☆☆☆
Αγωνία: ★★★★★

EXAM (2009)
Μια και από τη Δευτέρα ξεκινά ο τρόμος των Πανελληνίων, είπα σήμερα ν’ ασχοληθώ με κάτι σχετικό! Το μενού έχει βρετανική παραγωγή, με φρέσκα υλικά –ό,τι πρέπει για το εκλεπτυσμένο γούστο σου. Η σημερινή ταινία αποτελεί μια καλοστημένη παραγωγή low budget με άρτια σκηνοθεσία, έξυπνο σενάριο, πολύ μυστήριο και μπόλικες ανατροπές, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τις πολυέξοδες παραγωγές των μεγάλων studio. Είναι, σίγουρα, ένα από τα πιο δυνατά, καθηλωτικά και έξυπνα ψυχολογικά θρίλερ που έχω δει ποτέ στη ζωή μου και θέλω να πιστεύω ότι θα αφήσει κι εσένα με τις καλύτερες εντυπώσεις!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Οχτώ υποψήφιοι για μια σημαντική θέση εργασίας -άγνωστοι μεταξύ τους- έχουν 80 λεπτά για ν’ απαντήσουν σε μία και μοναδική ερώτηση, η οποία θα κρίνει ποιος θα κερδίσει την πολυπόθητη θέση στην ισχυρή πολυεθνική. Υπάρχουν μόνο τρεις κανόνες που πρέπει να ακολουθήσουν για να μην αποκλειστούν από τη διαδικασία: δεν πρέπει να απευθύνουν τον λόγο στον Επιτηρητή ή τον οπλισμένο φρουρό που βρίσκεται εντός του δωματίου, δεν πρέπει να καταστρέψουν με οποιονδήποτε τρόπο το χαρτί που αντιστοιχεί στον καθένα και δεν πρέπει να εγκαταλείψουν το περίεργο δωμάτιο στο οποίο βρίσκονται κλεισμένοι. Όλα μοιάζουν πολύ απλά και εύκολα μέχρι τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουν ότι στο χαρτί που τους έχει δοθεί… δεν βρίσκεται γραμμένη καμιά ερώτηση! Τώρα, έχουν 80 λεπτά, μέσα στα οποία θα πρέπει να ανακαλύψουν πού βρίσκεται κρυμμένη η ερώτηση και ποια είναι η σωστή απάντηση. Υπάρχουν δύο τρόποι να το πετύχουν αυτό: είτε συνεργαζόμενοι ο ένας με τον άλλο είτε προσπαθώντας να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό με πλάγιους τρόπους!

Ολόκληρη η ταινία καλύπτεται από ένα βαρύ πέπλο μυστηρίου. Δεν γνωρίζουμε το πότε ακριβώς εκτυλίσσεται το σενάριο, μόνο ότι πρόκειται για το εγγύς μέλλον. Μαθαίνουμε ελάχιστα, βασικά πράγματα για την κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη, ενώ όλες οι πληροφορίες μάς δίνονται με φειδώ όσο ξεδιπλώνεται η πλοκή. Ακόμα και οι χαρακτήρες διατηρούν πλήρως την ανωνυμία τους και εμείς τους ξεχωρίζουμε μόνο από τα χοντροκομμένα, ρατσιστικά παρατσούκλια που σκαρφίζεται ένας εξ’ αυτών. Όσο προχωρά η ταινία, τόσο μας αποκαλύπτονται και σημαντικές πτυχές από το παρελθόν του καθενός, που παίζουν ζωτικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.

Όλα αυτά προσδίδουν έναν τόνο μυστηρίου που είναι αδύνατον να μη σε μαγνητίσει μέχρι το ανατρεπτικό τέλος. Είναι σπάνιο για μια ταινία που είναι εξ΄ ολοκλήρου γυρισμένη σε μια τοποθεσία, να καταφέρνει να αποφεύγει την όποια κοιλιά στη διήγηση ή να μην επιτρέπει στον θεατή να βαρεθεί ούτε λεπτό! Το χεράκι τους εδώ το βάζουν και οι ηθοποιοί, οι οποίοι χωρίς να αποτελούν «μεγάλα», φτασμένα ονόματα του κινηματογράφου, ερμηνεύουν άψογα τον χαρακτήρα τους και πείθουν. Το ίδιο το σενάριο πατάει σε μια δοκιμασμένη φόρμουλα, που έχουμε δει μεν σε αρκετές ταινίες: οι άγνωστοι, το μυστηριώδες δωμάτιο, ο κοινός στόχος και το δίλημμα: «συνεργασία ή καθένας για τον εαυτό του;» Αλλά καταφέρνει και διαφοροποιείται αρκετά από πιο «σκληρές» ταινίες, όπως το Would you Rather που είδαμε στο παρελθόν, χωρίς να απομακρύνεται από την κεντρική ιδέα: ο ανθρώπινος χαρακτήρας και οι ηθικοί φραγμοί που θέτει ή σπάει μπροστά στο συμφέρον του.

Πρόκειται για μια ταινία όπου τίποτε και κανένας δεν είναι αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως και όπου ο ψυχολογικός πόλεμος και η ίντριγκα δίνουν και παίρνουν. Η σχεδόν θεατρική προσέγγιση του σκηνοθέτη ρίχνει όλο το βάρος στους χαρακτήρες και τα παιχνίδια μυαλού που παίζουν ο ένας με τον άλλο –μάλιστα, για να κρατήσει το σενάριο όσο το δυνατόν πιο προσγειωμένο κι επικεντρωμένο στην ανθρώπινη φύση, αφαίρεσε τα περισσότερα από τα sci-fi στοιχεία που είχαν συμπεριληφθεί αρχικώς.

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, η μοναδική ερώτηση που έχεις να απαντήσεις εσύ είναι: «Πότε θα δω την ταινία;»

GEEKY TRIVIA
Ο Jimi Mistry, ο οποίος υποδύεται τον Brown ίσως σου φανεί γνωστή φάτσα. Φταίει το ότι έχει συμμετάσχει και σε αρκετά γνωστές ταινίες, ανάμεσά τους οι: Blood Diamond, RocknRolla και 2012.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Δεν έχει συνέχεια. Μία και καλή!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Η αίθουσα των εξετάσεων. Καθόλου εκφοβιστική…

Κάτι δεν πάει καλά με το φύλλο εξετάσεων…

Μέχρι πού θα φτάσεις για να βρεις την απάντηση;

The Human Centipede (First Sequence): Τι. Στο. Διάολο;

Σκηνοθεσία: Tom Six
Σενάριο: Tom Six
Μουσική: Patrick Savage, Holeg Spies
Ηθοποιοί: Dieter Laser, Ashley C. Williams, Ashlynn Yennie κ.α.
Είδος: Body Horror
Αξιολόγηση: ★
★☆☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
★★☆☆
Φρίκη: ★★★★★
Τρόμος: ★
★☆☆☆
Αγωνία: ★★★☆☆

THE HUMAN CENTIPEDE (2009)
Ξέρω, ξέρω, δεν πρόκειται να μου το συγχωρήσεις το σημερινό! Αν έχεις ήδη δει την ταινία και τη διέγραψες από τη μνήμη σου, δεν πρόκειται να μου συγχωρήσεις το ότι στη θύμησα. Αν -από την άλλη- αγνοούσες τελείως την ύπαρξή της, δεν θα μου συγχωρήσεις το γεγονός ότι στην έμαθα. Αλλά δεν μπορούσα να αντέξω στον πειρασμό και ξέρεις ότι εδώ δεν παρουσιάζω μόνο καλές ταινίες. Ούτε μόνο κακές. Μερικές φορές παρουσιάζω κι αυτές που είναι τόσο τραγικές που επίθετα όπως «καλός» και «κακός» χάνουν τελείως το νόημά τους και το μόνο που μένει είναι η απάθεια στο βλέμμα σου και το αναπάντητο «γιατί;;;» που αιωρείται στο αχανές διάστημα…

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Ένας παρανοϊκός χειρουργός στη Γερμανία -που έχει εμμονή με τη δημιουργία νέων ειδών- προσπαθεί να υλοποιήσει τον τελευταίο του στόχο: μια ανθρώπινη «σαρανταποδαρούσα» που θα αποτελείται από τρεις ανθρώπους ενωμένους μεταξύ τους χειρουργικά, στόμα με πρωκτό. (Δεν το πιστεύω ότι έγραψα τέτοια πρόταση…) Αποφασισμένος να πραγματοποιήσει το όνειρό του, αρχίζει ν’ απαγάγει ανθρώπους, προσπαθώντας να βρει τα κατάλληλα άτομα για το πείραμά του. Ανάμεσα στα θύματά του θα βρεθούν και δύο αμερικανίδες τουρίστριες, που δεν φαντάζονται τι τις περιμένει…

Αν δεν είχες ξανακούσει για την ταινία, πάρε όσο χρόνο χρειάζεσαι για να ξαναδιαβάσεις την περιγραφή και να την επεξεργαστείς. Ναι, πρόκειται για ταινία τρόμου στην οποία ένας τρελός απαγάγει κόσμο και ράβει το στόμα του ενός στον πισινό του άλλου! Για την πλοκή της και μόνο η ταινία τσιμπάει πέντε αστεράκια στο φρικόμετρο –το ότι έχει και μερικές γραφικές σκηνές που περιλαμβάνουν και χειρουργικές επεμβάσεις είναι απλώς το κερασάκι.

Η ταινία, αν και κυρίως αγγλόφωνη, προέρχεται από τις Κάτω Χώρες και ο δημιουργός της παίζει να είναι μεγάλο αρρωστάκι και ολίγον τι πανούργος, αφού για να βρει χρηματοδότηση για το πόνημά του, παρέλειψε να αναφέρει στους επενδυτές πώς ακριβώς θα ράβονταν μεταξύ τους τα θύματα – φαντάσου την έκπληξή τους όταν είδαν την ταινία ολοκληρωμένη και συνειδητοποίησαν πού πήγαν τα λεφτά τους!

Παρότι έφαγε κυρίως θάψιμο από τους κριτικούς και επικρίθηκε σκληρά και από το κοινό, κατάφερε να κερδίσει διάφορες υποψηφιότητες για βραβεία στα φεστιβάλ που προβλήθηκε. Θα τολμούσα να πω ότι η κεντρική ιδέα παρουσιάζει κάποια πρωτοτυπία και είχε προοπτικές να δώσει μια πολύ καλή ταινία τρόμου. Δυστυχώς, η υλοποίησή της κατέστρεψε τα πάντα, αφού ο Tom Six προτίμησε να ποντάρει περισσότερο στο στοιχείο της αηδίας και του σοκ, επισκιάζοντας ο,τιδήποτε άλλο στην ταινία. Γενικά, δίνεται η εντύπωση ότι ολόκληρη η τριλογία γυρίστηκε μόνο και μόνο για να προκαλέσει τον κόσμο και να γίνει ντόρος γύρω από το όνομά του Six –τακτική που απέδωσε, αφού τουλάχιστον κατάφερε και τον μάθανε κι εκτός της χώρας του. Προφανώς, είναι κι αυτός της λογικής ότι «δεν υπάρχει κακή διαφήμιση».

Αν και έχει τις στιγμές της και καταφέρνει να σε κρατήσει σε αγωνία ως το τέλος, δεν παύει να είναι τελείως κακόγουστη, αηδιαστική και γεμάτη απιθανότητες –κυρίως από ιατρικής άποψης. Μοιάζει ν΄απευθύνεται περισσότερο σε φετιχιστές που φτιάχνονται με την κοπρολαγνία, παρά σε συνηθισμένους φαν τρόμου. Τα δύο αστέρια τα παίρνει χαριστικά, μόνο και μόνο γιατί σε σχέση με τα τρισάθλια σίκουελ -που περιλαμβάνουν νεογέννητα βρέφη που ποδοπατούνται και ευνουχισμούς on camera- η πρώτη ταινία μοιάζει με αριστούργημα!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν αποφασίσεις να τη δεις, κάντο με άδειο στομάχι! Και παχύ έντερο.

GEEKY TRIVIA
Οι περισσότερες από τις ηθοποιούς που πήγαν στην οντισιόν της ταινίας την κοπάνησαν αηδιασμένες όταν έμαθαν τις λεπτομέρειες του ρόλου τους. Μάλλον δεν βοηθούσε και το γεγονός ότι ο Tom Six τους έδειχνε ένα σκίτσο που παρουσίαζε πώς ακριβώς θα έμοιαζε η ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα. Ο ρόλος δεν ήταν μόνο αηδιαστικός, αλλά και δύσκολος, καθώς οι ηθοποιοί έπρεπε να περνούν αρκετές ώρες πεσμένοι στα τέσσερα, σε σημείο στο τέλος κάθε μέρας να πρέπει να τους κάνουν μασάζ στις κλειδώσεις για να συνέλθουν!

ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η ταινία απέκτησε δύο σίκουελ, συνδεδεμένα το ένα με το άλλο και με αρκετούς ηθοποιούς από το αρχικό καστ να επιστρέφουν σε διαφορετικούς ρόλους. Φυσικά, αν η πρώτη ταινία είναι γραφική και προκλητική, οι επόμενες δύο σπάνε τα κοντέρ σε αηδία, φρίκη και, γενικότερα, έλλειψη ουσίας.

• The Human Centipede 2 (Full Sequence) (2011) ☆☆☆☆☆
  Το πρώτο σίκουελ της ταινίας αποκτά πιο meta ύφος, καθώς αφορά έναν περίεργο τύπο που, αφού παρακολουθεί το Human Centipede σε DVD, αποφασίζει να φτιάξει τη δική του ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα, η οποία όμως αποτελείται από δώδεκα άτομα αυτή τη φορά. Η ταινία είναι τραγικότερη από την πρώτη, ακόμη πιο αηδιαστική -αν και γυρισμένη σε ασπρόμαυρο- και χωρίς λόγο ύπαρξης…
• The Human Centipede 3 (Final Sequence) (2015) ☆☆☆☆☆
  Ένας σαδιστής διευθυντής φυλακών αποφασίζει να φτιάξει μια ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα με όλους τους τρόφιμους της φυλακής του, με σκοπό να εξοικονομήσει πόρους. Το meta ύφος συνεχίζεται αφού η έμπνευση δίνεται πάλι από την παρακολούθηση της δεύτερης ταινίας, ενώ κάνει πέρασμα και ο Tom Six, παίζοντας τον εαυτό του. Δυστυχώς, δεν του ράβουν κι αυτουνού το στόμα σε κάναν κώλο βαρυποινίτη, αν και θα ήταν προτιμότερο να του κόψουν απλώς τα χέρια για να μην ξαναγράψει σενάριο…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Για όνομα του Θεού, όχι! ΟΧΙ! Δεν θέλουμε άλλο, κανείς δεν θέλει άλλο, τι έμεινε να κάνει, άλλωστε; Να φτιάξει ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα με όλους τους κατοίκους της Νεμπράσκα ή κάτι τέτοιο; Ο τύπος απλώς τρολλάρει με μια κάμερα, ας επιστρέψει στην αφάνεια…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Χαριτωμένος. Όσο ένας λυσσασμένος αρουραίος.

Χμ… Μου θυμίζει κάτι σκίτσα που έφτιαχνα στο γυμνάσιο…

Αργκ… αρχίσαμε!

Paranormal Activity: Ξέρεις τι συμβαίνει την ώρα που κοιμάσαι;

Σκηνοθεσία: Oren Peli
Σενάριο: Oren Peli
Μουσική: –
Ηθοποιοί: Katie Featherston, Micah Sloat
Είδος: Supernatural Horror
Αξιολόγηση: ★
★
★
★
★

TΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα: ☆☆☆☆☆
Φρίκη: ☆☆☆☆☆
Τρόμος: ★★★★☆
Αγωνία: ★★★★★

PARANORMAL ACTIVITY (2007)
Καλή χρονιά! Ποδαρικό για το 2016 θα μας κάνει μια ταινία-φαινόμενο. Διότι μόνο ως φαινόμενο μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα φιλμ που γυρίστηκε με κάμερα χειρός μέσα σε 10 μέρες, με ένα πενιχρό budget 15.000 δολαρίων, προβλήθηκε μόνο σε φεστιβάλ και επιλεγμένες αίθουσες και κατάφερε τελικά ν’ αγοραστεί από μεγάλο στούντιο και να φτάσει στο σημείο να δώσει έσοδα 193 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως! Το Paranormal Activity θεωρείται, μάλιστα, η πιο επικερδής ταινία που γυρίστηκε ποτέ, όσον αφορά την απόδοση επένδυσης, καθώς ο δείκτης άγγιξε το 434%!

TI MAΣ ΛΕΣ;
Η Katie και ο Micah αποφασίζουν να συζήσουν σε ένα νέο σπίτι στο San Diego, όμως διάφορα περίεργα περιστατικά φέρνουν στην επιφάνεια το μυστικό που κρύβει η Katie: μια σατανική οντότητα μοιάζει να την ακολουθεί και να την βασανίζει από τότε που ήταν παιδί. Ο Micah αγοράζει μια κάμερα, με την οποία καταγράφει όσα συμβαίνουν μέσα στο σπίτι τους κατά τη διάρκεια της νύχτας, αλλά καθώς τα περιστατικά αρχίζουν να γίνονται πιο συχνά και έντονα, το ζευγάρι συνειδητοποιεί ότι η κατάσταση είναι πιο τρομακτική απ’ ό,τι νόμιζαν…

Και το ίδιο συνειδητοποιούμε κι εμείς βλέποντας την ταινία, καθώς για κάποιον περίεργο λόγο μοιάζουμε ακινητοποιημένοι στο κάθισμά μας! Το Paranormal Activity είναι από τις σπάνιες ταινίες που όχι μόνο καταφέρνουν να σε τρομάξουν, αλλά σε κρατάνε τρομαγμένο ακόμα και μετά το τέλος τους! Θα σε βάλει σε μια κατάσταση εγρήγορσης, κατά την οποία κάθε ήχος ή σκιά θα σε κάνει να πετάγεσαι. Ή να χώνεσαι πιο βαθιά στην κουβέρτα σου –εξαρτάται πώς προτιμάς να αντιμετωπίζεις πιθανές απειλές!

Το εντυπωσιακό είναι ότι η ταινία το καταφέρνει αυτό με πενιχρά μέσα: μια βιντεοκάμερα και ένα σπίτι αρκούν –και το σπίτι είναι του ίδιου του σκηνοθέτη στην περίπτωση αυτή, μια και τα λεφτά δεν αρκούσαν για πολλά σκηνικά. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία, μια και η ιστορία του Peli κατάφερε να τρομάξει τόσο πολύ τον κόσμο, ώστε η Paramount αποφάσισε να την κρατήσει ως έχει –με μερικές μετατροπές- αντί να προχωρήσει σε κανονικό remake με πιο γνωστό καστ, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο! Απόδειξη ότι, μερικές φορές, η απλότητα και ο μινιμαλισμός είναι αρκετά για να οδηγήσουν στην επιτυχία.

Αλλά γιατί είναι τόσο τρομακτικό το Paranormal, χωρίς να αποτελεί ταυτόχρονα κάτι το ιδιαίτερα εντυπωσιακό; Ίσως ευθύνεται ο τρόπος που έχει γυριστεί, καθώς όπως έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, η τεχνική του found footage δίνει έναν πολύ αυθεντικό και ρεαλιστικό τόνο στην ταινία. Είναι σαν να βλέπεις κάτι που έχει συμβεί στ’ αλήθεια και αυτό που σε φρικάρει περισσότερο είναι ότι αυτό που βλέπεις διαδραματίζεται σε ένα απλό σπίτι μιας απλής οικογένειας (των ΗΠΑ, έστω, διότι εδώ οι διώροφες βίλες σπανίζουν λιγάκι εδώ!) Αυτή η αίσθηση καθημερινότητας και οικειότητας είναι που σε ανατριχιάζει: το ζευγάρι τρομοκρατείται μέσα στο ίδιο του το σπίτι, στην κρεβατοκάμαρά του!

Από την άλλη, βοηθά και ο τρόπος που εξιστορείται το σενάριο. Κάθε φορά που η κάμερα στήνεται και οι πρωταγωνιστές λείπουν ή κοιμούνται μακαριώς, αρχίζει το καρδιοχτύπι. Δεν χρειάζεται να πιστεύεις σε δαίμονες και φαντάσματα για να τρομάξεις –και μόνο η σιγουριά ότι κάτι πρόκειται να συμβεί, μόνο η αναμονή για το κακό που πρόκειται να χτυπήσει, χωρίς να ξέρεις πού θα χτυπήσει είναι αρκετά. Θα πιάσεις τον εαυτό σου να κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια, εξετάζοντας κάθε σημείο στο πλάνο, για να σιγουρευτείς ότι δεν θα περάσει κάτι απαρατήρητο. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Roger Ebert, o πιο στριμμένος αυστηρός κριτικός κινηματογράφου ever, έδωσε 3,5 αστέρια στην ταινία, δηλώνοντας ότι η σιωπή και η αναμονή μερικές φορές μπορεί να είναι πιο ψυχαγωγικές από ένα γρήγορο μοντάζ ή τρελά ψηφιακά εφέ!

Όλα αυτά έκαναν την ταινία ανάρπαστη, ενώ η διαφημιστική εκστρατεία μεγάλωσε ακόμη περισσότερο το μυστήριο. Η ταινία προβλήθηκε σε επιλεγμένες πόλεις και στη συνέχεια οι χρήστες του ίντερνετ κλήθηκαν να «απαιτήσουν» μέσω ψηφοφορίας σε ποια πόλη θα προβαλλόταν στη συνέχεια, ενώ αντί για κανονικό trailer, κυκλοφόρησε ένα που έδειχνε τις αντιδράσεις του κοινού κατά τη διάρκεια προβολής. Εννοείται πως όλοι έπαθαν φρενίτιδα και η ταινία ξεπούλησε σχεδόν όπου πήγε, πριν αποκτήσει κανονική, πια, προβολή!

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, αν είσαι γενναίος, δες το μόνος σου νύχτα! Αλλά, αν δεν το δεις στο κρεβάτι, φρόντισε να έχεις κουβέρτα και μαξιλάρι μαζί σου, διότι σου εγγυώμαι ότι μετά το τέλος της ταινίας θα κάτσεις να κοιμηθείς εκεί που είσαι!

GEEKY TRIVIA
Η ταινία προβλήθηκε με διαφορετικό –και καλύτερο, ομολογουμένως- τέλος στους κινηματογράφους. Η αλλαγή αυτή έγινε μετά από προτροπή του Steven Spielberg, ο οποίος μάλιστα δεν άντεξε να δει ολόκληρη την ταινία νύχτα και αναγκάστηκε να τη διακόψει και να δει τη μισή κατά τη διάρκεια της μέρας. Τι φλώρος!

MIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η Paramount βρήκε την κότα με τα χρυσά αυγά και δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωση να μην κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να μην σταματήσει να ρέει το παραδάκι! Έτσι, βγήκαν μπόλικα σίκουελ, κάποια από τα οποία προβλήθηκαν με διαφορά ενός έτους μεταξύ τους.

• Paranormal Activity 2 (2010) ★
★
★
★
☆
  Πρόκειται ουσιαστικά για για μια μίξη prequel και παράλληλου sequel, καθώς βλέπουμε όσα διαδραματίζονται στο σπίτι της Kristi –αδελφής της Katie- λίγες εβδομάδες πριν τα γεγονότα της πρώτης ταινίας.
• Paranormal Activity 3 (2011) ★
★
★
★
☆
  Κανονικό prequel αυτή τη φορά, καθώς μεταφερόμαστε στο 1988 και βλέπουμε πώς ξεκίνησαν όλα, στο πατρικό της Katie και της αδελφής της.
• Paranormal Activity 4 (2012) ★
★
☆☆☆
  Επιστροφή στο παρόν, καθώς η ταινία διαδραματίζεται μετά τα γεγονότα της 2^ης ταινίας και επικεντρώνεται σε μια καινούργια οικογένεια.
• Paranormal Activity: The Marked Ones (2014) ★
★
☆☆☆
  Ουσιαστικά, πρόκειται για λατινοαμερικάνικο spin-off με νέους χαρακτήρες και (φαινομενικά) διαφορετική ιστορία. Παρόλα αυτά, η ταινία συνδέεται άμεσα με το franchise –με ποιους τρόπους, θα το ανακαλύψεις όταν τη δεις.
• Paranormal Activity: The Ghost Dimension (2015) ★
★
☆☆☆
  Η τελική προσθήκη στη σειρά ταινιών περιστρέφεται γύρω από την οικογένεια Fleege, η ανήλικη κόρη της οποίας αποτελεί το νέο στόχο της αόρατης οντότητας που γνωρίσαμε στις προηγούμενες ταινίες. Η ταινία λύνει όλα τα αναπάντητα ερωτήματα που έχουν δημιουργηθεί από τις προηγούμενες, αν και στο σημείο αυτό είτε έχεις ξεχάσει πλέον τι έχει γίνει στα προηγούμενα είτε δεν σε νοιάζει πια και τόσο…
• Paranormal Activity 2: Tokyo Night (2010) –
  Πρόκειται για ιαπωνικό, ανεπίσημο σίκουελ της αρχικής ταινίας, στην οποία απλώς βασίστηκε (και δανείστηκε και κάποια στοιχεία). Εννοείται ότι είναι εκτός continuity του κανονικού franchise. Τόσα θρίλερ τους έχουν βουτήξει οι Αμερικάνοι, ας πάρουν λίγο πίσω το αίμα τους οι Ιάπωνες!

Το 2009 κυκλοφόρησε και το Paranormal Activity: The Search for Katie, ένα μικρό, digital comic που κυκλοφόρησε αποκλειστικά για το iPhone μετά την πρώτη ταινία.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Λίγο πριν ολοκληρωθεί η έκτη ταινία, ο Oren Peli είχε δηλώσει ότι, ενώ είχε ήδη προαποφασιστεί το τέλος της σειράς, θα χρειάζονταν μερικές ακόμη ταινίες για να φτάσουμε σε αυτό! Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι το Ghost Dimension λανσάρεται ως η τελική ταινία, τότε μάλλον το στούντιο πήρε στα σοβαρά τις αρνητικές κριτικές των τελευταίων ετών και αποφάσισε ότι δεν άντεχε άλλο άρμεγμα αυτή η αγελάδα…

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Αυτό το μοτίβο χρησιμοποιείται σε όλες τις ταινίες, θα το συνηθίσεις!

«Ανάβεις φωτιές, ανάβεις κι όλα τα καις!»

Ο ύπνος θα γίνει πολυτέλεια…

Deathwatch: Κράτα την τελευταία σφαίρα για σένα!

Σκηνοθεσία: Michael J. Bassett
Σενάριο: Michael J. Bassett
Μουσική: Curt Cress, Chris Weller
Ηθοποιοί: Jamie Bell, Laurence Fox, Kris Marshall, Andy Serkis κ.α.
Είδος: Horror
Αξιολόγηση: ★
★
☆
☆☆

ΤΡΟΜΕΤΡΗΤΗΣ
Αίμα ★
★
☆☆☆
Φρίκη: ★
★
★
☆☆
Τρόμος: 
★☆☆☆☆
Αγωνία: ★
★
★
☆☆

DEATHWATCH (2002)
Μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα θα γιορτάσουμε ξανά την ένδοξη επέτειο του ΟΧΙ (εκείνο του 1940, όχι το πρόσφατο το ντεμέκ, που τελικά ήταν ΝΑΙ!), θα γεμίσουν σημαιάκια τα μαγαζιά και οι δρόμοι, θα γίνουν οι παρελάσεις και θα φάμε στη μάπα για 60^η φορά όλες τις κλασικές, ελληνικές πολεμικές ταινίες που έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε τόσα χρόνια. Οπότε είναι μια καλή ευκαιρία να βρεις από τώρα θριλεράκια για να γλιτώσεις τις καταθλιπτικές επαναλήψεις της ελληνικής τηλεόρασης –αν και μια πολεμική ταινία με τον Πρέκα μπορεί κάλλιστα να μετρήσει ως θρίλερ αν τη δεις ξεμέθυστος! Και για να είμαι στο κλίμα των ημερών, η σημερινή ταινία έχει και Γερμανούς και χαρακώματα και πόλεμο!

ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ;
Η ταινία διαδραματίζεται στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής μάχης, μια διμοιρία βρετανών στρατιωτών επιτίθεται σε ένα γερμανικό οχύρωμα, αλλά σχεδόν αποδεκατίζεται. Οι ελάχιστοι επιζώντες ξεφεύγουν και συνεχίζουν την πορεία τους το επόμενο πρωί, μέχρι που φτάνουν σε μια σειρά από δαιδαλώδη χαρακώματα, τα οποία φυλάνε ελάχιστοι γερμανοί στρατιώτες, που δείχνουν τρομαγμένοι από κάτι αδιευκρίνιστο. Οι βρετανοί καταλαμβάνουν το οχυρό με μεγάλη ευκολία και –σίγουροι ότι έχουν καταφέρει να διασπάσουν τις εχθρικές γραμμές- αποφασίζουν να παραμείνουν εκεί και να καλέσουν ενισχύσεις. Δεν γνωρίζουν, όμως, ότι το οχυρό έχει ήδη καταληφθεί από κάτι άλλο και από το πρώτο βράδυ κιόλας θα καταλάβουν για ποιο λόγο οι εχθροί τους έδειχναν τρομοκρατημένοι…

Εντάξει, σε λάθος Παγκόσμιο Πόλεμο εκτυλίσσεται η ταινία, αλλά δεν είμαι και τελείως εκτός θέματος –και οι δύο είχαν Γερμανούς, άλλωστε! Λίγα πράγματα έχω να γράψω σήμερα, πάντως… Παρά το γεγονός ότι το Deathwatch έχει κάτι από Twilight Zone στο ύφος του, δυστυχώς δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τη μετριότητα. Το σενάριο είναι προβλέψιμο, καθώς η ιστορία είχε πολλές προοπτικές, αλλά δεν αξιοποιήθηκε στο έπακρο, με αποτέλεσμα ν’ αναμασήσει τα τυπικά κλισέ. Οι χαρακτήρες αποτελούν κλασικά στερεότυπα πολεμικών ταινιών και διαδραματίζονται κάμποσα πράγματα τα οποία δεν έχουν απόλυτη συνοχή μεταξύ τους –σαν να προσπάθησε ο σεναριογράφος να ενώσει κάμποσες διαφορετικές πλοκές ταινιών τρόμου σε μία.

Έτσι, ενώ η ατμόσφαιρα και το σκηνικό είναι ανατριχιαστικά και σε βάζουν στο κλίμα αμέσως, η εκτέλεση είναι αρκετά ελαττωματική. Επιπροσθέτως, θα μπορούσε να είναι κάπως μικρότερη σε διάρκεια, καθώς αρκετά σημεία μοιάζουν σαν να τραβάνε αρκετά και καταλήγουν μονότονα. Το μόνο που τη σώζει κάπως είναι ότι οι ερμηνείες είναι σχετικά αξιοπρεπείς…

ΟΠΟΤΕ;
Οπότε, λίγο νάρκη η ταινία, αλλά καλύτερα αυτή παρά το Υπολοχαγός Νατάσα!

GEEKY TRIVIA
Ο Bassett ήθελε αρχικά να ονομάσει την ταινία The Third Part of Man, αναφερόμενος στο πώς ο πόλεμος κλέβει το ένα τρίτο της ανθρωπιάς ενός στρατιώτη. Καλύτερα που διάλεξαν άλλο τίτλο, διότι αυτός θα ήταν λίγο άκυρος: όσοι πόλεμοι έχουν γίνει ως τώρα μας έχουν ήδη αποδείξει ότι από τους περισσότερους εμπλεκόμενους αφαιρούν το 100% κάθε ίχνους ανθρωπιάς και τσίπας…

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Καλά, δεν τη λες και τόσο πετυχημένη που να χρειαζόταν και σίκουελ!

ΠΑΡΕ ΜΑΤΙ:

Ένα τσιγαράκι το προλαβαίνεις ανάμεσα στις μάχες…

Εμ, όχι… δεν μοιάζεις καθόλου διαταραγμένος!

Μπλέξιμο…